مژده برای عصر جدید

سرودی از خاندان قورح

سوگِ ملّی و درخواست کمک

1 خدایا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم

و اجداد ما برای ما تعریف کرده‌اند

که تو در زمان آنها و در دوران گذشته

چه کارهای شگفتی انجام داده‌ای.

2 تو با دست خود اقوام دیگر را از این سرزمین بیرون کردی

و قوم خود را در سرزمین خودشان ساکن گرداندی.

تو آنها را مجازات کردی،

و قوم خود را توفیق بخشیدی.

3 قوم تو این سرزمین را با شمشیر خود تسخیر نکردند،

و به قدرت بازوی خویش پیروز نگردیدند،

بلکه با قدرت و توانایی تو

و با اطمینان به حضور تو

که نشانهٔ رضایت تو از آنان بود پیروز گشتند.

4 تو پادشاه و خدای من هستی،

به قوم خود پیروزی عطا فرما.

5 با کمک تو دشمنان را شکست می‌دهیم

و با نام تو بدخواهان خود را پایمال می‌کنیم.

6 نه به تیر و کمان خود توکّل خواهم کرد

و نه به شمشیر خود که مرا نجات دهد؛

7 بلکه تو ما را از دست دشمنانمان رهایی بخشیدی

و بدخواهان ما را شکست دادی.

8 ما همیشه به نام خدای خود افتخار خواهیم كرد

و پیوسته سپاسگزار تو خواهیم بود.

9 امّا اکنون ما را ترک کرده‌ای و رسوا ساخته‌ای،

لشکریان ما را کمک نمی‌کنی.

10 ما را در مقابل دشمن متواری ساخته‌ای

و آنها دارایی ما را غارت کرده‌اند.

11 ما را مانند گوسفندان به کشتارگاه فرستادی؛

و در بین اقوام جهان پراکنده ساختی.

12 قوم خود را ارزان فروختی،

آنها برای تو ارزشی نداشتند.

13 نزد همسایگان، ما را خوار و حقیر ساختی.

آنها به ما توهین می‌کنند و به ما می‌خندند.

14 ما را در میان ملّتهای دیگر انگشت‌نما ساخته‌ای،

و ما وسیلهٔ خندهٔ آنان گشته‌ایم.

15-16 پیوسته به‌خاطر اهانت دشمنان

و نفرت بدخواهان خوار و شرمنده‌ام.

17 همهٔ اینها بر ما واقع شد،

امّا ما تو را فراموش نکردیم

و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکستیم.

18 از تو دلسرد نشدیم

و از راه تو منحرف نگشتیم.

19 امّا تو ما را در بین حیوانات وحشی بدون کمک رها کردی؛

و ما را در تاریکی کامل ترک نمودی.

20 اگر ما نام تو را فراموش می‌کردیم،

یا دست کمک به سوی خدایان غیر دراز می‌کردیم،

21 البتّه تو می‌دانستی،

زیرا از اسرار دل مردم آگاهی.

22 ما به‌خاطر نام تو همیشه با مرگ روبه‌رو هستیم

و ما را مانند گوسفندانی که در انتظار کشته شدن باشند، به حساب می‌آورند.

23 ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟

برخیز و ما را برای همیشه ترک مکن.

24 چرا خود را از ما پنهان می‌کنی؟

مصیبت و رنجهای ما را از یاد مبر.

25 دیگر به خاک افتاده، شکست خورده‌ایم.

26 برخیز و به کمک ما بیا!

به‌خاطر محبّت پایدار خود ما را نجات بده.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/44-778078dbd4814ab329d17569b064b303.mp3?version_id=181—

سرودی از خاندان قورح

سرود عروسی شاهانه

1 با کلمات زیبایی که از فکرم تراوش می‌کنند،

می‌‌‌‌خواهم مانند نویسنده‌ای با استعداد،

شعر دلنوازی در وصف پادشاه بسرایم.

2 تو زیباتر از همهٔ انسانهایی،

فیض از لبان تو جاری است،

خدا برای همیشه تو را مبارک ساخته است.

3 ای پادشاه مقتدر، شمشیر خود را به کمر ببند،

تو پُر جلال و با شکوهی،

4 برای دفاع از حقیقت و راستی

با شکوه بر مَرکب خود سوار شو،

دست توانای تو، تو را پیروز می‌گرداند.

5 تیرهای تو به قلب دشمنانت خواهد نشست،

ملّتها به پای تو خواهند افتاد.

6 سلطنتی را که خدا به تو بخشیده است،

تا به ابد پایدار خواهد بود.

تو با عدالت بر ملّت خود حکومت می‌کنی.

7 راستی را دوست می‌داری

و از شرارت متنفری.

بنابراین خدای تو، تو را برگزیده،

بیش از هرکس دیگر تو را شادمان ساخته است.

8 لباسهای تو همه آمیخته به عطر است، عطر مُر، عود و دارچین،

در کاخ عاج، نوای شیرین موسیقی تو را شادمان می‌سازد.

9 دختران پادشاهان، ندیمه‌های دربار تو هستند،

ملکه، مُزیّن به طلای خالص

در سمت راست تخت تو ایستاده است.

10 ای دختر، پند مرا بشنو و به آن توجّه کن.

مردم و خانهٔ پدری خود را فراموش کن.

11 پادشاه شیفتهٔ زیبایی جمال توست.

او سَروَر توست، او را تعظیم نما.

12 مردم صُور برای تو هدیه می‌آورند،

و ثروتمندان طالب رضامندی می‌باشند.

13 عروس پادشاه را بنگرید،

او در حجلهٔ خود، در لباس قلّابدوزی چه زیباست!

14 او را با لباس رنگارنگش به حضور پادشاه می‌برند،

و ندیمه‌هایش در عقب او هستند،

و‌ آنها نیز همچنین به حضور پادشاه حاضر می‌شوند.

15 آنان با سرور و شادمانی

به کاخ پادشاه وارد می‌شوند.

16 ای پادشاه، تو پسران بسیار خواهی داشت،

آنان نیز مانند اجداد تو بر تخت پادشاهی خواهند نشست،

و تو آنان را به حکمرانی سراسر جهان خواهی گماشت.

17 سرود من، آوازهٔ تو را همیشه پایدار خواهد ساخت،

و تمام مردم پیوسته تو را ستایش خواهند نمود.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/45-0b1ea935509cf2bb5057b487d3b15833.mp3?version_id=181—

سرودی از خاندان قورح

خدا با ماست

1 خدا پناهگاه و قوّت ماست،

مددکاری که هنگام سختی فوراً به فریاد ما می‌رسد.

2 بنابراین نخواهیم ترسید، اگر چه زمین بلرزد

و کوهها به عمق اقیانوسها فرو روند،

3 یا دریاها بخروشند و کف برآورند

و کوهها به لرزه درآیند.

4 نهری است که جویهای آن شهر خدا را شادمان می‌سازد،

و به خانهٔ مقدّس او طراوت می‌بخشد.

5 چون خدا در این شهر ساکن است،

پس هرگز ویران نخواهد شد، هر بامداد به کمک آن خواهد آمد.

6 ملّتها هیاهو می‌کنند و دولتها متزلزل می‌شوند،

امّا وقتی خدا حرف می‌زند، زمین ذوب می‌گردد.

7 خداوند متعال با ماست،

خدای یعقوب پناه ماست.

8 بیایید و عجایب خداوند را مشاهده کنید،

و كارهای عظیمی را كه در دنیا انجام داده است، ببینید.

9 او جنگها را در سراسر جهان خاتمه می‌دهد.

کمانها را می‌شکند، نیزه‌ها را خُرد می‌کند،

و سپرها را در آتش می‌اندازد.

10 از جنگ دست بکشید و بدانید که من خدا هستم،

و در سراسر جهان

و در بین تمام مردمان متعال می‌باشم.

11 خداوند متعال با ماست

و خدای یعقوب پناه ماست.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/46-36df5ae56373d1d6dfcfbfa99e4f5d2b.mp3?version_id=181—

سرودی از خاندان قورح

خدا پادشاه تمام جهان

1 ای مردمان جهان دست زنید،

و با آواز بلند به حضور خدا بسرایید!

2 از خداوند، آن قادر متعال باید ترسید

او پادشاه بزرگی است، بر سراسر جهان پادشاهی می‌کند.

3 او ما را بر اقوام جهان پیروز می‌گرداند؛

و ملّتها را در پیش پای ما به خاک می‌اندازد.

4 او این سرزمین را برای سکونت ما انتخاب کرد،

سرزمینی که موجب افتخار فرزندان یعقوب است، قومی که او آنها را دوست می‌دارد.

5 خدا در میان هلهلهٔ شادی

و با صدای شیپور

به تخت خود جلوس نمود.

6 در ستایش خدا سرود بخوانید،

برای پادشاه ما سرود نیایش بخوانید.

7 خدا پادشاه سراسر جهان است؛

با سرود او را ستایش کنید.

8 خدا بر تخت مقدّس خود نشسته

و بر مردم جهان حکمرانی می‌کند.

9 پادشاهان جهان با قوم خدای ابراهیم

برای پرستش او جمع می‌شوند،

زیرا او نیرومندتر از همهٔ لشکرهای دنیا

و حاکم مطلق جهان است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/47-db6991150074e6ebcb99ad7747338c29.mp3?version_id=181—

سرودی از خاندان قورح

شکوه جلال شهر خدا

1 خداوند بزرگ است، باید او را در شهر خدای ما

و بر کوه مقدّس او پرستش نمود.

2 صهیون، کوه خدا که زیبا و بلند است،

شهر پادشاه بزرگ که شادی بخش همهٔ مردم دنیاست.

3 خدا نشان داده است که

در قصرهای آن، در حضور او امنیّت است.

4 پادشاهان همه متّفق شدند

تا به آن شهر حمله کنند.

5 امّا وقتی آن را دیدند، تعجّب کردند

و وحشتزده فرار نمودند.

6 از ترس و وحشت مانند زنی که درد زایمان داشته باشد

به خود می‌لرزیدند.

7 همچون كشتی‌هایی که دچار توفان می‌گردند به تلاطم افتادند.

8 آنچه را که دربارهٔ کارهای خدا شنیده بودیم،

اکنون در شهر خدای خود، خداوند متعال

با چشم خود می‌بینیم.

خداوند آن شهر را همیشه حفظ خواهد کرد.

9 ای خدا، ما در معبد بزرگ تو،

به محبّت پایدار تو می‌اندیشیم.

10 تمام مردم تو را ستایش می‌کنند،

و آوازهٔ تو در سراسر عالم پیچیده است.

تو با عدالت داوری می‌کنی.

11 مردم صهیون شادمانی می‌کنند

و شهرهای یهودیه به وجد آمده‌اند،

زیرا تو با عدالت داوری می‌کنی.

12 ای قوم خدا، به دور صهیون بگردید و بُرجهایش را بشمارید.

13 به دیوارهای آن توجّه نمایید و سنگرهایش را تماشا کنید

تا بتوانید برای فرزندان خود آن را بازگو کنید

14 و بگویید این خدا، خدای ماست

و تا ابد راهنمای ماست.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/48-adbd1135501ea9cb4e41ebbdd819e23a.mp3?version_id=181—

سرودی از خاندان قورح

توکّل احمقانه بر ثروت

1 ای تمامی مردمان، این را بشنوید!

هرکس در هرجایی که هست گوش بدهد،

2 کوچک و بزرگ،

ثروتمند و فقیر.

3 افکار من روشن و آشکار است،

سخنان من همه از روی حکمت است.

4 به مَثَلها توجّه می‌کنم

و هنگامی‌که چنگ می‌نوازم معنی آنها را بیان می‌کنم.

5 چرا در هنگام خطر و یا وقتی‌که

دشمنان مرا محاصره کرده‌اند، بترسم؟

6 اینها مردمی هستند که به ثروت خود توکّل دارند

و به دارایی خویش افتخار می‌کنند!

7 هیچ‌کس نمی‌‌تواند تاوان جان خود را بدهد

و یا بهای زندگی خود را به خدا بپردازد.

8 زیرا ارزش زندگی یک انسان بسیار گرانبهاست

و هیچ چیز در مقابل آن کفایت نمی‌کند،

9 تا کسی طعم مرگ را نچشد

و تا به ابد زندگی کند.

10 همهٔ ما می‌بینیم که حتّی اشخاص عالِم هم می‌میرند،

همچنان‌که احمقان و نادانان می‌میرند.

همهٔ آنها ثروت خود را برای بازماندگان خود باقی می‌گذارند.

11 درحالی‌که آنها نام خود را بر املاک خود می‌گذارند،

گورشان خانهٔ ابدی آنها می‌گردد

و برای همیشه در آن ساکن می‌شوند.

12 جاه و مقام ما را از مرگ نجات نمی‌دهد، بلکه ما نیز خواهیم مرد

همچنان‌که یک حیوان می‌میرد.

13 سرنوشت اشخاصی که به خودشان توکّل دارند چنین است،

سرنوشت آنانی که به دارایی خود دلخوش هستند.

14 آنها مانند گوسفندان محکوم به مرگ هستند

و چوپان ایشان مرگ است.

نیکوکاران بر آنها پیروز می‌گردند

و اجساد آنان بزودی دور از خانه‌هایشان در دنیای مردگان خواهد پوسید.

15 امّا خداوند، جان مرا از دنیای مردگان می‌رهاند

و نجات می‌دهد.

16 وقتی کسی دولتمند می‌گردد و به مال و دارایی او افزوده می‌گردد،

شما آشفته نگردید،

17 او در وقت مردن،

دارایی خود را با خود به گور نخواهد برد.

18 اگرچه کسی از زندگی خود راضی باشد

و دیگران او را به‌خاطر موفقیّتش بستایند،

19 امّا سرانجام خواهد مرد و به اجداد خود خواهد پیوست

و دیگر روشنی را نخواهد دید.

20 جاه و مقام کسی او را از مرگ نجات نمی‌دهد،

بلکه او نیز خواهد مرد، همچنان‌که یک حیوان می‌میرد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/49-1dc6da931c923253efb8062125b231fa.mp3?version_id=181—

سرود آساف

قربانی واقعی

1 خداوند، خدای قادر مطلق، تمام مردم روی زمین را،

از شرق تا غرب، احضار نموده سخن می‌گوید:

2 نور جمال او از صهیون

که جلوه‌گاه زیبایی است می‌درخشد.

3 خدای ما می‌آید، امّا نه در سکوت،

بلکه با آتش سوزنده که در پیشاپیش اوست

و توفان سهمگین که در اطراف اوست.

4 آسمانها و زمین را به گواهی می‌طلبد

تا بر قوم خود داوری کند.

5 او می‌فرماید: «جمع شوید ای مؤمنانی

که با قربانی‌های خود با من پیمان بستید.»

6 آسمانها اعلام می‌کنند که خدا عادل است،

و او خودش داوری می‌کند.

7 ای قوم من بشنوید، من سخن می‌گویم؛

ای اسرائیل، بدانید که من خدا هستم،

خدای شما که علیه شما گواهی می‌دهم.

8 من در مورد قربانی‌های شما و قربانی‌های سوختنی شما،

که پیوسته تقدیم می‌کنید، شما را سرزنش نمی‌کنم.

9 من به گاو مزرعهٔ شما

و به بُز گلّهٔ شما احتیاجی ندارم،

10 زیرا همهٔ حیوانات جنگل

و تمام چارپایانی که بر هزاران کوه و تپّه می‌چرند، از آن من هستند.

11 تمامی پرندگان

و تمام حیوانات صحرا از آن من می‌باشند.

12 اگر گرسنه هم می‌بودم به شما نمی‌گفتم،

زیرا که من مالک تمام جهان و هرچه در آن است می‌باشم.

13 مگر من گوشت گاو می‌خورم

و یا خون بُز می‌نوشم؟

14 بلکه شکرگزاری‌های شما، قربانی‌های شما باشد

و به قولی که به قادر متعال داده‌اید، وفا کنید.

15 در مواقع سختی و مشکلات مرا صدا کنید.

من شما را رهایی می‌دهم

و شما مرا ستایش خواهید کرد.

16 امّا خداوند به شریران می‌فرماید:

«شما حق ندارید که احکام مرا بیان کنید

و دربارهٔ پیمان من حرف بزنید.

17 زیرا نمی‌خواهید که من شما را اصلاح کنم

و احکام مرا بجا نمی‌آورید.

18 دوست دزدان هستید

و با زناکاران همنشین می‌شوید.

19 «زبان شما همیشه به فریب‌آلوده است

و از دروغ گفتن شرم ندارید.

20 به برادرت تهمت می‌زنی

و از او بدگویی می‌کنی.

21 تو همهٔ این کارها را انجام دادی

و من چیزی نگفتم.

تو گمان کردی که من هم مانند تو هستم.

امّا حالا تو را سرزنش نموده محکوم می‌سازم.

22 «ای کسانی‌که مرا فراموش کرده‌اید،

به من گوش دهید،

وگرنه شما را نابود خواهم كرد و کسی نخواهد بود که شما را رهایی دهد.

23 شکرگزاری، قربانی شایسته‌ای است که با آن مرا احترام می‌کنید

و من همهٔ کسانی را که از من اطاعت کنند، نجات خواهم داد.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/50-7c9dfa4d7bca0aa3af3d9a4ab59000d1.mp3?version_id=181—

سرود داوود، بعد از اینکه ناتان با او در مورد گناهش با بتشبع صحبت کرد.

دعای اعتراف و طلب آمرزش

1 خدایا به‌خاطر محبّت پایدار خود

بر من رحم کن،

و از روی کرم بی‌پایانت

گناهان مرا ببخش.

2 مرا از گناهانم شست‌وشو ده

و از خطاهایم پاک ساز.

3 من به گناهان خود اعتراف می‌کنم

و خطاهایی را که کرده‌‌ام در نظر دارم.

4 من علیه تو ای خداوند،

بلی تنها علیه تو گناه کرده‌‌ام،

و آنچه را که در نظر تو بد است، انجام داده‌ام.

اینک تو حق داری که مرا داوری نموده، محکوم سازی.

5 من از روزی که به دنیا آمدم گناهکار بودم،

از همان لحظه‌ای که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد، به گناه آلوده بودم.

6 تو طرفدار صداقت و راستی هستی،

پس فکر مرا از حکمت پُر ساز.

7 گناه مرا از من دور کن تا پاک شوم.

مرا بشوی تا از برف سفیدتر گردم.

8 بگذار تا صدای خوشی و لذّت را بشنوم؛

با وجودی که مرا کوبیده‌ و خُرد کرده‌ای،

بار دیگر شاد خواهم بود.

9 از گناهانم چشم بپوش

و خطاهایم را ببخش.

10 خدایا، دل پاک در من بیافرین

و باطنم را با روح راستی تازه گردان.

11 مرا از حضور خود مران

و روح پاکت را از من مگیر.

12 شادی نجات را به من بازگردان

و شوق اطاعت از اوامرت را در من ایجاد نما.

13 آنگاه احکام تو را به خطاکاران خواهم آموخت

و آنان به سوی تو باز خواهند گشت.

14 ای خدایی که نجات‌دهندهٔ من هستی، مرا از خونریزی دور کن،

تا زبانم بار دیگر سرود عدالت تو را بسراید.

15 خداوندا، به من قدرت بیان عطا فرما

تا تو را ستایش کنم.

16 تو قربانی نخواستی،

وگرنه تقدیم می‌کردم.

قربانی‌های سوختنی را نمی‌پسندی،

17 خدایا، قربانی من، دل شکستهٔ من است،

تو دل شکسته و روح توبه‌کار را خوار نخواهی شمرد.

18 خداوندا، بر صهیون لطف کن

و دیوارهای اورشلیم را دوباره بنا نما.

19 آنگاه از قربانی‌های کامل و مناسب خشنود خواهی شد

و قربانی‌های سوختنی

و گاوها بر قربانگاه، قربانی خواهند شد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/51-458da8a8188d7cf2f6652513107609a8.mp3?version_id=181—

سرود داوود، بعد از اینکه دوآغ اَدومی به نزد شائول رفت و گفت که داوود به خانهٔ ابی‌ملک رفته است

قضاوت و فیض خدا

1 ای مرد قدرتمند، چرا به شرارت خود افتخار می‌کنی؟

و به مردم نیک آزار می‌رسانی؟

2 برای نابودی دیگران نقشه می‌کشی

و زبانت مانند تیغ تیز

و کار تو خیانت است.

3 بدی را زیادتر از خوبی،

و دروغ را بیشتر از راستی دوست می‌داری.

4 ای حیله‌گر، تو دوست داری که

مردم را با سخنان خود آزار دهی.

5 امّا خدا تو را از خانه‌ات بیرون کشیده،

برای همیشه نابود خواهد کرد.

او تو را از سرزمین زندگان ریشه کن می‌سازد.

6 نیکوکاران این را دیده، خواهند ترسید

و به تو خندیده، خواهند گفت:

7 «این شخص را ببینید، وی همان کسی است که بر خدا توکّل نکرد،

بلکه بر ثروت فراوان خود توکّل کرد

و به شریر پناه برد.»

8 امّا من مانند درخت زیتون در خانهٔ خدا هستم.

من همیشه به رحمت پایدار او توکّل خواهم کرد.

9 خدایا، من همیشه به‌خاطر آنچه که انجام داده‌ای از تو تشکّر می‌کنم

و در حضور تمام وفاداران

اعلام خواهم کرد که تو نیکو هستی.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/52-5c018498dd90f22a517565ff0b6d6a97.mp3?version_id=181—

سرود داوود

شرارت انسان

1 احمقان در دل خود می‌گویند:

«خدا وجود ندارد.»

اینها اشخاصی فاسد هستند،

کارهای زشت می‌کنند.

و کار نیک از آنها سر نمی‌زند.

2 خدا از آسمان بر مردم روی زمین می‌نگرد

تا ببیند آیا شخص فهمیده‌ای وجود دارد

که طالب خدا باشد.

3 امّا همه گمراه و یکسان فاسد شده‌اند،

حتّی یک نفر نیکوکار هم در بین آنها نیست.

4 خدا می‌پرسد: «آیا این بدکاران شعور ندارند

که بندگان مرا مانند نان می‌خورند

و مرا به یاد نمی‌آورند؟»

5 امّا آنها به وحشت خواهند افتاد

به طوری که قبلاً هرگز آن‌طور وحشتزده نشده بودند.

خدا استخوانهای دشمنانش را پراکنده خواهد کرد.

آنان رسوا خواهند گشت،

چون خدا آنها را طرد نموده است.

6 ای کاش پیروزی برای بنی‌اسرائیل از صهیون بیاید،

وقتی خداوند قوم خود را از اسارت آزاد کند،

یعقوب شاد خواهد شد

و بنی‌اسرائیل شادی خواهد كرد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/53-6b7312b5f1b7b3f0114e7e4d96d56ea9.mp3?version_id=181—