مژده برای عصر جدید

دعای حبقوق

1 این است دعای حبقوق نبی:

2 خداوندا، خبری را که به من فرمودی شنیدم

و از شنیدن آن ترس مرا فراگرفت.

بار دیگر کارهای عظیمی را که در دوران گذشته انجام می‌دادی

به ما نشان بده

و در هنگام غضب خود، رحمتت را به یاد آور.

3 خدا از اَدوم برمی‌گردد؛

خدای قدّوس از کوهستان فاران می‌آید.

جلال او آسمانها را پوشانده،

و زمین از ستایش او پر است.

4 پرتو او مثل نورِ برق درخشان است

و از دستهایش که قدرت او در آنها نهفته است، نور می‌تابد.

5 مرض را پیشاپیش خود می‌فرستد

و به مرگ امر می‌کند که به دنبالش بیاید.

6 هنگامی‌که می‌ایستد، زمین می‌لرزد

وقتی نگاه می‌کند، قومها از ترس می‌لرزند.

کوههای جاودانی خُرد می‌شوند

و تپّه‌های ابدی که در زمانهای قدیم بر آنها قدم می‌زد،

از هم پاشیده می‌شوند.

7 مردم کوشان را ترسان

و مدیان را لرزان دیدم.

8 خداوندا، آیا رودها تو را خشمگین ساختند؟

آیا دریاها تو را غضبناک کردند؟

که بر بالای ابرها عبور کردی؛

و ابرهای توفانی ارّابه‌ات گشتند،

و تو پیروزی برای مردم خود آوردی.

9 کمانت را آماده کردی

و تیرت را در کمان گذاشتی

و زمین را با صاعقه شکافتی.

10 کوهها تو را دیدند و به لرزه افتادند.

سیلابها جاری شدند،

آبهای عمیق خروشیدند

و امواجشان بالا آمد.

11 از نور تیرهایت و از پرتو نیزه‌های درخشانت

آفتاب و مهتاب ایستادند.

12 با قهر و غضب، جهان را پیمودی و با خشم،

اقوام دنیا را پایمال کردی.

13 برای نجات قوم خود شتافتی

و پادشاه برگزیده‌ات را نجات دادی.

رهبرِ شریران را نابود کردی

و پیروانشان را بکلّی از بین بردی.

14 جنگجویان دشمن مانند گردباد آمدند

تا ما را پراکنده کنند

و می‌خواستند که مردم مسکین را از بین ببرند، امّا تیرهای تو سر آنها را شکافت.

15 با اسبانت، دریا

و آبهای خروشان را پایمال نمودی.

16 وقتی اینها را می‌شنوم،

از ترس بدنم تکان می‌خورد و لبهایم می‌لرزند.

اندامم سست می‌شود

و پاهایم به لرزه می‌آیند.

در انتظار روزی هستم

که خدا آن مردمی را که ما را مورد حمله قرار دادند مجازات کند.

17 هرچند درخت انجیر شکوفه نیاورد

و انگور در تاک نروید،

محصول زیتون از بین برود

و کشتزارها غلّه بار نیاورند،

گلّه‌ها در چراگاه تلف شوند

و طویله‌ها از رمه خالی بمانند،

18 بازهم خوشحال و شادمان خواهم بود،

زیرا خداوند نجات‌دهندهٔ من است.

19 خداوند متعال به من نیرو می‌بخشد

و به پاهایم قوّت می‌دهد

تا مانند آهو بِدَوَم و از کوههای بلند بالا بروم.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/HAB/3-4b0ed277628c81a394033091d46a5976.mp3?version_id=181—

معرّفی کتاب

صَفَنیای نبی در اواخر قرن هفتم قبل از میلاد، احتمالاً در ده سال قبل از اصلاحات مذهبی یوشیای پادشاه در سال 621 قبل از میلاد، زندگی می‌کرده است. این کتاب بیشتر جنبهٔ پیشگویی و نبوّت دارد، پیشگویی دربارهٔ روز محکومیّت، ویرانی و تهدید، وقتی پادشاهی یهودا به‌خاطر پرستش خدایان دیگر مجازات خواهد شود. همچنین خدا، سایر اقوام را مجازات خواهد نمود. اورشلیم نیز محکوم گردیده است. همچنین خدا از روزی سخن می‌گوید که همهٔ مردم با فروتنی و عدالت زندگی خواهند کرد.

تقسیم‌بندی کتاب

روز داوری خدا 1:1-2:3

محکومیّت همسایگان یهودا 2:4-15

محکومیّت و رستگاری اورشلیم 3:1-20

1 خداوند این پیام را در دوران سلطنت یوشیا پسر آمون، پادشاه یهودا، به صَفَنیا داد. صَفَنیا پسر کوشی، پسر جدلیا، پسر امریا و امریا پسر حزقیا پادشاه بود.

روز داوری خداوند

2 خداوند می‌فرماید: «من همه ‌چیز را از روی زمین نابود می‌سازم.

3 تمام انسانها، حیوانات، پرندگان و ماهیان را از بین می‌برم. به زندگی مردم شریر خاتمه می‌دهم، همهٔ بشر را محو می‌کنم و حتّی یک نفر را هم زنده نمی‌گذارم.

4 «مردم اورشلیم و یهودا را به سزای کارهایشان می‌رسانم و آثار بت بعل و نام کاهنان بت‌پرست را محو می‌سازم.

5 آنهایی را که بر بامها، آفتاب و ماه و ستارگان را می‌پرستند و نیز کسانی ‌را که در ظاهر مرا می‌پرستند و به من سوگند وفاداری یاد می‌کنند، امّا به نام بت مولِک قسم می‌خورند، هلاک می‌کنم.

6 آنهایی را که از پیروی من دست کشیده‌اند و آن اشخاصی را که طالب من نیستند و از من راهنمایی نمی‌خواهند، نابود می‌سازم.»

7 روز داوری خداوند نزدیک است، پس در حضور او خاموش باشید! خداوند قوم خود را برای قربانی آماده کرده و از دشمنان دعوت نموده است که یهودا را غارت کنند.

8 خداوند می‌فرماید: «در آن روزِ جزا رهبران، شاهزادگان و همچنین کسانی را که از راه و رسم بیگانگان پیروی می‌کنند، به سزای کارهایشان می‌رسانم.

9 آن اشخاصی را که مانند کافران دست به دزدی و آدمکشی می‌زنند تا پرستشگاههای خدایان خود را از مال دزدی پُر سازند، مجازات می‌کنم.»

10 خداوند می‌فرماید: «در آن روز صدای فریاد از دروازهٔ ماهی در اورشلیم شنیده می‌شود و صدای ناله از قسمت جدید شهر و صدای ولوله از تپّه‌ها به گوش می‌رسد.

11 ای مردم بازار، فریاد و شیون کنید، زیرا همهٔ تاجران از بین رفته‌اند.

12 «در آن روز چراغی گرفته، اورشلیم را تفتیش می‌کنم و اشخاص خودپرست را که می‌گویند: ‘خداوند با ما کاری ندارد.’ مجازات می‌کنم.

13 مال و دارائیشان تاراج و خانه‌هایشان ویران می‌شود. خانه‌ها می‌سازند، امّا در آنها ساکن نخواهند شد. تاکستانها غرس می‌کنند، ولی هرگز از شراب آنها نخواهند نوشید.»

14 آن روز عظیم خداوند نزدیک است و بزودی فرا می‌رسد. در آن روز حتّی شجاعترین و قویترین مردان به تلخی خواهند گریست.

15 آن روز، روز غضب خداوند است. روز سختی و اضطراب، روز تاریکی و ظلمت، روز سیاه و ابرهای غلیظ است.

16 روزی که شیپور نواخته می‌شود و علیه شهرهای مستحکم و بُرجهای بلند، جنگ آغاز می‌گردد.

17 خداوند می‌فرماید: «مردم را چنان پریشان و درمانده می‌سازم که مانند شخص کور نتوانند راه خود را پیدا کنند، آنها در برابر من گناه کرده‌اند و اکنون خونشان مانند آب بر خاک می‌ریزد و اجسادشان به روی زمین خواهد گندید.»

18 روزی که خداوند خشم خود را نشان دهد، طلا و نقرهٔ آنها نمی‌تواند ایشان را نجات بدهد. تمامی زمین در آتش خشم او می‌سوزد و همهٔ ساکنان روی زمین با مرگ ناگهانی از بین می‌روند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ZEP/1-e12460097cff6481ac0ee6f7fae6928e.mp3?version_id=181—

دعوت برای توبه

1-2 ای قوم بی‌شرم، پیش از آن که مانند کاه در برابر باد رانده شوید، قبل از آن که روزِ هولناک خشم خداوند ناگهان برسد و همه‌چیز را در سر راه خود از بین ببرد، به خود آیید.

3 ای فروتنان که احکام او را بجا می‌آورید، درستکار باشید و در پیشگاه خداوند فروتن شوید، شاید در آن روز شما را از خشم خود برهاند.

نابودی همسایگان اسرائیل

4 کسی در شهر غزه باقی نخواهد ماند، اشقلون ویران خواهد شد و مردم اشدود در نصف روز بیرون رانده خواهند شد و اهالی عقرون از شهر خود خواهند گریخت.

5 وای به حال شما فلسطینیانی که در ساحل دریا و در سرزمین کنعان سکونت دارید، زیرا شما محکوم به مرگ هستید و خداوند شما را نابود می‌سازد. حتّی یک نفر از شما را هم زنده نمی‌گذارد.

6 زمینهای ساحلی شما چراگاهی برای چوپانها و آغل گوسفندان خواهد شد.

7 بازماندگان طایفهٔ یهودا، سرزمین شما را تسخیر خواهند نمود و گلّه‌های خود را در آنجا خواهند چرانید و در خانه‌های اشقلون خواهند خوابید، زیرا خداوند متعال با قوم خود مهربان است و آنها را دوباره سعادتمند می‌گرداند.

8 خداوند متعال می‌فرماید: «من طعنه‌های مردم موآب را شنیده‌ام و دیدم که عمونیان چطور قوم مرا تحقیر و مسخره می‌کردند و با غرور می‌گفتند که سرزمین آنها را اشغال خواهند کرد.

9 به حیات خودم قسم که موآب و عمون مانند سدوم و غموره نابود می‌گردند و به محل خارها و گودال نمک و ویرانهٔ ابدی تبدیل می‌شوند و بازماندگان قوم من سرزمین آنها را تصرّف خواهند کرد.»

10 مردم موآب و عمون به‌خاطر غرور خود به چنین سرنوشتی دچار می‌شوند، زیرا به قوم خداوند متعال اهانت کرده، آنها را مسخره نمودند.

11 خداوند آنها را به بلاهای دهشتناکی دچار می‌سازد و همهٔ خدایان روی زمین را بی‌اعتبار می‌گرداند. آنگاه تمام اقوام جهان در سرزمینهای خود، او را پرستش خواهند نمود.

12 ای مردم حبشه، خداوند شما را نیز با شمشیر خود هلاک می‌کند.

13 خداوند با قدرت خودش آشور را نابود می‌سازد. پایتخت آن، نینوا را به بیابان خشک تبدیل می‌کند.

14 آنجا چراگاه گوسفندان و محل زندگی انواع حیوانات می‌شود. جغدها در ویرانه‌های آن آشیانه می‌کنند و صدایشان از پنجره‌های خانه‌ها به گوش می‌رسد. زاغها در آستانهٔ خانه‌ها آواز می‌خوانند و چوبهای سدر که در بنای عمارات به کار برده شده بودند، از بین می‌روند.

15 این شهر که موجب افتخار و محل رفاه و آسایش مردمش بود عاقبت به این سرنوشت دچار می‌گردد، مردم آن فکر می‌کردند که در تمام دنیا شهری مانند شهر آنها وجود ندارد. امّا سرانجام ویران و متروک می‌گردد و کُنام حیوانات وحشی می‌شود و هرکسی که از آنجا بگذرد، سر خود را تکان خواهد داد و حیرت خواهد کرد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ZEP/2-cb458c7308c52cd871b3b172c66b00d8.mp3?version_id=181—

گناه و رهایی اورشلیم

1 وای به حال اورشلیم سرکش، شهر آلوده و ستمگر.

2 به صدای خداوند گوش نمی‌دهد و نصیحت نمی‌پذیرد. به خداوند اعتماد نمی‌کند و از او کمک نمی‌طلبد.

3 حاکمان آن مانند شیرهای غرّان و قضات آن مثل گرگهای گرسنهٔ شب هستند که از شکار خود تا صبح چیزی باقی نمی‌گذارند.

4 انبیای آن خودخواه و فاسد می‌باشند، کاهنانش مقدّسات را بی‌حرمت می‌سازند و از احکام خداوند تجاوز می‌نمایند.

5 خداوند هنوز هم در آن شهر حضور دارد. او عادل و با انصاف است و بی‌عدالتی نمی‌کند. هر بامداد عدالت خود را به مردم نشان می‌دهد، امّا با وجود این، بدکاران با بی‌شرمی به کارهای شرم آور خود ادامه می‌دهند.

6 خداوند می‌فرماید: «من اقوام زیادی را از بین برده‌ام. شهرهایشان را ویران و دیوارها و بُرجهای آنها را خراب کرده‌ام. شهرها متروک و کوچه‌ها خالی شده‌اند و یک نفر هم باقی نمانده است.

7 گفتم شاید مردم از من بترسند و به نصایح من گوش کنند و آنچه به آنها تعلیم داده‌ام، فراموش نکنند، امّا آنها توجّهی نکردند و به کارهای فاسد خود ادامه دادند.»

8 خداوند می‌فرماید: «صبر کنید، روزی که علیه اقوام جهان برخیزم و آنها را محکوم سازم بزودی می‌رسد. من تصمیم گرفته‌ام که تمام ملل و همهٔ سلطنت‌ها را جمع کنم و خشم خود را بر آنها بریزم. تمام دنیا در آتش غیرت من گداخته خواهد شد.

9 «آنگاه به مردم جهان زبان پاک عطا می‌کنم تا فقط نام مرا یاد کنند و تنها مرا بپرستند.

10 قوم پراکندهٔ من از آن‌سوی رودهای حبشه با هدایای خود برای عبادت من خواهند آمد.

11 در آن زمان شما ای قوم من، دیگر از سرکشی‌ها و کارهایی که علیه من کرده‌‌اید، شرمنده نمی‌شوید. تمام مردم متکبّر و خودخواه را از میان شما دور می‌کنم. بعد از آن دیگر در کوه مقدّس من غرور و تکبّر وجود نخواهد داشت.

12 در آنجا کسانی‌که فروتن و متواضع هستند و به من پناه می‌آورند، باقی خواهند ماند.

13 آنهایی که در اسرائیل باقی می‌مانند، دیگر به کارهای زشت دست نمی‌زنند، دروغ نمی‌گویند، فریب نمی‌دهند، بلکه در کامیابی و امنیّت زندگی می‌کنند و کسی نمی‌تواند آنها را بترساند.»

سرود شادمانی

14 ای قوم اسرائیل، سرود بخوانید و شادی کنید!

ای اورشلیم، از صمیم قلب آواز شادمانی را بلند کن!

15 خداوند از مجازات تو صرف نظر کرده

و دشمنانت را شکست داده است.

خداوند، پادشاه اسرائیل، همراه توست

و دیگر از چیزی نخواهی ترسید.

16 در آن روز به صهیون می‌گویند:

«نترس! دلیر و قوی باش!

17 خداوند خدایت با تو می‌باشد؛

قدرت او تو را پیروز خواهد کرد.

خداوند از تو خشنود است.

و در عشق خود به تو زندگی تازه خواهد داد.

او برای تو خواهد سرایید و از تو خرسند خواهد بود.»

18 همچون کسانی که در جشن هستند.

خداوند می‌فرماید:

«من بلایا را از شما دور می‌سازم،

و شما را از پریشانی بیرون می‌آورم.

19 روز جزای کسانی‌که بر تو ظلم کرده‌اند فرا می‌رسد.

مردمان لنگ را نجات می‌دهم

و تبعیدشدگان را به وطنشان بازمی‌گردانم.

ننگشان را به عزّت و افتخار تبدیل می‌کنم

و آن وقت تمام دنیا آنها را تحسین می‌کنند.

20 در آن زمان همهٔ شما را به خانه می‌آورم،

شما را در جهان مشهور می‌سازم

و دوباره شما را کامیاب می‌گردانم.»

این را خداوند فرموده است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ZEP/3-6df2b45b67c597880d900e397f123bbb.mp3?version_id=181—

معرّفی کتاب

کتاب حَجّای نبی، شامل پیغامهای کوتاهی است که در سال 520 قبل از میلاد از طرف خدا توسط حَجّای نبی داده شده است. یهودیان سالهاست که از اسارت برگشته در اورشلیم زندگی می‌کنند، ولی معبد بزرگ همچنان ویرانه باقیمانده است. پیامها از رهبران یهود می‌خواهد که معبد بزرگ را از نو بسازند و خداوند آینده‌ای را برای قومِ تجدیدِ حیات یافته و پاک شده وعده می‌دهد که صلح و کامیابی خواهد داشت.

تقسیم‌بندی کتاب

فرمان بازسازی معبد بزرگ 1:1-15

پیامهای تسلّی و امید 2:1-23

فرمان خداوند برای بازسازی معبد بزرگ

1 در روز اولِ ماهِ ششمِ سال دومِ سلطنت داریوش شاهنشاه، خداوند پیامی توسط حجّای نبی برای زروبابل پسر شالتیئیل حاکم یهودا و برای یهوشع پسر یهوصادق کاهن اعظم فرستاد.

2 خداوند متعال به حَجّای فرمود: «این مردم می‌گویند که اکنون وقت بازسازی خانهٔ خداوند نیست.»

3 بعد خداوند این پیام را توسط حجّای نبی برای مردم فرستاد:

4 «ای قوم من، چرا شما در خانه‌های زیبا زندگی می‌کنید درحالی‌که معبد بزرگ ویران می‌باشد؟

5 ‌به نتیجهٔ کارهایتان توجّه کنید:

6 زیاد می‌کارید، ولی محصولِ کم برمی‌دارید. می‌خورید، امّا سیر نمی‌شوید. می‌نوشید و باز هم تشنگی‌تان رفع نمی‌گردد. لباس‌ می‌پوشید، امّا گرم نمی‌شوید. مزد می‌گیرید امّا گویی آن را در جیبی که سوراخ است می‌گذارید.

7 خوب فکر کنید و ببینید که چرا چنین است؟

8 حالا به کوه بروید و چوب بیاورید و خانهٔ مرا بازسازی کنید تا من از دیدن آن خشنود شوم و محترم شمرده شوم.

9 «منتظر محصول فراوان بودید، ولی کم به دست آوردید و وقتی‌که آن محصول کم را به خانه آوردید، من آن را برباد دادم. آیا می‌دانید چرا من این کار را کردم؟ به‌خاطر اینکه خانهٔ من ویران مانده و شما مشغول ساختن خانه‌های خود هستید.

10 به همین سبب است که باران نمی‌بارد و از زمین چیزی نمی‌روید.

11 من خشکسالی را بر زمین، کوهها، مزارع، تاکستانها، باغهای زیتون، سایر محصولات و همچنین انسان و حیوان و تمام حاصل زحمت شما آوردم.»

اطاعت مردم از فرمان خداوند

12 آنگاه زروبابل و یهوشع و تمام کسانی‌که از اسارت در بابل، برگشته بودند از خداوند ترسیدند و دستور خداوند خدای خود را، که توسط حجّای نبی فرستاده شده بود، اطاعت کردند.

13 خداوند پیام دیگری توسط حجّای برای مردم فرستاد و فرمود: «من همراه شما هستم.»

14 خداوند متعال در زروبابل، حاکم یهودا، یهوشع، کاهن اعظم و در سایر مردم که از اسارت بازگشته بودند شوق و رغبتی ایجاد کرد تا در معبد بزرگ کار کنند.

15 پس در روز بیست و چهارمِ ماه ششمِ سال دومِ سلطنت داریوش، همگی جمع شدند و ساختن معبد بزرگ خداوند، خدایشان را آغاز نمودند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/HAG/1-dd6850984a0b209a7f4264c97a0f7cf1.mp3?version_id=181—

جلال و شکوه خانهٔ خداوند

1 در روز بیست و یکم ماه هفتم همان سال، خداوند به حجّای نبی فرمود:

2 «از زروبابل، حاکم یهودا و یهوشع، کاهن اعظم بپرس:

3 آیا در بین شما کسی هست که جلال و عظمت معبد بزرگ را، همان‌طور که در سابق بود به یاد آورد؟ آیا آنچه را که اکنون می‌سازید به نظر شما ناچیز نیست؟

4 امّا با این‌همه، ای زروبابل و یهوشع و تمام قوم، مأیوس نشوید و قوی‌دل باشید. به کارتان ادامه دهید، زیرا من همراه شما هستم.

5 وقتی از مصر خارج می‌شدید، به شما وعده دادم که روح من همیشه با شما خواهد بود، من هنوز با شما هستم، پس نترسید!

6 «بزودی بار دیگر آسمانها، زمین، دریاها و خشکی را به لرزه می‌آورم.

7 تمام اقوام را سرنگون می‌سازم. دارایی و ثروتشان به اینجا آورده می‌شود و این خانه را از شکوه و جلال پُر می‌سازم.

8 تمام طلا و نقره دنیا از آن من است.

9 این خانه با شکوهتر از سابق می‌شود و در اینجا به قوم خود صلح و سلامتی می‌بخشم.» خداوند متعال این را فرموده است.

مشورت حجّای به کاهنان

10 در روز بیست و چهارمِ ماه نهمِ سال دومِ سلطنت داریوش، خداوند بار دیگر به حَجّای نبی فرمود:

11 «از کاهنان بپرس که شریعت به این سؤال چه جواب می‌دهد:

12 اگر کسی گوشت مقدّس را در ردای خود گذاشته، ببرد و چنانچه اگر دامنش با نان، آش، شراب، روغن و یا هر نوع خوراک دیگر تماس پیدا کند، آیا آن خوراک مقدّس می‌شود؟»

وقتی حَجّای این سؤال را از کاهنان پرسید، آنها جواب دادند: «نه.»

13 سپس حَجّای پرسید: «امّا اگر کسی با جنازه‌ای تماس پیداکرده ناپاک شده باشد و بعد به یکی از این خوراکها دست بزند، آیا آن خوراک ناپاک می‌شود؟»

کاهنان جواب دادند: «بلی، ناپاک می‌شود.»

14 پس حَجّای گفت: «خداوند می‌فرماید که این مردم هم همین‌طور هستند، هر کاری که می‌کنند و هر هدیه‌ای که به این خانه می‌آورند، ناپاک است.»

وعدهٔ برکت

15 خداوند می‌فرماید: «حالا خوب فکر کنید و ببینید پیش از آنکه به ساختن خانهٔ من شروع کنید،

16 ‌ شما در چه وضعی بودید؟ در آن وقت شما توقع داشتید که دو خروار محصول بردارید، امّا تنها یک خروار به دست می‌آوردید و هرگاه می‌خواستید پنجاه لیتر شراب از خمره بکشید، فقط بیست لیتر در آن می‌یافتید.

17 ‌من حاصل دسترنج شما را با باد سوزان، آفت و تگرگ تباه کردم، امّا شما باز هم توبه نکردید.

18 ‌ولی از امروز به بعد که روز بیست و چهارم ماه نهم و روزی است که بنیاد خانهٔ من گذاشته شده است، خواهید دید که با شما چه می‌کنم.

19 ‌هرچند که غلّه‌ای در انبارها باقی نمانده و هنوز تاکها و درختان انجیر، انار و زیتون، میوه نیاورده‌اند، امّا از همین روز شما را برکت می‌دهم.»

وعدهٔ خداوند به زروبابل

20 در همان روز بیست و چهارم ماه، بار دیگر این پیام از جانب خداوند برای حَجّای آمد:

21 «به زروبابل، حاکم یهودا بگو که بزودی آسمانها و زمین را به لرزه می‌آورم.

22 تختهای پادشاهان را واژگون می‌کنم. قدرت فرمانروایان را با ارّابه و سوارانشان از بین می‌برم و اسبان و سواران آنها یکدیگر را با شمشیرهای خود می‌کشند.

23 در آن روز، ای زروبابل، پسر شالتیئیل، بندهٔ من، تو مانند نگین انگشتر من خواهی بود، زیرا که من تو را برگزیده‌ام.» این قول خداوند متعال است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/HAG/2-c4158dfa50694466b1cf35e2f20fc8bd.mp3?version_id=181—

معرّفی کتاب

فصلهای 1-8 از کتاب زکریای نبی در بین سالهای 518 تا 520 قبل از میلاد نوشته شده است. این پیشگویی‌ها بیشتر به رؤیا شباهت دارند و مطلب مورد بحث، بازسازی و تجدید بنای اورشلیم و معبد بزرگ می‌باشد. همچنین گفت‌وگوهایی است دربارهٔ پاک سازی و تطهیر قوم خدا و آمدن مسیح.

فصلهای 9-14 مجموعه پیغامهایی است از سالهای بعد دربارهٔ مسیح موعود و داوری نهایی.

تقسیم‌بندی کتاب

پیامهای هشداردهنده و امیدوارکننده 1:1-8:23

داوری بر همسایگان اسرائیل 9:1-8

صلح و سعادت آینده 9:9-14:21

دعوت به توبه

1 در ماه هشتم از سال دوم سلطنت داریوش شاهنشاه، پیامی از جانب خداوند بر زکریای نبی پسر برکیا و نوهٔ عدوی نبی آمد. خداوند به زکریا فرمود:

2 «از طرف من به مردم بگو که من از نیاکان شما بسیار خشمگین بودم،

3 امّا اکنون اگر به سوی من بازگردید، من نیز به سوی شما بازمی‌گردم.

4 مانند اجداد خود نباشید که انبیای پیشین پیام مرا به آنها دادند تا از راهی که در پیش گرفته بودند بازگردند و از کارهای زشت خود دست بکشند، ولی به حرف آنها گوش ندادند و از من اطاعت نکردند.

5 اجداد شما و انبیای پیشین دیگر زنده نیستند.

6 امّا کلام و احکام من ابدی و جاودانی است. احکام و دستورات خود را که توسط بندگانم یعنی انبیا، به نیاکان شما دادم، ولی آنها توجّهی نکردند در نتیجه متحمّل عذاب شدند. سرانجام آنها توبه کردند و گفتند: ‘خداوند متعال ما را به سزای کارهای ما رسانید و هشدارهایی را که به ما داده بود عملی کرد.’»

رؤیای اسبها

7 در روز بیست و چهارم ماه یازدهم، یعنی ماه شباط، در دومین سال سلطنت داریوش، در رؤیای شب پیام دیگری از جانب خداوند به زکریا رسید.

8 در درّه‌‌ای، در بین درختان، فرشته‌ای را سوار بر اسبی سرخ رنگ دیدم. پشت سر او اسبهایی به رنگهای قرمز، زرد و سفید ایستاده بودند.

9 از فرشته پرسیدم: «ای آقای من، این اسبها برای چه هستند؟»

او جواب داد: «من به تو نشان می‌دهم.»

10 سپس فرشته به من گفت که خداوند آنها را فرستاده است تا زمین را تفتیش کنند.

11 آنگاه اسب سواران به فرشتهٔ خداوند که در میان درختان ایستاده بود، گزارش داده گفتند: «ما سراسر روی زمین را تفتیش کردیم و دیدیم که در همه‌جا امنیّت و آرامش برقرار است.»

12 فرشتهٔ خداوند وقتی این را شنید گفت: «ای خداوند متعال، مدّت هفتاد سال از اورشلیم و شهرهای یهودا خشمگین بودی؛ تا به کی رحمت خود را از آنها دریغ می‌کنی؟»

13 خداوند با مهربانی و سخنان تسلّی‌آمیز به فرشته پاسخ داد.

14 آنگاه فرشته به من گفت: «این پیام خداوند متعال را اعلام کن که می‌فرماید: من به اورشلیم و کوه مقدّس شفقت زیادی دارم.

15 امّا از اقوامی که در رفاه و آسایش زندگی می‌کنند، سخت خشمگین می‌باشم زیرا آنها زیادتر از آنچه که من می‌خواستم بر قوم من ظلم نمودند.

16 بنابراین من با رحمت و شفقت بیشتر به اورشلیم بازمی‌گردم و خانهٔ من و تمام شهر اورشلیم بازسازی می‌شوند.»

17 آن فرشته به من گفت که اعلام کنم: «خداوند متعال می‌گوید که شهرهای او دوباره کامیاب خواهند شد و او بار دیگر اورشلیم را کمک خواهد کرد و آن شهر را دوباره شهر خود خواهد خواند.»

رؤیای شاخها و آهنگران

18 در رؤیای دیگر چهار شاخ گاو دیدم.

19 از فرشته پرسیدم: «اینها چه هستند؟»

او پاسخ داد: «اینها نمایندهٔ قدرتهای جهان هستند که مردم یهودا، اسرائیل و اورشلیم را پراکنده ساخته‌اند.»

20 بعد خداوند چهار آهنگر را به من نشان داد.

21 پرسیدم: «اینها برای چه کاری آمده‌اند؟»

او در پاسخ فرمود: «اینها آمده‌اند تا آن چهار شاخی را که باعث پراکندگی مردم یهودا شده‌اند و به آنها ستم کرده‌اند، به وحشت بیاندازند و قدرتشان را از بین ببرند.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ZEC/1-40128d756575dbd8430257ce2b7cd19e.mp3?version_id=181—