Category: مزامیر

سرود داوود برای تقدیس معبد بزرگ

دعای سپاسگزاری

1 خداوندا، تو را ستایش می‌کنم،

چون تو مرا نجات دادی و نگذاشتی دشمنانم مرا مسخره کنند.

2 ای خداوند، ای خدای من، به درگاه تو برای کمک التماس کردم

و تو مرا شفا دادی.

3 خداوندا، پایم به لب گور رسیده بود،

تو مرا از مرگ نجات دادی

و زندگی تازه‌‌ای به من بخشیدی.

4 ای مؤمنین او،

خداوند را سپاس گویید!

و آنچه را که آن قدّوسِ یگانه انجام داده به یاد آورید،

و او را شکر کنید.

5 غضب او فقط یک لحظه‌ است،

امّا رحمت او ابدی است.

اشکهای شبانه،

صبحِ شادی در پی خواهد داشت.

6 وقتی از امنیّت برخوردار بودم به خود گفتم:

«من هرگز شکست نمی‌خورم.»

7 خداوندا، تو بر من لطف داشتی

و از من مانند کوهی استوار پشتیبانی نمودی،

امّا وقتی رویت را از من پنهان کردی

پریشان گشتم.

8 ای خداوند، به درگاه تو، زاری کردم

و به حضورت نالیدم،

9 گفتم: «از مرگ من چه سودی به تو می‌رسد؟

و اگر من به گور بروم چه نفعی برای تو خواهد داشت؟

آیا مردگان می‌توانند تو را ستایش کنند

و احسانهای تو را بیان نمایند؟»

10 خداوندا، به من گوش بده

و بر من رحمت نما و مددکار من باش.

11 تو غم مرا به رقص و شادی تبدیل نمودی.

لباس ماتم را از تنم بیرون آوردی

و لباس شادی بر من پوشاندی.

12 بنابراین سکوت نخواهم کرد

و سرود تشکّر برای تو خواهم سرایید.

ای خداوند، ای خدای من،

تو را تا به ابد ستایش خواهم نمود.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/30-79bebd3bb1c034e86403fe78c03aa770.mp3?version_id=181—

سرود داوود

دعای توکّل بر خدا

1 خداوندا، به تو پناه می‌آورم،

شرمسارم مکن.

تو خدای عادل هستی،

پس مرا نجات بده.

2 دعایم را مستجاب فرما

و هرچه زودتر نجاتم ده. پُشت و پناه من باش؛

و با قدرت خود مرا برهان.

3 تو پناهگاه و پشتیبان من هستی.

به‌خاطر نام خود راهنمای من باش و هدایتم کن.

4 مرا از دامی که برایم گسترده‌اند برهان،

زیرا تو پناهگاه من هستی.

5 ای خدای عادل،

روح خود را به تو می‌سپارم،

تو مرا نجات داده‌ای.

6 از بت‌پرستان نفرت داری، امّا من،

ای خداوند، به تو ایمان دارم.

7 به‌خاطر رحمت پایدار تو

شادی و خوشی می‌کنم.

تو سختی‌های مرا دیده‌ای

و از مشکلاتم آگاهی.

8 مرا به دست دشمنانم نسپردی،

تو مرا آزاد گذاشتی تا هر کجا که بخواهم بروم.

9 خداوندا، بر من رحم کن،

زیرا در سختی هستم.

چشمانم از غصّه تار گردیده

و از پا افتاده‌‌ام.

10 عمرم در غم گذشته

و سالهای زندگی را با حسرت طی کرده‌ام.

توانایی خود را از دست داده‌

و استخوانهایم پوسیده‌اند.

11 همهٔ دشمنانم، به خصوص همسایگانم

مرا تحقیر می‌کنند،

آشنایانم از من می‌ترسند

و وقتی مرا در کوچه می‌بینند، می‌گریزند.

12 مثل مُرده‌ها از خاطره‌ها فراموش شده‌ام

و مانند ظرفی شکسته از نظر افتاده‌‌ام.

13 شایعات زیادی را که دشمنانم برضد من می‌گویند، می‌شنوم.

وحشت اطرافم را فراگرفته

آنها برضد من دسیسه می‌چینند

تا مرا به قتل برسانند.

14 امّا ای خداوند، من بر تو اعتماد دارم و می‌گویم:

«تو خدای من هستی.»

15 زندگی من در دست توست،

مرا از دست دشمنانم

و کسانی‌که مرا می‌آزارند، برهان.

16 چشم این بنده‌ات را به نور جمالت روشن کن

و با رحمت پایدارت مرا نجات بده.

17 خداوندا، از تو تمنّا می‌کنم

که مرا خجل نسازی،

بلکه بگذار مردمان شریر، شرمنده و سرافکنده شوند

و خاموش به دیار مردگان بروند.

18 خاموش ساز آنانی را که دروغ می‌گویند

و از روی تکبّر و حماقت

علیه مردمان نیک حرف می‌زنند.

19 رحمت تو بر ترسندگانت چه نیکوست؛

همه می‌دانند که تو چقدر نیکو‌یی

و آنهایی را که به تو توکّل می‌کنند

حمایت می‌کنی.

20 آنها را زیر سایهٔ رحمت خود از دسیسه

و حیلهٔ مردم حفظ می‌کنی

و در نزد خود پناه می‌دهی.

21 خداوند را ستایش می‌کنم،

زیرا زمانی‌که در محاصرهٔ دشمنان بودم،

محبّت سرشار خود را به من نشان داد.

22 من می‌ترسیدم و فکر می‌کردم

که او مرا از نظر انداخته است،

امّا وقتی از او کمک خواستم،

دعایم را مستجاب کرد.

23 ای مؤمنین او، خداوند را دوست بدارید،

زیرا خداوند مؤمنین را حفظ می‌کند،

امّا متکبّران را به سزای كارهایشان می‌رساند.

24 ای کسانی‌که امیدتان به خداست،

شجاع و قوی باشید.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/31-2f65894924b83747d6649facf4e08c20.mp3?version_id=181—

سرود داوود

اعتراف و آمرزش

1 خوشا به حال کسانی‌که گناهانشان آمرزیده

و خطاهایشان بخشیده شده است.

2 خوشا به حال کسی‌که خداوند او را مجرم نشمارد

و کسی‌که در او مکر و حیله‌ای نیست.

3 هنگامی‌که گناهان خود را اعتراف نمی‌کردم،

تمام روز از ناله و زاری از بین می‌رفتم.

4 خداوندا، تو شب و روز مرا تنبیه می‌کردی.

قدرت خود را کاملاً از دست داده بودم،

همان‌گونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک می‌شود

5 سپس گناهان خود را نزد تو اعتراف نمودم

و خطاهای خود را پنهان نساختم و گفتم:

«من در حضور خداوند به گناهان خود اعتراف می‌کنم.»

آنگاه تو گناهان مرا بخشیدی.

6 پس هر شخص وفادار باید در وقت سختی و مشکلات به حضور خداوند دعا کند

تا اگر سیلاب سختی‌ها طغیان كند

به او صدمه‌ای نرساند.

7 تو پناهگاه من هستی

و مرا از مشکلات نجات می‌دهی،

با آواز بلند خواهم سرایید

زیرا تو مرا حمایت کرده‌ای.

8 خداوند می‌فرماید: «من راهی را که باید بروی به تو خواهم آموخت

و تو را هدایت و نگهداری خواهم کرد.

9 مانند اسب و قاطر، نادان و بی‌شعور نباشید

که با افسار و لگام هدایت می‌شوند

و مطیع می‌گردند.»

10 مردمان شریر در رنج و عذاب می‌باشند،

امّا کسانی‌که به خداوند توکّل دارند

از محبّت بی‌پایان او برخوردار می‌شوند.

11 ای نیکوکاران به‌خاطر آنچه خداوند انجام داده است،

شادی نمایید.

ای کسانی‌که مطیع او هستید، شادمان باشید.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/32-843202370157bacded6d0433434bc49b.mp3?version_id=181—

سرود سپاسگزاری

1 ای مؤمنین، خداوند را به‌خاطر آنچه انجام داده است،

با شادی ستایش کنید.

زیرا او شایستهٔ ستایش است.

2 با چنگ وعود برای او بنوازید

و سرود بخوانید.

3 برای او سرودی تازه بسرایید،

خوب بنوازید و با صدای بلند بخوانید.

4 زیرا کلام خداوند حق،

و تمام کارهایش قابل اعتماد است.

5 خداوند عدالت و راستی را دوست می‌دارد.

تمامی زمین از محبّت بی‌پایان او سرشار است.

6 به امر خداوند آسمانها آفریده شدند

و خورشید و ماه و ستارگان با کلام او به وجود آمدند.

7 او آبهای دریاها و اقیانوسهای عمیق را در یک‌‌جا جمع نمود

و در انبارها ذخیره کرد.

8 ای مردم روی زمین، از خداوند بترسید،

و ای مردم جهان، او را احترام نمایید.

9 با کلام او دنیا آفریده شد

و به امر او هستی به وجود آمد.

10 خداوند نیّت‌های ملّتها را باطل می‌سازد

و نقشه‌های آنها را نقش برآب می‌کند.

11 امّا مقصود خداوند

و نقشه‌های او پایدار و همیشگی است.

12 خوشا به حال ملّتی که خداوند، خدای ایشان است

و خوشا به حال مردمی که خداوند آنها را برگزیده است.

13 خداوند از آسمان نگاه می‌کند

و همهٔ آدمیان را می‌بیند،

14 و از جایگاه خویش

تمام مردم روی زمین را می‌بیند.

15 او خالق اندیشه‌هاست، و از اسرار دلهایشان

و هر آنچه که آنها انجام می‌دهند آگاه است.

16 پادشاه به‌خاطر قدرت سپاهیانش پیروز نمی‌شود؛

و هیچ سربازی به قوّت خود پیروز نمی‌گردد.

17 اسب جنگی برای پیروزی کافی نیست

و قدرت آنها نمی‌‌تواند نجات دهد.

18 خداوند مراقب کسانی است که از او می‌ترسند

و بر محبّت بی‌پایان او توکّل دارند.

19 او آنها را از مرگ نجات می‌دهد

و آنان را در زمان قحطی زنده نگاه می‌دارد.

20 امید ما بر خداوند است

و او پشت و پناه ما می‌باشد.

21 او سبب شادی ماست

و ما به نام مقدّس او توکّل داریم.

22 خداوندا، ما به تو امیدواریم،

محبّت بی‌پایان تو بر ما باد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/33-3a9eb8efc716fbfe54889f3e28bb83d8.mp3?version_id=181—

سرود داوود هنگامی‌که خود را در حضور ابی‌ملک دیوانه جلوه داد و رها گشت.

ستایش نیکویی خداوند

1 خداوند را همیشه ستایش می‌کنم

و شکر او پیوسته بر زبانم جاری است.

2 او را ستایش می‌کنم، به‌خاطر تمام کارهایی که انجام داده،

باشد که افسرده دلان بشنوند و شادمان گردند.

3 بیایید عظمت خداوند را اعلام کنیم

و نام او را ستایش نماییم.

4 به حضور خداوند دعا کردم. او دعایم را مستجاب فرمود

و مرا از جمیع ترسهایم رهانید.

5 رنجدیدگان، به او نگاه کردند و شادمان گشتند،

آنان هرگز شرمنده نخواهند شد.

6 بینوایان به حضور خداوند دعا کردند و او دعای ایشان را مستجاب فرمود

و آنان را از همهٔ مشکلاتشان نجات داد.

7 فرشتهٔ خداوند حافظ و رهانندهٔ کسی است

که از خداوند می‌ترسد و به او احترام می‌گذارد.

8 امتحان کنید و ببینید که خداوند چقدر نیکوست.

خوشا به حال کسانی‌که به او پناه می‌آورند.

9 ای مؤمنین، خداوند را گرامی بدارید،

زیرا کسی‌که او را گرامی بدارد محتاج به چیزی نمی‌شود.

10 شیرهای جوان هم، گاهی گرسنه می‌شوند،

امّا کسانی‌که طالب خداوند هستند هرگز محتاج نخواهند شد.

11 ای فرزندان، بیایید و به من گوش فرا دهید

تا راه احترام به خداوند را به شما بیاموزم.

12 آیا می‌خواهید از زندگی لذّت ببرید؟

آیا طالب عمر طولانی هستید و می‌خواهید که سعادتمند باشید؟

13 پس از گفتار شریرانه

و دروغ بپرهیزید.

14 از شرارت دست بردارید و کارهای نیک انجام دهید،

صلح و صفا را جسته و آن را دنبال نمایید.

15 چشمان خداوند بر نیکان است

و گوشهای وی متوجّه فریاد آنهاست.

16 خداوند مخالف مردمان شریر و بدکار است

و آثار و خاطرهٔ ایشان را از روی زمین محو می‌کند.

17 وقتی اشخاص مؤمن به حضور خداوند دعا می‌کنند،

خداوند دعای ایشان را مستجاب می‌کند و از سختی‌ها و مشکلات نجاتشان می‌دهد.

18 خداوند نزدیک شکسته‌دلان است

و آنها را از ناامیدی نجات می‌دهد.

19 رنج و زحمت شخص نیکوکار بسیار است،

امّا خداوند او را از همهٔ آنها رهایی می‌دهد.

20 خداوند از او کاملاً مراقبت می‌کند

به طوری که حتّی استخوانی از او شکسته نخواهد شد.

21 اشخاص شریر، به شرارت گرفتار می‌شوند،

و کسانی‌که از نیکوکاران نفرت دارند، به سزای کارهای خود می‌رسند.

22 خداوند، خادمان خود را نجات می‌دهد

و کسانی را که به او پناه می‌برند، می‌بخشد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/34-52a81a50ebc32c1230f297c406ac4479.mp3?version_id=181—

سرود داوود

تقاضای کمک از خداوند

1 ای خداوند، با دشمنان من دشمنی کن

و با کسانی‌که با من می‌جنگند، بجنگ.

2 زره به تن کن و سپرت را بردار

و به کمک من بیا.

3 شمشیر و گُرزت را بگیر

و به مقابلهٔ دشمنان برو.

قول بده که مرا نجات خواهی داد.

4 آنانی که قصد کشتن من را دارند،

شرمنده و رسوا ساز؛

و کسانی را که بدخواه من می‌باشند

به عقب بران و خجل گردان.

5 مانند کاه در برابر باد پراکنده گردند

و فرشتهٔ خداوند آنها را برانَد.

6 هنگامی‌که فرشتهٔ خداوند آنان را تعقیب می‌کند،

راهشان تاریک و لغزنده گردد.

7 بی‌دلیل برای من دام گسترده‌اند

و بی‌سبب در راه من چاه کنده‌اند.

8 بلای ناگهانی بر سرشان فرود آید

و به دامی که برای من گسترده‌اند

خودشان گرفتار و هلاک گردند.

9 آنگاه به‌خاطر کارهای خداوند شادمان می‌گردم،

زیرا او مرا نجات داده است،

10 از صمیم دل خواهم گفت:

«خداوندا، هیچ‌کس مانند تو نیست.

ضعیفان را از دست زورمندان

و بینوایان را از دست تاراجگران رهایی می‌بخشی.»

11 شاهدان بداندیش علیه من برخاسته

و مرا به کاری که از آن خبر ندارم متّهم می‌سازند.

12 نیکی مرا با بدی جبران می‌کنند

و من ناامید می‌شوم.

13 امّا وقتی آنها بیمار بودند

من لباس ماتم به تن کرده، روزه گرفتم.

با گردن خمیده دعا نمودم.

14 مانند کسی‌که برای یک دوست یا برادر خود غصّه می‌خورد،

یا مانند کسی‌که در سوگ مادر خود ماتم می‌گیرد،

برای ایشان ماتم گرفتم.

15 امّا وقتی‌که من در مشکلی گرفتار شدم،

آنان همگی خوشحال بودند، به دور من جمع شدند تا مرا مسخره کنند،

و حتّی کسانی‌که نمی‌شناختم،

از بدرفتاری با من دست برنداشتند.

16 با بی‌شرمی بسیار مسخره‌‌ام کردند

و با نفرت بر من خیره شدند.

17 ای خداوند، تا به کی فقط نظاره‌گر خواهی بود؟

مرا از حملهٔ آنان رهایی بده

مرا از چنگال این شیرهای درّنده نجات بده.

18 آنگاه در برابر انبوه مردم تو را ستایش خواهم نمود

و در مقابل جماعت تو را سپاس خواهم گفت.

19 نگذار آنهایی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند،

با خوشحالی مرا مسخره کنند،

و آنانی که بی‌سبب به من کینه می‌ورزند،

مرا تحقیر نمایند.

20 آنها رفتاری دوستانه ندارند،

بلکه برضد کسانی‌که صلح دوست هستند، تهمت می‌زنند.

21 آنها مرا متّهم ساخته می‌گویند:

«ما با چشمان خود کارهای تو را دیدیم.»

22 امّا تو ای خداوند، از همه‌چیز آگاهی،

پس خاموش منشین و مرا ترک مکن.

23 ای خداوند و ای خدای من، برخیز

و از من دفاع کن و به داد من برس.

24 خداوندا تو عادل هستی، پس بی‌گناهی مرا ثابت کن،

مگذار دشمنانم به‌خاطر من شادی کنند.

25 مگذار که آنها در دل خود بگویند:

«ما به منظور خود رسیدیم.» و یا بگویند: «ما او را شکست دادیم.»

26 آنهایی که از ناکامی من خوشحال می‌شوند،

شرمنده و خجل گردند

و کسانی‌که خود را از من برتر می‌‌دانند و فخر می‌کنند،

سرافکنده و رسوا شوند.

27 کسانی‌که خواهان بی‌گناهی من هستند

فریاد شادی برآورند و پیوسته بگویند:

«خداوند بزرگ است!

و خواهان موفّقیّت خادم خود می‌باشد.»

28 آنگاه عدالت تو را بیان خواهم کرد

و تمام روز تو را سپاس خواهم خواند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/35-a663ce081adc9440ce73c064c980d383.mp3?version_id=181—

سرود داوود، بندهٔ خداوند

شرارت انسان و رحمت خدا

1 گناه در دل انسانهای شریر عمیقاً لانه کرده است.

آنها از خدا نمی‌ترسند.

2 زیرا آنها دل خود را خوش می‌کنند

و فکر می‌کنند که خدا به گناه آنها پی نمی‌برد و آن را محکوم نمی‌کند.

3 تمام سخنانشان حیله و فریب است.

کارهای نیک و عاقلانه را ترک نموده‌اند.

4 شبها نیز در بستر خود دسیسه می‌چینند.

هیچ کار خوبی انجام نمی‌دهند

و از هیچ شرارتی روگردان نیستند.

5 ای خداوند، محبّت پایدار تو همچون آسمانها نامحدود

و وفاداری تو فراتر از ابرهاست.

6 نیکوکاری تو مانند کوههای سر به فلک کشیده

و عدالت تو همچون دریاها عمیق است،

ای خداوند، انسانها و حیوانات تحت مراقبت تو می‌باشند.

7 محبّت پایدار تو ای خدا چقدر عالی است.

تمام انسانها در سایهٔ بالهای تو پناه می‌آورند.

8 همه از خوان نعمت تو می‌خورند

و از چشمهٔ رحمت تو می‌نوشند.

9 زیرا تو سرچشمهٔ زندگی هستی

و در پرتو نور تو ما روشنی را می‌بینیم.

10 به آنهایی که تو را می‌شناسند رحمت فرما،

و آنانی را که پاكدل هستند نجات ده.

11 مگذار که اشخاص مغرور بر من غالب گردند

و مردم شریر مرا فراری دهند.

12 ببین! بدکاران طوری سقوط کرده‌اند،

که دیگر نمی‌توانند برخیزند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/36-1a5d068545f6964d5060c4e623b04011.mp3?version_id=181—

سرود داوود

سرنوشت شریران و نیکوکاران

1 به‌خاطر مردم شریر خود را ناراحت نکن،

و بر آنها حسادت مکن.

2 آنها بزودی مانند علف پژمرده و خشک می‌شوند

و از بین می‌روند.

3 بر خداوند توکّل نما و نیكویی کن

تا در زمین در امنیّت زندگی کنی.

4 شادمانی خود را در خداوند جستجو کن

و او خواهش دلت را برآورده خواهد ساخت.

5 خودت را به خداوند بسپار و بر او اعتماد کن.

او تو را کمک خواهد کرد.

6 او بی‌گناهی تو را مانند روز روشن، آشکار خواهد نمود.

7 در حضور خداوند ساکت باش

و با صبر منتظر کار او باش.

نگران کسانی‌که با حیله‌گری در زندگی موفّق می‌شوند، نباش.

8 از خشم و غضب دوری کن

تا به گناه گرفتار نگردی.

9 مردم شریر از بین می‌روند،

امّا کسانی‌که به خداوند توکّل می‌کنند وارث زمین خواهند شد.

10 شریران خیلی زود نابود خواهند شد،

و چون به دنبال آنها بگردی، ایشان را نخواهی یافت.

11 امّا فروتنان مالک زمین می‌شوند

و از برکات آن بهره‌مند خواهند گردید.

12 شریر برای نیكوکار دسیسه می‌چیند

و با نفرت بر او خیره می‌شود.

13 امّا خداوند به مرد شریر می‌‌خندد،

چون می‌‌‌بیند که روز نابودی او فرا می‌رسد.

14 شریران شمشیر به دست گرفته،

تیر و کمان خود را آماده کرده‌اند تا فقیران و نیازمندان را بکشند

و نیکوکاران را هلاک سازند.

15 امّا شمشیر آنها به قلب خودشان فرو می‌رود

و کمانشان خرد می‌شود.

16 دارایی اندک شخص درستکار، بهتر است

از ثروت سرشار اشخاص شریر.

17 زیرا خداوند بازوی شریران را می‌شکند

و نیكوکاران را سرفراز می‌سازد.

18 خداوند از کسانی‌که مطیع او هستند،

مراقبت می‌کند. آنها را وارث زمین می‌سازد.

19 در روزهای سختی از آنها نگه‌داری می‌کند

و در زمان قحطی، خوراک فراوان به آنها می‌دهد.

20 امّا مردم شریر هلاک می‌شوند.

دشمنان خداوند مانند گُلهای صحرایی بزودی پژمرده می‌گردند

و مثل دود در هوا محو می‌شوند.

21 شریر قرض می‌گیرد، ولی پس نمی‌دهد.

امّا شخص نیکوکار سخاوتمند و بخشنده است.

22 آنهایی را که خداوند برکت داده است، وارث زمین خواهند شد،

لیکن کسانی را که لعنت کرده است، از بین خواهند رفت.

23 خداوند از آنانی که رضایت دارد، حمایت می‌کند

و آنان را به راهی که باید بروند، هدایت می‌نماید.

24 اگر بلغزند نخواهند افتاد،

زیرا خداوند دست آنها را می‌گیرد.

25 از جوانی تا به امروز که پیر شده‌ام، به یاد ندارم که خداوند درستکاران را فراموش کرده باشد،

و یا فرزندان آنها دست به گدایی دراز کرده باشند.

26 او پیوسته با سخاوت می‌بخشد و به دیگران قرض می‌دهد،

و فرزندان ایشان متبارک خواهند بود.

27 از بدی بپرهیز و نیکی را دنبال کن

تا پایدار گردی،

28 زیرا خداوند راستی را دوست می‌دارد

و وفادارن خود را از یاد نمی‌برد.

او آنان را همیشه حمایت می‌کند،

امّا فرزندان شریران نابود خواهند شد.

29 مردم صالح وارث زمین خواهند شد

و همیشه در آنجا زندگی خواهند كرد.

30 گفتار شخص نیکو حکیمانه است

و او همیشه از روی انصاف سخن می‌گوید.

31 او دستورات خدای خود را در دلش حفظ می‌کند،

بنابراین هرگز لغزش نمی‌خورد.

32 شریر در پی فرصت است

تا شخص نیکو را از بین ببرد،

33 امّا خداوند او را به دست دشمن رها نخواهد كرد

و نخواهد گذاشت که در محاکمه محکوم شود.

34 بر خداوند امیدوار باش و اوامر او را اطاعت نما.

او تو را مالک زمین خواهد ساخت و سرفراز خواهد كرد

و تو نابودی شریران را خواهی دید.

35 مرد شریری را می‌‌شناختم که بسیار ظالم بود؛

و مانند درخت سدر لبنان به هر سو چنگ انداخته بود.

36 امّا بعد از مدّتی وقتی از آنجا می‌گذشتم او را ندیدم

و هرقدر جستجو کردم، او را نیافتم.

37 شخص نیکو و درستکار را ملاحظه نما،

او عاقبتِ نیک و آسوده‌ای دارد.

38 امّا شریر بکلّی نابود می‌شود

و نسلش از بین خواهد رفت.

39 خداوند اشخاص نیکو را نجات می‌بخشد

و در هنگام مشکلات، پناهگاه آنان می‌باشد.

40 خداوند آنها را کمک می‌کند

و از شرّ شریران رهایی می‌دهد،

زیرا به او پناه می‌آورند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/37-374deabab0226880235a5891604dab32.mp3?version_id=181—

سرود داوود، یک سوگواری

دعای شخص رنج دیده

1 خداوندا، هنگامی‌که خشمناک هستی مرا مجازات نکن.

2 تیرهای تو در بدنم فرو رفته‌اند؛

و مرا به زمین زده‌ای.

3 به‌خاطر خشم تو در عذاب شدید هستم.

از دست گناهانم، همهٔ اعضای بدنم به درد آمده است.

4 چون گناهان من از سرم گذشته

و برای من بار سنگینی شده‌اند.

5 به‌خاطر حماقتم، زخمهای بدنم بو گرفته

و متعفّن شده‌اند.

6 به خود می‌پیچم و قامتم منحنی شده

و سراسر روز ناله می‌کنم.

7 کمرم از شدّت درد می‌‌سوزد

و همهٔ اعضای بدنم به درد آمده است.

8 بکلّی لِه شده و از بین رفته‌ام

و از شدّت ناله به تلاطم افتاده‌‌ام.

9 خداوندا، تو از خواسته‌های من آگاهی

و ناله‌ها‌یم از تو پنهان نیست.

10 دل من به تپش افتاده و نیرویم را از دست داده‌ام

و نوری در چشمم نمانده است.

11 دوستان و همسایگانم به‌خاطر بلایی که بر من آمده از من دوری می‌کنند

و حتّی خویشاوندانم از من گریزانند.

12 دشمنان جانم برایم دام گسترده‌اند

و کسانی‌که می‌‌‌خواهند مرا اذیّت کنند، تهدیدم می‌کنند

و تمام روز برایم نقشه می‌کشند.

13 امّا من مانند ناشنوایی هستم که نمی‌شنود

و همچون لالی که حرف نمی‌زند.

14 بلی، مانند کرها نه می‌شنوم

و نه جواب می‌دهم.

15 امّا ای خداوند، به تو توکّل دارم.

ای خداوند، خدای من، تو جواب خواهی داد.

16 من به درگاه تو دعا می‌کنم.

تو نگذار که آنان از ناراحتی من شاد شوند و بر خود ببالند.

17 جانم به لب رسیده است

و از شدّت درد لحظه‌ای آرام ندارم.

18 من به گناهان خود اعتراف می‌کنم

و از خطاهایی که کرده‌‌ام پشیمانم.

19 دشمنانم سالم و قوی هستند

و آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند بسیارند.

20 آنانی که به عوض نیکی‌های من به من بدی می‌کنند

با من مخالفت می‌کنند، چون من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 خداوندا، مرا ترک مکن!

ای خدای من، از من دور مباش!

22 ای خداوند، ای نجات‌دهندهٔ من، به کمک من بشتاب!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/38-37faf20d573dab4d84bce7b1bb0ec4cb.mp3?version_id=181—

سرود داوود

اعتراف شخص رنجدیده

1 به خود گفتم مواظب رفتار خود خواهم بود

و کوشش خواهم كرد که سخن خطایی بر زبان نیاورم

و در حضور مردم شریر حرفی نزنم.

2 گنگ و خاموش ایستادم

حتّی حرف خوب هم از زبانم شنیده نشد،

امّا پریشانی من بیشتر می‌شد.

3 اضطراب بر من چیره شده بود،

هرچه بیشتر فکر می‌کردم بیشتر مضطرب می‌‌‌‌شدم،

سرانجام به زبان آمده و گفتم:

4 «خداوندا، می‌‌‌‌خواهم بدانم که چه وقت مرگم فرا خواهد رسید؟

چند سال دیگر از عمرم باقی است،

و چه وقت زندگی من تمام خواهد شد؟»

5 عمرم را چقدر کوتاه کرده‌ای!

تمام سالهای عمرم در نظر تو فقط لحظه‌ای است،

به راستی عمر انسان دمی بیش نیست،

6 و مانند سایه کوتاه و زودگذر است.

هرچه می‌کند بیهوده است،

او ثروت می‌اندوزد، ولی نمی‌‌داند نصیب چه کسی خواهد شد.

7 اینک ای خداوند به چه چیزی امیدوار باشم؟

امید من به توست.

8 پس گناهانم را ببخش،

مبادا اشخاص نادان مسخره‌‌ام کنند.

9 من سکوت می‌کنم و کلمه‌ای هم نخواهم گفت،

زیرا تو مرا به این روز گرفتار کردی.

10 بیش از این آزارم مده،

از دست ضربه‌های تو نزدیک است هلاک شوم.

11 انسان را به‌خاطر گناهش مجازات می‌کنی،

همهٔ چیزهایی را که او به آن دل بسته است،

مانند پارچهٔ بید خورده از بین می‌‌‌‌‌بری.

بلی، عمر انسان یک نفس بیشتر نیست.

12 خداوندا، به دعایم گوش بده،

و آه و ناله‌ام را بشنو،

و به اشکهایی که از چشمانم جاری است بنگر!

من نیز مانند اجداد خود

در این دنیا مهمان و غریبم،

13 مرا رها کن تا پیش از اینکه از این دنیا بروم،

لحظه‌ای روی شادی را ببینم.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/PSA/39-4886f44fd907a75f64dd546d785060be.mp3?version_id=181—