مژده برای عصر جدید

در ستایش خالق

1 ای خداوند، خدای من، تو چقدر بزرگ هستی!

تو با عظمت و جلال آراسته‌ای.

2 خود را با نور پوشانیده

و آسمان را مانند خیمه‌ای گسترانیده‌ای.

3 خانه‌ات را بر فراز آبها بنا نموده‌ای.

ابرها را ارابهٔ خود ساخته‌ای

و بر بالهای باد سوار شده‌ای.

4 بادها پیام‌آوران تو

و شعله‌های آتش خادمان تو هستند.

5 اساس زمین را چنان استوار کردی

که هرگز تکان نمی‌خورد.

6 دریاها آن را مانند ردا دربر گرفت

و آب، کوهها را پوشانید.

7 از توبیخ تو، آبها خروشیدند

و از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.

8 از روی کوهها به‌ دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند،

به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.

9 برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرند

و بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.

10 چشمهها را در وادیها

و رودخانهها را بین کوهها جاری ساختی.

11 تا حیوانات وحشی از آنها بنوشند

و الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.

12 پرندگان، بر شاخههای درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازند

و نغمهسرایی می‌کنند.

13 از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی

و زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.

14 برای مصرف حیوانات علف را می‌رویانی

و برای انسانها نباتات را آفریدی

تا غذای خود را از آنها به دست آورند.

15 تا برای شادی دل خود شراب،

و برای شادابی چهرهٔ‌شان روغن،

و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.

16 سروهای لبنان که درختان خداوند هستند،

سیراب می‌شوند.

17 پرندگان بر درختان سرو،

و لک‌لکها روی درختان صنوبر، آشیانه می‌سازند.

18 کوهها پناهگاه بُزهای کوهی

و صخرهها لانهٔ گورکنهاست.

19 مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدی

و آفتاب وقت غروب خود را می‌داند.

20 شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آن

حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون آیند.

21 شیرهای جوان برای طعمهای که خدا برایشان فراهم کرده است،

غرّش می‌کنند.

22 در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود می‌روند

و استراحت می‌کنند.

23 انسانها برای کسب و کار از خانههای خود بیرون می‌روند

و تا هنگام شب تلاش می‌کنند.

24 خداوندا، کارهای تو چه بسیار است،

همهٔ آنها را با حکمت انجام داده‌ای،

زمین از مخلوقات تو پُر است.

25 اقیانوسها بزرگ و وسیع هستند

و حیوانات بی‌شمار،

کوچک و بزرگ در آنها زندگی می‌کنند.

26 کشتی‌ها بر روی آنها حركت می‌کنند

و هیولای دریایی در آنها بازی می‌کند.

27 همهٔ آنها محتاج تو هستند،

تا روزیِ آنها را بدهی.

28 هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند.

تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.

29 وقتی از آنها روی برمی‌گردانی، به وحشت می‌افتند

و هنگامی‌که جانشان را می‌گیری، می‌میرند

و به خاک برمی‌گردند زیرا که از آن ساخته شده‌اند.

30 چون روح خود را می‌فرستی زنده می‌شوند

و زمین، زندگی تازه پیدا می‌کند.

31 جلال خداوند جاودان باد.

خداوند از کارهای خود خشنود باشد.

32 او به زمین می‌نگرد و زمین به لرزه می‌آید

و چون کوهها را لمس می‌کند، چون آتشفشان فَوَران می‌کنند.

33 تا زنده‌ام سرود حمد خواهم سرایید،

و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.

34 امیدوارم که دعا و مناجات من او را خشنود سازد،

زیرا او سرچشمهٔ سرور و شادی من است.

35 گناهکاران از روی زمین محو شوند

و اثری از مردمان بدکار باقی نماند.

ای جان من خداوند را ستایش کن.

خداوند را سپاس باد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/104-dcdf740119d35bfe3658f024cc228711.mp3?version_id=181—

خدا و قوم او

1 خداوند را شکر کنید

و عظمت او را بیان نمایید.

کارهایی را که انجام داده است، به جهانیان اعلام نمایید.

2 برای او سرود حمد بسرایید

و کارهای عظیم او را به مردم بگویید.

3 جلال بر نام مقدّس او باد!

شادمان باد دلهای کسانی‌که خداوند را می‌جویند!

4 از خدا کمک بطلبید

و همیشه او را بپرستید.

5-6 ای فرزندانِ بندهٔ او ابراهیم،

و ای فرزندان یعقوب، برگزیدهٔ او،

معجزات و داوریهای خدا را به‌ یاد آورید.

7 خداوند، خدای ماست.

او همهٔ زمین را داوری می‌کند.

8 او پیمان خود را تا به ابد نگاه خواهد داشت،

کلامی را که فرمان داد، برای هزار نسل.

9 پیمانی را که با ابراهیم بست،

وسوگندی را که با اسحاق یاد کرد، حفظ خواهد نمود.

10 عهدی با یعقوب بست،

پیمانی جاودانه با اسرائیل.

11 خداوند فرمود: «سرزمین کنعان را

به عنوان ملکیّت به شما می‌بخشم.»

12 وقتی تعداد آنها کم بود

و در سرزمین کنعان غریب

13 و در کشورها و سلطنت‌ها سرگردان بودند،

14 خداوند به هیچ‌کس اجازه نداد که به آنها آزاری برساند

و برای پشتیبانی آنها به پادشاهان هشدار داد

15 و فرمود: «به برگزیدگان من ظلم نکنید

و به انبیای من ضرر نرسانید.»

16 وقتی‌که خداوند قحطی در کشور پدید آورد

و هیچ چیزی برای خوردن پیدا نمی‌شد،

17 یوسف را پیشتر از آنها به مصر فرستاد،

که به عنوان غلام فروخته شد.

18 پاهای او را با زنجیر بستند

و یوغ آهنین بر گردنش گذاشتند.

19 تا زمانی که گفته‌های او به حقیقت پیوست

و کلام خداوند سخن او را تأیید کرد.

20 پس فرعون او را آزاد کرد

و فرماندار مردم او را رها نمود.

21 سپس او را بر کاخ خود حاکم ساخت

و او را فرماندار تمام سرزمین خود نمود،

22 تا تمام بزرگان مملکت را تحت فرمان خود درآوَرَد

و رهبران قوم را تعلیم دهد.

23 سپس یعقوب به مصر آمد

و به عنوان بیگانه در آنجا ساکن شد.

24 خداوند در آنجا فرزندان زیادی به آنها داد

و آنها را از دشمنانشان قویتر ساخت.

25 خداوند کاری کرد که مردم مصر از قوم اسرائیل متنفّر شدند

و با آنها با حیله رفتار کردند.

26 سپس خدا موسی خادم خود

و هارون برگزیدهٔ خویش را فرستاد.

27 آنها قدرت خداوند را با انجام معجزات

در سرزمین مصر نشان دادند.

28 خدا تاریکی بر آن سرزمین فرستاد،

امّا مصریان امر او را اطاعت نکردند.

29 رودخانههای آنها را به خون تبدیل کرد

و همهٔ ماهیان آنها را کشت.

30 بعد قورباغهها به آن سرزمین هجوم آوردند

و حتّی کاخ سلطنتی هم پُر از قورباغه شد.

31 به امر خداوند انواع مگس و پشه

سراسر آن سرزمین را پُر ساخت.

32 به جای باران،

تگرگ و رعد و برق را به سرزمینشان فرستاد.

33 تاکستانها و درختان انجیر

و درختان آنها را از بین برد.

34 به فرمان او،

میلیونها ملخ حمله‌ور شدند،

35 و همهٔ نباتات

و غلاّت آنجا را خوردند.

36 او تمام نخستزادگان مصریان را

به قتل رسانید.

37 آنگاه قوم اسرائیل را که همگی سالم و نیرومند بودند،

با نقره و طلا از مصر خارج کرد.

38 چون مردم مصر از آنها می‌ترسیدند،

از رفتن ایشان خوشحال شدند.

39 خدا به هنگام روز ابر را سایبان آنها ساخت

و هنگام شب با ستون آتش به آنها روشنایی می‌بخشید.

40 آنها از او تقاضا کردند و او به آنها بلدرچین داد

و برایشان غذای فراوان از آسمان فرستاد تا سیر شوند.

41 صخره را شکافت و از آن آب گوارا فوران کرد

و مثل رودخانه در صحرای خشک جاری شد.

42 زیرا پیمان مقدّس خود را با ابراهیم به یاد آورد.

43 به این ترتیب قوم برگزیدهٔ خود را

با سرود شادمانی از مصر بیرون آورد.

44 او سرزمین اقوام دیگر را

با تمام محصولاتش به آنها داد

45 تا احکام او را بجا آورند و قوانین او را اطاعت نمایند.

خداوند را سپاس باد!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/105-7ceb60a86b511e379230d24d4deba181.mp3?version_id=181—

مهربانی خدا بر قومش

1 خداوند را شکر کنید!

خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست؛

و محبّت پایدار او جاودانه است.

2 چه کسی می‌تواند کارهای عظیمی را که او انجام داده است، بیان کند؟

چه کسی می‌تواند شکر او را آن‌طور که شایسته است، بجا آورد؟

3 خوشا به حال کسانی‌که احکام او را بجا می‌آورند

و همیشه آنچه را که درست است انجام می‌دهند.

4 خداوندا، وقتی قوم خود را یاری می‌کنی، مرا هم به یادآور.

وقتی آنها را نجات می‌دهی، مرا هم نجات بده

5 تا سعادت قوم خود را ببینم

و در شادمانی امّت تو شریک گردم

و در افتخاری که به قوم خود می‌بخشی، سهیم باشم.

6 ما هم مانند اجداد خود گناهکار هستیم،

ما نیز خطا کرده و شرارت ورزیده‌ایم.

7 اجداد ما در مصر، کارهای عجیب تو را درک نکردند،

آنها مهر و محبّت پایدار تو را فراموش کردند

و در ساحل دریای سرخ علیه قادر متعال شورش کردند.

8 امّا او همان‌طور که وعده داده بود، آنها را رهایی داد

تا قدرت عظیم خود را نشان دهد.

9 او به دریای سرخ فرمان داد

و دریا خشک شد؛

و قوم خود را از میان دریا از روی خشکی گذرانید.

10 آنها را از دست آنانی که از ایشان نفرت داشتند، رهانید

و از چنگ دشمنانشان نجات داد.

11 امّا آب، تمام دشمنان آنها را غرق کرد

به طوری که حتی یکی از آنان هم باقی نماند.

12 در آن وقت آنها به وعدهٔ او ایمان آوردند

و برای او سرود شکرگزاری خواندند.

13 امّا آنها بزودی همهٔ کارهای او را فراموش کردند

و منتظر مشورت و نصایح او نشدند.

14 بلکه با خواهش‌های نفسانی خود،

خدا را در صحرا آزمودند.

15 پس او آنچه را که خواسته بودند، به ایشان عطا کرد،

امّا مرض کشنده‌ای در بین آنها فرستاد.

16 در بیابان به موسی

و به هارون، خدمتگزار مقدّس خداوند حسادت ورزیدند.

17 پس زمین دهان باز کرد

و داتان و ابیرام و همراهانش را در خود فروبرد.

18 آتش بر پیروانشان بارید

و همهٔ آن مردم شریر را سوزانید.

19 آنها در دامنهٔ کوه سینا گوساله‌ای از طلا ساختند

و آن بت را پرستش کردند.

20 مجسمهٔ یک گاوِ علفخوار را،

بر خدای با عظمت و پُرجلال ترجیح دادند.

21 آنها خدایی را که با کارهای عجیب خود

آنان را از مصر آزاد کرده بود، فراموش کردند،

22 کارهای عجیبی را که در زمین مصر انجام داد

و یا آنچه را که در دریای سرخ کرد.

23 وقتی خدا فرمود که می‌خواهد آن مردم را از بین ببرد،

خادم برگزیدهٔ او موسی، در مقابل خدا به شفاعت ایستاد

تا خشم او را برگرداند تا آنان را از بین نبرد.

24 آنها نخواستند که به آن سرزمین نیکو وارد شوند

و به وعدهٔ خداوند اعتماد ننمودند.

25 در چادر‌های خود نشستند و شکایت کردند

و به دستورات خداوند گوش ندادند.

26 پس خداوند به طور بسیار جدّی قسم خورد

که همه را در آن بیابان از بین ببرد

27 و نسل ایشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده کند

تا در سرگردانی بمیرند.

28 در فغور، بت بعل را پرستیدند

و از قربانی‌هایی که به بُتهای بی‌جان تقدیم شده بود، خوردند.

29 با رفتار خود، خداوند را به خشم آوردند

و به‌خاطر آن به بلا دچار شدند.

30 پس فینحاس، برخاسته و مجرمین را مجازات نمود

و وبا از بین رفت.

31 این کار نیک فینحاس در پیشگاه خدا مقبول گردید

و تا به ابد از آن یاد خواهد شد.

32 در کنار چشمهٔ مریبه، خشم خداوند را برانگیختند،

به طوری که به‌خاطر آن، موسی دچار زحمت گردید.

33 چون آن‌چنان او را به ستوه آورده بودند

که سخنان ناسزا گفت.

34 آن قومهایی را که خداوند دستور داده بود

از بین ببرند نکشتند،

35 بلکه با آنها ازدواج کردند

و از رفتار بت‌پرستانهٔ آنها پیروی نمودند.

36 بُتهای آنها را پرستش کردند

و در نتیجه اسباب سقوط خود را فراهم کردند.

37 پسران و دختران خود را

برای بُتهای کنعان قربانی نمودند.

38 خون پسران و دختران بی‌گناه خود را به‌خاطر بُتهای کنعان ریختند

و آن سرزمین را با خون آلوده کردند.

39 به این ترتیب به‌خاطر رفتار بد خود، ناپاک گشتند

و به خداوند خیانت ورزیدند.

40 آنگاه خداوند بر قوم خود خشم نموده

از آنها متنفّر گردید.

41 پس آنها را به دست اقوامی که از آنها متنفّر بودند، سپرد

و آنها بر ایشان حکمرانی نمودند.

42 دشمنانشان بر آنها ظلم نموده،

آنها را خوار و ذلیل کردند.

43 خداوند بارها قوم خود را نجات داد،

ولی هر بار آنها مجدداً به ضد خدا شورش نمودند، بیشتر در گناه فرو رفتند.

44 با وجود این، هرگاه از روی درماندگی به حضور خداوند زاری کردند،

خداوند زاری آنها را شنید.

45 پیمانی را که با آنها بسته بود، به یاد آورد

و به‌خاطر محبّت پایدارش، بر آنها رحمت فرموده، از گناهانشان چشم پوشید

46 و دل مردمانی را که بر آنها ظلم می‌کردند،

به رحم آورد.

47 ای خداوند خدای ما،

ما را نجات بده،

ما را از میان ممالک بیگانه به سرزمین خودمان بازگردان،

تا از تو شکرگزار باشیم و نام پاک تو را ستایش کنیم.

48 خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد؛

از ازل تا ابدالآباد! همهٔ مردم بگویند: «آمین!»

خداوند را سپاس باد!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/106-bae2adf2ae75fd6d7d5d91d20fd176af.mp3?version_id=181—

در ستایش مهربانی خدا

1 خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیكوست

و محبّت او پایدار و ابدی است.

2 آنانی که به وسیلهٔ خداوند نجات یافته‌اند بگویند،

که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است

3 و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب،

از سرزمینهای بیگانه بازگردانیده است.

4 بعضی‌ها در بیابان آواره و سرگردان بودند

و شهری نداشتند تا در آن سکونت نمایند.

5 گرسنه و تشنه بودند

و جانشان به لبشان رسیده بود.

6 در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند،

و او آنها را از پریشانی نجات داد.

7 سپس آنها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کرد

که بتوانند در آن ساکن گردند.

8 آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار

و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

9 او تشنگان را سیراب می‌کند

و گرسنگان را با خوراکهای نیکو سیر می‌گرداند.

10 برخی در تاریکی و ظلمت،

در زندان، در غُل و زنجیر به سر می‌برند.

11 زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند

و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاوردند.

12 زیر بار کار و زحمت، پشت آنها خم شده، از پای افتاده بودند

و کسی به کمكشان نرسید.

13 در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند

و او آنها را از پریشانی نجات داد.

14 آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد

و از غُل و زنجیر اسارت آزاد کرد.

15 آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار

و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

16 زیرا او دروازه‌های برنزی

و میلههای آهنین را درهم شکسته است.

17 بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند

و به سبب شرارتهای خویش در عذاب بودند.

18 اشتهای خود را از دست داده

و پایشان به لب گور رسیده بود.

19 در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند

و او آنها را از پریشانی نجات داد.

20 او با کلامش آنها را شفا داده

از مرگ رهانید.

21 پس آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارش

و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکر کنند.

22 برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند

و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!

23 بعضی با کشتی به دریا رفته،

به تجارت مشغول شدند.

24 آنها کارهای خداوند و کارهای عجیب او را

در عمق دریاها مشاهده کردند.

25 به فرمان او بادی شدید برخاست

و امواج دریا را متلاطم ساخت.

26 کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدند

و گاهی به اعماق آب فرو می‌رفتند

و سرنشینان آنها از ترس، نیمه‌جان شده بودند.

27 مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردند

و عقل خود را از دست داده بودند.

28 در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند

و او آنها را از پریشانی نجات داد.

29 توفان را آرام کرد

و امواج دریا ساکت شد.

30 آنها از آرامی خوشحال شدند

و خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.

31 آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدار

و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.

32 عظمت و جلال او را در میان مردم بیان کنند

و او را در حضور رهبران ستایش نمایند.

33 خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کند

و چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.

34 زمینهای حاصلخیز را به‌خاطر ساکنان شریر آن

به شوره‌زار مبدّل می‌نماید.

35 بیابانها را به برکه‌های آب،

و زمینهای خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.

36 مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازد

تا برای خود شهری بسازند.

37 در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنند

و حاصل آن را برمی‌چینند.

38 قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساخت

و نگذاشت که گلّهها و رمههای ایشان کم شوند.

39 چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنان

شکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،

40 خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیل

و در ویرانهها آواره ساخت.

41 امّا نیازمندان را از رنج رهانید

و تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّهها زیاد کرد.

42 مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند،

امّا شریران خاموش می‌گردند.

43 خردمندان به اینها دقّت کنند

و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/107-03b1a62c27b00fb7e2131b5f2baf34b8.mp3?version_id=181—

سرود داوود

دعا برای پیروزی بر دشمنان

1 خدایا، دل من استوار و محکم است

و برای تو سرود شکرگزاری خواهم سرایید.

ای جان من بیدار شو.

2 ای عود من و ای بربط من بیدار شوید،

من خورشید را بیدار خواهم کرد.

3 خدایا، در بین اقوام جهان تو را سپاس خواهم گفت

و در میان مردم تو را ستایش خواهم کرد.

4 زیرا محبّت پایدار

و وفاداری تو بالاتر از آسمانهاست.

5 خدایا، عظمت و شکوهت را در آسمان

و جلالت را بروی زمین آشکار فرما،

6 دعای مرا بشنو و ما را با قدرت خود نجات بده

تا کسانی که تو دوست می‌داری، رهایی یابند.

7 خداوند از جایگاه مقدّس خود به ما وعده داد و فرمود:

«با سرافرازی، شهر شکیم

و دشت سُكوّت را بین قوم تقسیم خواهم نمود.

8 جلعاد از آن من است و منسی از آن من.

افرایم کلاهخود من است،

و یهودا، عصای سلطنت من.

9 موآب ظرف شست‌وشوی من خواهد بود

و به نشانهٔ مالکیّتم،

کفش خود را بر اَدوم پرت خواهم کرد

و بر فراز فلسطین بانگ پیروزی برخواهم آورد.»

10 چه کسی مرا به آن شهر مستحکم می‌برد؟

چه کسی مرا به اَدوم راهنمایی می‌کند؟

11 خدایا! آیا حقیقتاً ما را ترک کرده‌ای،

و پیشاپیش لشکر ما نخواهی رفت؟

12 خدایا در مقابله با دشمنان، به ما کمک کن

زیرا کمک انسان بی‌فایده است.

13 با کمک خدا، پیروزی از آن ما خواهد بود،

او دشمنان ما را سرکوب خواهد كرد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/108-6ded2e3bdb6276bd099a1ee0490099c8.mp3?version_id=181—

سرود داوود

دعا برای حمایت و انتقام

1 خدایا، نام تو را ستایش می‌کنم، خاموش مباش.

2 زیرا مردم شریر و دروغگو زبان به بدگویی من گشوده‌اند

و دربارهٔ من دروغ می‌گویند.

3 سخنان نفرت‌انگیز می‌گویند

و بدون سبب با من می‌جنگند.

4 من آنها را دوست دارم و برایشان دعا می‌کنم

امّا آنها با من مخالفت می‌کنند.

5 جواب خوبی‌های مرا با بدی می‌دهند

و در عوض محبّت، دشمنی می‌کنند.

6 حاکم ظالمی را بر او بگمار

و یکی از دشمنانش را تا علیه او شهادت بدهد.

7 در دادگاه محکوم شود

و دعایش هم گناه محسوب گردد!

8 عمرش کوتاه شود

و دیگری جا و مقامش را بگیرد!

9 فرزندانش یتیم شوند

و زنش بیوه گردد!

10 اطفالش آواره شوند و به گدایی بیفتند،

از ویرانه‌ای که زندگی می‌کنند رانده گردند!

11 طلبکارانش مال و دارایی‌اش را غصب کنند

و بیگانگان حاصل زحمتش را به تاراج ببرند.

12 کسی بر او رحم نکند و هیچ‌کس یتیمانی را که او از خود به جا می‌گذارد،

مورد لطف و توجّه قرار ندهد.

13 نسل او قطع،

و نامش از صفحهٔ روزگار محو گردد!

14 خداوند شرارت ‌نیاکانش را فراموش نکند

و گناهان مادرش را نیامرزد!

15 کارهای بد او همیشه مدّ نظر خداوند باشد،

امّا خاطرهٔ او از روی زمین محو شود!

16 زیرا او هرگز به کسی رحم نکرد،

بلکه به فقیران و محتاجان و بی‌کسان، آزار رسانید

و آنان را کشت.

17 او دوست داشت که دیگران را لعنت کند، اکنون خودش را لعنت کن.

نمی‌خواست به کسی برکت برساند، پس هیچ‌کس او را برکت نرساند.

18 لعنت را مثل لباس به تن می‌کرد،

پس اکنون لعنت مانند آب در بدنش

و مثل روغن در استخوانهایش نفوذ کند.

19 اینک لعنت مانند لباسی که می‌پوشید

و مانند کمربندی که به کمر می‌بست، او را بپوشاند.

20 خداوند دشمنانم و کسانی را که از من بدگویی می‌کنند،

چنین جزا بدهد.

21 امّا ای خدا و ای خداوند من، به‌خاطر نام خود به من کمک کن

و به‌خاطر محبّت پایدارت مرا نجات بده.

22 من مسکین و نیازمندم،

درد و غم تا اعماق قلبم رخنه کرده است.

23 مانند سایهٔ غروب در حال فنا هستم

و مانند ملخی رانده شده‌ام.

24 از بس روزه گرفته‌ام، قوّتی در زانوهایم نمانده

و فقط پوست و استخوان شده‌ام.

25 نزد دشمنانم رسوا و مسخره شده‌ام

و وقتی مرا می‌بینند، سر خود را می‌جنبانند.

26 ای خداوند و خدای من، مرا کمک کن

و به‌خاطر محبّت پایدارت، مرا نجات بده

27 تا دشمنانم بدانند که تو ای خداوند،

نجات‌دهندهٔ من هستی.

28 آنها مرا لعنت می‌کنند،

امّا تو مرا برکت بده، تا بدخواهانم شرمنده شوند

و این بنده‌ات شادمان گردد.

29 دشمنانم را رسوا گردان

و آنها را با شرم و خجالت بپوشان!

30 با زبان خود از خداوند بسیار تشکّر خواهم نمود

و در حضور همهٔ مردم، او را ستایش خواهم كرد.

31 زیرا از مردم مسکین و فقیر حمایت می‌نماید

و از دست کسانی‌که آنان را محکوم به مرگ می‌کنند، رهایی می‌بخشد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/109-dc381f6857706402f7469ffbe92f7d45.mp3?version_id=181—

سرود داوود

خداوند و پادشاه برگزیدهٔ او

1 خداوند به سَروَر من می‌گوید:

«به دست راست من بنشین

تا دشمنانت را زیر پای تو اندازم.»

2 خداوند از صهیون سلطنت تو را وسعت خواهد داد

تا بر دشمنان اطرافت سلطنت کنی.

3 در روز نبرد با دشمنانت،

قومت با کمال میل از اوامر تو پیروی خواهد كرد

و جوانان تو مثل شبنم صبحگاهی

به حضور تو بر کوه مقدّس خواهند آمد.

4 خداوند قسم خورده است و پشیمان نخواهد شد،

که تو تا ابد کاهن هستی،

کاهنی در رتبه ملکی‌صدق.

5 خداوند در دست راست توست

و در روز غضب خود، پادشاهان را شکست خواهد داد.

6 ملّتها را محاکمه خواهد كرد.

میدان جنگ را از اجساد آنها پُر خواهد ساخت

و پادشاهان روی زمین را شکست خواهد داد.

7 پادشاه از آب جوی کنار جاده خواهد نوشید

و نیرو یافته، با پیروزی سرافراز خواهد شد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/110-7e9cc7b7366f96514f577dd7b99fb98a.mp3?version_id=181—

در ستایش خداوند

1 خداوند را سپاس باد!

خداوند را در میان قوم او،

با تمامی دل خود خواهم ستود.

2 کارهای خداوند چقدر عالی است،

کسانی‌که به آنها علاقه دارند، دربارهٔ آنها تفکّر می‌کنند.

3 تمام کارهای او پُرشکوه و با عظمت است

و عدالت او جاودانی.

4 کارهای عجیب او فراموش نشدنی است،

زیرا خداوند رحیم و مهربان است.

5 روزیِ ترسندگان خود را می‌رساند

و پیمان خود را هرگز فراموش نمی‌کند.

6 او با دادن سرزمین بیگانگان به قوم خود،

قدرت خود را به آنها نشان داد.

7 کارهای خداوند با عدالت و راستی

و احکام او همه، قابل اعتماد می‌باشند.

8 همهٔ آنها پایدار و ابدی هستند،

زیرا بر عدالت و راستی بنا شده‌اند.

9 به قوم خود آزادی بخشید و با آنها پیمانی ابدی بست.

او مقدّس و پُر قدرت است.

10 ترس از خداوند شروع حکمت است.

او به کسانی‌که از او اطاعت می‌کنند، فهم و شعور می‌بخشد.

او را تا به ابد سپاس باد!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/111-787bf6644adc32d2638906ac7c112e35.mp3?version_id=181—

سعادت ایمانداران

1 خداوند را سپاس باد!

خوشا به حال کسی‌که از خداوند می‌ترسد

و احکام او را با رغبت بجا می‌آورد.

2 فرزندان او نیرومند می‌شوند

و نسل او برکت خواهد یافت.

3 خانواده‌اش ثروتمند خواهد شد

و او تا به ابد کامیاب خواهد بود.

4 تاریکی برای آنانی که نیکوکار، بخشنده و عادل هستند،

روشنایی خواهد گردید.

5 کسی‌که دلسوز و قرض‌دهنده باشد

و کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام دهد، سعادتمند خواهد شد.

6 شخص نیکو هرگز ناکام نخواهد شد

و نام او همیشه به نیکی یاد خواهد شد.

7 از خبر بد نخواهد ترسید، زیرا ایمان او قوی است

و به خداوند اعتماد دارد.

8 دل او استوار است و نخواهد ترسید

و شکست دشمنانش را خواهد دید.

9 او با سخاوت به نیازمندان می‌بخشد.

و خیرخواهی او تا ابد باقی می‌ماند

و همیشه سربلند و با عزّت خواهد بود.

10 شخص شریر این را می‌‌‌بیند و خشمگین می‌شود،

حرص می‌خورد،

و امیدش برای همیشه از بین می‌رود.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/112-21e674670e6a75869ecf4c978e1769bc.mp3?version_id=181—

در ستایش مهربانی خداوند

1 خداوند را سپاس باد!

ای بندگان خداوند

نام خداوند را ستایش کنید!

2 نام او، از حال

تا به ابد متبارک باد!

3 از طلوع تا غروب آفتاب

نام خداوند را ستایش کنید.

4 خداوند بر همهٔ ملّتها فرمانروایی می‌کند،

شکوه و عظمت او برتر از آسمانهاست.

5 خداوند، خدای ما که بر بلندترین جایگاه عالم بالا نشسته است،

مانند و همتایی ندارد.

6 او خم شده

از آسمان، زمین را نگاه می‌کند.

7 مسکینان را از خاک برمی‌دارد

و نیازمندان را از ذلّت می‌رهاند

8 و آنها را همنشین شاهزادگان،

شاهزادگان قوم خویش می‌گرداند.

9 به زنان نازا، خانواده می‌بخشد

و آنها را شادمان می‌سازد.

خداوند را سپاس باد!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/113-65ca36b81617068105b92987730118fb.mp3?version_id=181—