طایفههای شرق رود اردن
1 طایفههای رئوبین و جاد که دارای گلّههای زیادی بودند، چون دیدند که سرزمین یعزیر و جلعاد برای نگهداری گلّههای ایشان جای مناسبی است،
2 بنابراین نزد موسی، العازار کاهن و رهبران رفته، عرض کردند:
3-4 «این سرزمینی که شامل شهرهای عطاروت، دیبون، یعزیر، نِمره، حشبون، الِعاله، شبام، نِبو و بعون است و قوم اسرائیل به کمک خداوند آن را متصرّف شده، جای خوبی برای گلّههای ماست.
5 بنابراین از شما خواهش میکنیم، به جای سهم ما در آن طرف رود اردن، این سرزمینها را به ما بدهید.»
6 موسی به آنها گفت: «آیا شما میخواهید که در همین جا بمانید و سایر برادرانتان به جنگ بروند؟
7 به چه جرأت میخواهید قوم اسرائیل را از رفتن به سرزمین آن سوی رود اردن، که خداوند آن را به آنها داده است، دلسرد بسازید؟
8 پدران شما نیز هنگامیکه آنها را از قادش برنیع فرستادم تا آن سرزمین را بررسی کنند، همین کار را کردند.
9 امّا وقتی به وادی اشکول رسیدند و آن سرزمین را دیدند، دوباره برگشتند و قوم اسرائیل را از رفتن به آنجا دلسرد ساختند.
10-11 در آن روز خشم خداوند افروخته شد و سوگند یاد کرد که همهٔ کسانیکه از مصر خارج شدند و بیست ساله و مسنتر هستند، هیچیک به سرزمینی که وعدهٔ آن را به ابراهیم، اسحاق و یعقوب داده بود، وارد نخواهند شد، زیرا آنها خداوند را از دل و جان پیروی نکردند.
12 از آن جمله، تنها کالیب، پسر یفنه و یوشع، پسر نون بودند که به خداوند وفادار ماندند.
13 پس خشم خداوند بر قوم اسرائیل برافروخته شد و آنها را مدّت چهل سال در بیابان سرگردان ساخت تا اینکه همهٔ آنهایی که در مقابل خداوند گناه کرده بودند، هلاک شدند.
14 حالا شما نسل گناهکار، جای نیاکان خود را گرفتهاید و میخواهید که شدّت خشم خداوند را بر سر قوم بیاورید.
15 اگر شما باز هم از امر خداوند پیروی نکنید، او دوباره این قوم را در بیابان ترک میکند، آنگاه خود شما مسئول تباهی آنها خواهید بود.»
16 پس آنها گفتند: «ابتدا به ما اجازه بدهید که در اینجا برای گلّههای خود طویله و برای اطفال خود شهرها بسازیم،
17 آنگاه ما مسلّح میشویم و پیشاپیش برادران خود به آن سوی رود اردن میرویم تا آنها را به مقصد برسانیم. امّا خانوادهٔ ما باید در شهرهای مستحکمی که خواهیم ساخت، بمانند تا از خطر دشمن در امان باشند.
18 تا تمام قوم اسرائیل زمین خود را به دست نیاورند، ما باز نخواهیم گشت.
19 ما در آن سوی رود اردن، زمین نمیخواهیم، زیرا ما سهم خود را در اینجا، یعنی شرق رود اردن گرفتهایم.»
20 موسی گفت: «اگر به راستی میخواهید این کار را بکنید، پس در حضور خداوند برای جنگ آماده شوید.
21 تمام مردان جنگی شما از رود اردن عبور کنند تا که خداوند همهٔ دشمنان را پراکنده سازد.
22 بعد از آن که آن سرزمین را در حضور خداوند متصرّف شدید، میتوانید بازگردید، زیرا وظیفهٔ خود را در مقابل خداوند و قوم اسرائیل انجام دادهاید و آن وقت زمینهای شرق رود اردن را، از جانب خداوند مالک میشوید.
23 امّا اگر به وعدهٔ خود وفا نکنید، در برابر خداوند گناهکار شمرده میشوید و بهخاطر گناه خود، جزا میبینید.
24 حالا بروید و برای کودکان خود، شهرها و برای گلّههای خود، طویله بسازید، امّا به آنچه که گفتید باید عمل کنید.»
25 مردم جاد و رئوبین به موسی گفتند: «ما از امر تو پیروی میکنیم.
26 کودکان، زنان، رمه و گلّه ما در شهرهای جلعاد میمانند.
27 ما همه آماده هستیم تا در زیر فرمان خداوند به جنگ برویم، ما از رود اردن خواهیم گذشت و خواهیم جنگید، همانطور که تو دستور دادی.»
28 سپس موسی به العازار کاهن، یوشع پسر نون و رهبران طایفههای اسرائیل دستور داده گفت:
29 «اگر مردان طایفههای جاد و رئوبین آماده شدند و همراه شما به آن طرف رود اردن برای خداوند به جنگ رفتند، آن وقت پس از آن که آن سرزمین را تصرّف کردند، باید سرزمین جلعاد را به آنها بدهید.
30 امّا اگر با شما نرفتند، در آن صورت از سرزمین کنعان سهمی به آنها داده شود.»
31 مردان طایفههای جاد و رئوبین گفتند: «ما از امر خداوند پیروی میکنیم.
32 به فرمان او ما از رود اردن خواهیم گذشت و به سرزمین کنعان داخل میشویم و میجنگیم، امّا زمینهای این طرف رود اردن باید به ما تعلّق بگیرد.»
33 موسی تمامی سرزمینهای سیحون، پادشاه اموریها و عوج پادشاه باشان و همهٔ شهرها و حومهٔ آنها را برای طایفههای جاد و رئوبین و نصف طایفهٔ منسی پسر یوسف تعیین کرد.
34-36 مردان طایفهٔ جاد شهرهای دیبون، عطاروت، عروعیر، عطروت شوفان، یعزیر، یُجبهه، بیت نمره و بیت هاران را آباد کردند. همهٔ این شهرها دارای دیوار و طویله برای گوسفندها بودند.
37-38 مردم طایفهٔ رئوبین شهرهای حشبون، الیعاله، قیریتایم، نِبو و بعل معون (اسرائیلیها نام این شهرها را که تصرف کرده بودند، عوض کردند) و سبمه را ساختند.
39 خاندان ماخیر، از طایفهٔ منسی به جلعاد رفتند و آن شهر را متصرّف شدند و ساکنان آن را که اموریان بودند از آنجا بیرون راندند.
40 پس موسی شهر جلعاد را به خاندان ماخیر داد و آنها در آنجا سکونت اختیار کردند.
41 یائیر که از طایفهٔ منسی بود روستاهای اطراف جلعاد را اشغال کرد و آن ناحیه را حووتیائیر نامید.
42 شخص دیگری به نام نوبح به شهر قنات حمله کرد و آنجا را متصرّف شد و آن را به نام خود، یعنی نوبح نامید.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/32-4eda62bb1044c38441f097741405bfea.mp3?version_id=181—