Author: admin

1 ای مردم اورشلیم، لشکریان خود را جمع کنید و آماده شوید، زیرا شهرتان محاصره شده است! دشمنان به رهبر اسرائیل حمله می‌کنند.

وعدهٔ ظهور یک پیشوا از بیت‌لحم

2 ای بیت‌لحم افراته، گرچه تو از کوچکترین شهرهای یهودا هستی، ولی از تو پیشوایی ظهور می‌کند که نسل او از قدیم وجود داشته است. او بر قوم اسرائیل حکمرانی خواهد کرد.

3 خداوند قوم خود را تا زمانی که زن حامله پسری به دنیا بیاورد، به دست دشمن تسلیم می‌کند. آنگاه بقیّهٔ مردمی که در تبعید به سر می‌برند به وطن خود بازمی‌گردند و با سایر قوم اسرائیل در یک‌‌جا جمع می‌شوند.

4 وقتی آن پیشوا بیاید، با قدرت و جلال خداوند خدای خود، مردم خود را رهبری می‌کند. قوم او در آرامش و امنیّت به سر می‌برند، زیرا مردم سراسر روی زمین از بزرگی و عظمت او آگاه می‌شوند.

5 او صلح را به جهان می‌آورد.

نجات و مجازات

وقتی مردم آشور به سرزمین ما حمله کنند و استحکامات دفاعی ما را درهم شکنند، ما رهبران شجاع و نیرومند خود را به مقابلهٔ آنها می‌فرستیم.

6 آنها با زور شمشیر بر آشور، سرزمین نمرود حکمرانی می‌کنند. اگر آشوریان به سرزمین ما حمله کنند، او ما را از دست آنها نجات می‌دهد.

7 آنگاه بازماندگان قوم اسرائیل که در بین اقوام دیگر زندگی می‌کنند، برای آنها مانند شبنم و باران از جانب خداوند برکت می‌آورند. آنها به خداوند توکّل می‌کنند، نه به انسان.

8 بازماندگان اسرائیل در بین اقوام دیگر مانند شیر در میان حیوانات جنگل و رمه‌های گوسفند خواهند بود که هنگام عبور همه را پایمال می‌کند و می‌دَرَد و کسی نمی‌تواند آنها را نجات بدهد.

9 بنی‌اسرائیل بر دشمنانشان غالب می‌شوند و همهٔ آنها را از بین می‌برند.

10 خداوند می‌فرماید: «در آن روز تمام اسبها و ارّابه‌های شما را نابود می‌سازم.

11 همهٔ شهرهای شما را با قلعه‌هایش خراب می‌کنم.

12 جادوگری را در میان شما از بین می‌برم و به زندگی فالگیران خاتمه می‌دهم.

13 بُتها و مجسمه‌های سنگی شما را می‌شکنم و دیگر چیزهای ساختهٔ دست خود را سجده و پرستش نخواهید کرد.

14 مجسمه‌های الههٔ اشره را از جا خواهم کند و شهرهایتان را ویران می‌کنم

15 و با خشم و غضب خود از آن اقوامی که از من اطاعت نمی‌کنند انتقام می‌گیرم.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/MIC/5-955e1f89e2446529a78ea36817324ed0.mp3?version_id=181—

ادّعای خداوند علیه اسرائیل

1 به ادّعای خداوند برضد اسرائیل گوش بدهید: برخیز ای خداوند و ادّعای خود را ارائه فرما؛ بگذار که کوهها و تپّه‌ها سخن تو را بشنوند.

2 ای کوهها، ای بنیادهای جاودانی زمین، به ادّعای خداوند گوش بدهید! خداوند از قوم خود شکایت دارد و اسرائیل را متّهم می‌سازد.

3 خداوند می‌فرماید: «ای قوم من، من به شما چه کرده‌ام؟ چرا از من خسته شده‌اید؟ پاسخ بدهید!

4 من شما را از مصر بیرون آوردم و از بند بردگی و اسارت آزاد کردم. موسی، هارون و مریم را فرستادم تا شما را راهنمایی کنند.

5 ای قوم من، به یاد آورید که بالاق، پادشاه موآب چه نقشه‌ای برای نابودی شما داشت و بلعام، پسر بعور به او چه پاسخ داد و از اقاقیا تا جلجال چه اتّفاق افتاد. اینها را به‌خاطر بیاورید تا بدانید که من برای نجات و سلامتی شما چه کارهایی کرده‌ام.»

انتظار خداوند

6 با چه چیزی به درگاه خداوند متعال بیایم و او را سجده کنم؟ اگر بهترین گوسالهٔ یک ساله را جهت قربانی سوختنی بیاورم، آیا خداوند از من خشنود می‌شود؟

7 اگر هزاران قوچ و ده‌ها هزار نهر لبریز از روغن زیتون را هدیه کنم، آیا از من خشنود خواهد شد؟ اگر نخستزادهٔ خود را برای کفّارهٔ گناهِ خود قربانی کنم، آیا گناه مرا می‌بخشد؟

8 نی، خداوند به ما گفته است که نیکویی چیست و چیزی که از ما می‌خواهد این است که عدالت را بجا آوریم و محبّت پایدار داشته باشیم و با مشارکتی فروتنانه با خدای خود زندگی کنیم.

9 خداوند در شهر ندا می‌دهد، شخص عاقل کسی است که از خداوند می‌ترسد. خداوند می‌فرماید: «ای مردمی که در شهر جمع شده‌اید، بشنوید!

10 خانه‌های گناهکاران پُر از اموالی است که از راه دزدی و با ترازوی تقلّبی به دست آمده‌اند.

11 پس چطور می‌توانم این اشخاص را که از سنگ و ترازوی تقلّبی استفاده می‌کنند، ببخشم؟

12 ثروتمندان شما به مردم ظلم می‌کنند، مردم شما دروغ می‌گویند و حرف راست از زبانشان شنیده نمی‌شود.

13 بنابراین تصمیم گرفته‌ام که شما را به‌خاطر گناهانتان نابود کنم.

14 هرقدر بخورید سیر نمی‌شوید و همیشه از گرسنگی رنج می‌برید. مال و ثروت ذخیره می‌کنید، امّا همه را از دست می‌دهید، زیرا آنچه را که جمع کرده‌اید در جنگ از بین می‌برم.

15 می‌کارید، ولی درو نمی‌کنید. از زیتون روغن می‌کشید، امّا خودتان از آن استفاده نمی‌کنید. از انگور شراب می‌سازید، امّا از آن نخواهید نوشید،

16 زیرا شما از کارهای عُمری پادشاه و پسرش اخاب پیروی می‌کنید. رسوم و کارهای آنها را سرمشق خود قرار می‌دهید. پس من شما را از بین می‌برم تا مردم جهان شما را تحقیر کنند و خوار و رسوا شوید.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/MIC/6-42b3d327e97b7ac0d5d98ff1bed48d12.mp3?version_id=181—

فساد اخلاقی قوم اسرائیل

1 وای به حال من! زیرا مانند شخص گرسنه‌ای هستم که نه میوه‌ای بر درختان و نه انگوری بر تاکها پیدا می‌کند و هیچ انگور یا انجیری باقی نمانده است.

2 مردم درستکار از روی زمین محو شده‌اند و هیچ شخص درستکاری در بین مردم دیده نمی‌شود. همگی برای ریختن خون در کمین نشسته و برای کشتن یکدیگر دام گسترده‌اند.

3 دستهایشان برای شرارت و جنایت مهارت دارد. حاکم و قاضی رشوه می‌خورند. اشخاص بزرگ به آنها می‌گویند که چه میل دارند و چه می‌خواهند و با هم نقشه می‌کشند.

4 بهترین و امین‌ترین آنها، همچون خار بی‌ارزش هستند.

روز مجازات آنها که انبیا گفته‌اند، فرا رسیده است و همگی مضطرب و پریشان می‌شوند.

5 به دوست و رفیق خود اعتماد مکن و حتّی به همسرت اعتماد مکن و متوجّه حرف دهانت باش.

6 در این زمان پسر به پدر خود توهین می‌کند. دختر مخالف مادر است و عروس با مادر شوهرش دشمنی می‌کند. اهل خانهٔ شخص، دشمن او می‌باشند.

7 امّا چشم امید من به سوی خداوند است و با اعتماد کامل منتظرم تا خدا مرا نجات بدهد. خدای من دعای مرا مستجاب خواهد کرد.

خداوند نجات می‌بخشد

8 ای دشمنان بر روزگار بد ما شادی نکنید، زیرا اگر چه بیفتیم دوباره برمی‌خیزیم. اگر در تاریکی باشیم، خداوند نور و روشنایی ما خواهد بود.

9 ما در برابر خداوند گناه کرده‌ایم، بنابراین مدّتی قهر و غضب او را متحمّل می‌شویم، امّا سرانجام از ما در برابر دشمنان حمایت خواهد کرد و آنها را به‌خاطر بدیهایی که در حق ما کرده‌اند مجازات خواهد کرد. او ما را از تاریکی به روشنایی هدایت خواهد کرد و ما عمل نجاتبخش او را خواهیم دید.

10 آنگاه دشمنانی که از روی طعنه به ما می‌گفتند: «خداوند، خدای شما کجاست؟» چون می‌بینند که خداوند پشتیبان ماست شرمنده و سرافکنده خواهند شد و با چشمان خود خواهیم دید که آنها مانند گِل کوچه پایمال خواهند شد.

11 ای اورشلیم، روزی فرامی‌رسد که دیوارهای شهرهایت بازسازی خواهند شد و تو بیش از پیش توسعه خواهی ‌یافت.

12 مردم تو از آشور و مصر، از نواحی رود فرات، از سواحل دریاها و کوهستان‌های دوردست نزد تو بازمی‌گردند،

13 امّا سایر کشورهای روی زمین به‌خاطر گناهان ساکنان آن ویران می‌شوند.

14 ای خداوند، بیا و بر قوم برگزیدهٔ خود شبانی کن و آنها را که همچون گوسفندان در جنگلها تنها مانده‌اند، مانند دوران گذشته به چراگاههای سرسبزِ باشان و جلعاد هدایت فرما.

15 خداوندا، مانند زمانی که ما را از سرزمین مصر بیرون آوردی، به ما معجزه‌های بزرگ نشان بده.

16 اقوام دیگر کارهای تو را می‌بینند و با تمام قدرتی که دارند، شرمنده می‌شوند و از ترس دهان خود را خواهند بست و گوشهای خود را خواهند گرفت.

17 مانند مار زمین را می‌لیسند و مانند خزندگان از غارهای خود بیرون خواهند خزید و با ترس و لرز به سوی تو که خداوند و خدای ما هستی بازمی‌گردند.

18 خداوندا، هیچ خدایی مانند تو نیست. تو گناه بندگانت را می‌آمرزی و تقصیرات بازماندگان قومت را می‌بخشی، و چون بر بندگانت رحمت و شفقت داری، برای همیشه خشمگین نمی‌مانی.

19 دوباره بر ما مهربان می‌شوی. گناهان ما را در زیر قدمهایت پایمال می‌کنی و همه را در اعماق دریا می‌افکنی.

20 به وعده‌ای که به قوم خود، یعنی فرزندان ابراهیم و یعقوب داده‌ای وفادار بوده و آنها را از محبّت پایدارت برخوردار می‌سازی.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/MIC/7-a9561109b0347eb861592ceafb98268a.mp3?version_id=181—

معرّفی کتاب

کتاب ناحوم، اشعارى است که به‌خاطر سقوط نینوا پایتخت آشور، دشمن دیرینه و ستم‌پیشهٔ اسرائیل سراییده شده است. سقوط نینوا در اواخر قرن هفتم قبل از میلاد بوده است و به‌نظر مى‌رسد که این سقوط، داورى خدا بر قومى ظالم و ستمکار بود.

تقسیم‌بندى کتاب

داورى بر نینوا 1:1-15

سقوط نینوا 2:1-3:19

خشم خداوند علیه نینوا

1 خداوند این پیام را که در مورد نینوا بود، در رؤیا به ناحوم القوشى داد:

2 خداوند، خداى غیور و انتقام گیرنده است.

او با خشم و غضب انتقام مى‌گیرد

و دشمنان خود را مجازات مى‌کند.

3 خداوند خیلى زود خشمگین نمى‌شود،

امّا او قادر و تواناست

و گناه را هرگز بى‌سزا نمى‌گذارد.

قدرت خداوند را مى‌توان در توفان و گردباد مشاهده کرد.

ابرها خاک زیر پاى او مى‌باشند.

4 به فرمان او رودها و دریاها خشک مى‌شوند.

کشتزارهاى سرسبز باشان و کوه کرمل از بین مى‌روند

و گُلهاى لبنان پژمرده مى‌گردند.

5 در برابر او کوهها تکان مى‌خورند؛

و تپّه‌ها هموار مى‌شوند.

جهان به لرزه می‌آید،

دنیا و ساکنینش به وحشت مى‌افتند.

6 کیست که بتواند در برابر خشم او مقاومت کند؟

غضب او مثل آتش مى‌ریزد

و صخره‌ها در برابر خشم او خُرد مى‌شوند.

7 خداوند نیکوست

و در روز سختى و مصیبت از بندگان خود حمایت می‌کند

و کسانى را که به او توکّل کنند پناه مى‌دهد.

8 امّا با سیلاب شدید خشم خود، دشمنان را نابود می‌‌سازد؛

و مخالفین را به کام تاریک مرگ مى‌فرستد.

9 چه نقشه‌اى برضد خداوند مى‌توانید بکشید!

او ناگهان شما را هلاک خواهد کرد،

به طوری که نتوانید بار دیگر در مقابل او بایستید.

10 دشمنان خداوند مانند خارهاى به هم پیچیده

و کاه خشک در آتش مى‌سوزند و خاکستر مى‌شوند.

11 از تو اى نینوا، شخصى پیدا مى‌شود که علیه خداوند توطئه مى‌کند.

12 خداوند به قوم خود اسرائیل چنین مى‌فرماید: «لشکر آشور هرقدر نیرومند و زیاد باشد، شکست مى‌خورد و نابود مى‌شود. من شما را به ‌قدر کافى مجازات کرده‌ام، امّا دیگر این کار را نمى‌کنم.

13 اکنون زنجیر بندگى را از گردنتان برمى‌دارم و شما را از قید اسارت آشوریان آزاد مى‌سازم.»

14 خداوند در مورد آشوریان مى‌فرماید: «نسلى به نام ایشان باقى نخواهد ماند. من بُتهایی را که در پرستشگاههای خدایان ایشان است نابود مى‌کنم و قبر آشوریان را آماده مى‌کنم، زیرا سزاوار زندگی نیستند.»

15 ببینید، قاصدى از فراز کوهها پایین می‌آید و مژدهٔ پیروزى را اعلام مى‌کند. اى مردم یهودا، عیدهاى خود را برگزار کنید و نذرهاى خود را ادا نمایید، زیرا مردم شریر آشور دیگر هرگز بر شما حمله نخواهند کرد. آنها همگى نابود شده‌اند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NAM/1-d7ea7264103d89f44479296b44d7bb99.mp3?version_id=181—

سقوط نینوا

1 اى نینوا، دشمنان بر تو حمله مى‌آورند

و با نیروى نظامى خود تو را خراب و ویران مى‌کنند.

پس دیوارهایت را محافظت

و از جاده‌هایت مراقبت نما. قوایت را جمع کن

و براى جنگ آماده باش.

2 (دشمنان، شکوه و عزّت اسرائیل را از بین بردند، امّا خداوند دوباره آن را به آنها برمى‌گرداند، همان‌گونه که قبل از حملهٔ دشمن بود.)

3 دشمنان با سپرهاى سرخ مسلّح هستند،

لباسهاى قرمز نظامى پوشیده‌اند.

آنها آمادهٔ حمله می‌شوند!

ارّابه‌های آنها مثل آتش می‌درخشد!

اسبهای آنها سُمهایشان را بر زمین می‌کوبند.

4 ارّابه‌ها در جاده‌ها و میدانها به سرعت پیش مى‌روند.

مانند مشعل مى‌درخشند و مثل برق مى‌دوند.

5 سرکردگان نظامى احضار مى‌شوند

همان‌طور که به جلو می‌روند می‌لغزند.

با عجله به‌ طرف دیوارها مى‌دوند

و منجنیق‌هاى خود را آماده مى‌کنند.

6 بندهاى آب باز شده‌اند

و کاخ شاهى به وحشت افتاده است.

7 ملکه را برهنه کرده با خود به اسیرى برده‌اند

و کنیزانش مانند فاخته ناله مى‌کنند

و سینه‌زنان به دنبالش مى‌روند.

8 شهر نینوا مانند حوض آبى است

که سوراخ شده باشد،

ساکنان آن فرار مى‌کنند

و به فریاد کسانى‌‌که آنها را از فرار بازمى‌دارند، توجّه نمى‌کنند.

9 خزانه‌هاى شهر پُر از اشیاى نفیس است.

نقره‌ها را تاراج کنید!

طلاها را به یغما ببرید!

10 شهر نینوا، ویران و متروک شده است.

دلها از ترس فرو مى‌ریزد،

زانوها مى‌لرزند، براى مردم نیرویی نمانده

و رنگ از چهره‌ها پریده است.

11 کجاست آن شهرى

که زمانى بیشهٔ شیرمردان

و مسکن شیر بچّه‌ها بود.

شهری که شیرهای نر و شیرهای جوان به آن می‌روند

و شیربچگان در آن امنیّت دارند.

12 مردانش مثل شیر دشمنان را مى‌دریدند

و همسر و فرزندان خود را با شکار سیر مى‌کردند

و خانه‌هایشان از اجساد دریده شده پُر بود.

13 خداوند متعال مى‌فرماید: «من دشمن تو هستم! ارّابه‌هایت را مى‌سوزانم. سربازانت را در جنگ هلاک مى‌کنم. تمام مال و دارایى را که از مردم گرفته‌اى، از تو مى‌گیرم و دیگر کسى به پیغام و تقاضایت توجّهى نمى‌کند.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NAM/2-a0983f2405b01a361d09d85694c4a741.mp3?version_id=181—

1 واى بر تو اى شهر خونریز

که پُر از دروغ و قتل و غارت هستى!

2 به صداى شلاّقها،

غرّش چرخ ارّابه‌ها،

تاخت و تاز اسبها

و جهش ارّابه‌ها گوش بدهید!

3 سواران براى حمله آماده‌اند.

شمشیرها و نیزه‌هاى برّاق آنها مى‌درخشند.

اجساد بی‌شمار کشته‌شدگان در همه‌جا بچشم مى‌خورد

و سربازان دشمن در هنگام رفتن بر آنها مى‌افتند.

4 این نینواى زناکار و جادوگر،

مانند یک زن قشنگ با افسونِ زیبایى خود مردم را به دام مرگ مى‌فرستاد

و با فریب و نیرنگ آنها را بنده و غلام خود مى‌ساخت.

5 خداوند متعال مى‌فرماید:

«اى نینوا، من تو را مجازات مى‌کنم

و برهنه‌ات مى‌کنم

تا در پیش تمام اقوام خوار و رسوا شوى.

6 تو را با کثافت مى‌پوشانم

و مایهٔ عبرت مردم مى‌سازم.

7 همه از دیدن تو به عقب خواهند رفت

و مى‌گویند: ‘نینوا ویران شد.

کسى به حال او افسوس نمى‌خورد و تسلّى‌اش نمى‌دهد.’»

8 اى نینوا، آیا تو بهتر از تیبس، پایتخت مصر هستى؟ آن شهر را هم رود نیل از هر طرف احاطه کرده و مانند دیوارى از آن محافظت مى‌کرد.

9 حبشه و تمام قلمرو مصر تحت فرمانش بودند. قدرت و عظمتش حد و اندازه نداشت و کشورهاى فوط و لیبى با او متّحد بودند.

10 با این‌همه، مردم تیبس اسیر و تبعید شدند. کودکانشان را در کوچه و بازار زدند و کشتند. رهبران و بزرگان آنها را به زنجیر کشیدند و آنها را با قرعه بین خود تقسیم کردند.

11 تو اى نینوا، مانند اشخاص مست، گیج مى‌شوى و براى اینکه از شر دشمنان در امان باشى، خود را پنهان مى‌کنى.

12 قلعه‌هایت مانند درختان انجیرى هستند که میوه‌هایش رسیده است. وقتى درختان را تکان بدهند، میوه‌هایش به دهان خورنده مى‌ریزد.

13 سربازانت مثل زنان هستند. کشورت در برابر قواى دشمن بی‌دفاع مانده است و دروازه‌هایت با پشت‌بندهایشان در آتش مى‌سوزند.

14 چون بزودى محاصره مى‌شوى آب ذخیره کن، قلعه‌هایت را محکم کن و گِل را آماده ساز و براى ساختن دیوارهایت خشت بزن.

15 با وجود این، در آتش خواهى سوخت، با شمشیر قطعه‌قطعه خواهى شد و دشمنانت تو را مانند ملخى که محصول را مى‌خورد، از بین مى‌برند.

مانند مور و ملخ، زیاد و بی‌شمار شدى.

16 تعداد تاجرانت بیشترتر از ستارگان آسمان بودند، ولى همگى مانند ملخها بال گشودند و پرواز کردند.

17 حاکمان و پیشوایانت مانند ملخهایى هستند که در روزهاى سرد بر روى دیوارها جمع مى‌شوند، امّا وقتى آفتاب مى‌درخشد و هوا گرم مى‌شود، همگى پرواز مى‌کنند و ناپدید می‌گردند.

18 اى امپراتور آشور، حاکمانت مُرده و اعیان و اشرافت به خواب ابدى رفته‌اند. قومت بر کوهها پراکنده شده‌اند و کسى نیست که آنها را جمع کند و بازگرداند.

19 زخمت دارویى ندارد و جراحتت درمان ناپذیر است. همهٔ کسانى‌‌که خبر نابودى تو را مى‌شنوند، از شادى دست مى‌زنند، زیرا هیچ‌کسى نیست که از دست تو ظلم و ستم ندیده باشد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NAM/3-e1c48092ac981676782880151b547a8b.mp3?version_id=181—

معرّفی کتاب

پیام حبقوق نبی در اواخر قرن هفتم قبل از میلاد در زمانی که بابلی‌ها در اوج قدرت بودند، بیان شده است. حبقوق عمیقاً از کارهای این مردمان ستمگر ناراحت بود و از خدا ‌پرسید: «چرا وقتی‌که شریران اشخاصی را که از خودشان عادلترند می‌بلعند، خاموش می‌مانی؟» (13:1) و خدا پاسخ می‌دهد که اقدام لازم در زمان مناسب انجام خواهد شد و نیز اضافه می‌کند: «شخص نیکو، به وسیلهٔ ایمان زندگی خواهد کرد.» (4:2)

در آخر کتاب، پیشگویی شده است که بی‌عدالتی و ناراستی محکوم خواهد شد و در انتها با سرود نیایش، مبنی بر بزرگی و عظمت خدا و پایدار بودن ایمان نویسنده، کتاب خاتمه می‌پذیرد.

تقسیم‌بندی کتاب

اعتراض حبقوق و پاسخ خدا 1:1-2:4

محکومیّت بی‌عدالتی 2:5-20

دعای حبقوق 3:1-19

1 این پیامی است که خداوند در رؤیا به حبقوق نشان داد:

2 خداوندا، تا به کی برای کمک نزد تو فریاد کنم تا بشنوی؟ تا به کی از دست ظلم فریاد کنم تا نجات بدهی؟

3 چرا می‌گذاری این‌همه بی‌عدالتی‌ها را ببینم؟ ظلم و ستم اطراف مرا گرفته است، همه‌جا پر از ظلم و خرابی است و جنگ و دشمنی همه‌جا را گرفته است.

4 قانون از بین رفته و عدالت اجرا نمی‌شود. شریران بر نیکوکاران برتری دارند و داوران عدالت را اجرا نمی‌کنند.

جواب خداوند

5 خداوند فرمود: «به ملل اطراف خود نگاه کنید، از آنچه که می‌بینید تعجّب خواهید کرد، زیرا در دوران زندگی شما کاری می‌کنم که حتّی وقتی خبر آن را بشنوید، باور نمی‌کنید.

6 من بابلی‌ها را که مردمی بی‌رحم و ظالم هستند، به قدرت می‌رسانم. آنها به تمام روی زمین هجوم خواهند آورد؛ همه‌جا را تصرّف خواهند کرد.

7 آنان ترس و وحشت را منتشر می‌کنند و آن‌قدر مغرورند که هر کاری که می‌کنند در نظرشان قانونی است.

8 «اسبهایشان سریعتر از پلنگ و درّنده‌تر از گرگهای گرسنه هستند. سواران آنها جست‌وخیزکنان از سرزمینهای دور می‌آیند و همچون عقاب بر شکار خود حمله می‌کنند.

9 «با بی‌رحمی حمله می‌کنند و با ایجاد ترس و وحشت مثل ریگ بیابان اسیر می‌گیرند.

10 پادشاهان را مسخره می‌کنند و به بزرگان می‌خندند. قلعه‌ها را هیچ می‌شمارند و در پشت دیوار آنها تپّه‌ای از خاک می‌سازند و آنها را تصرّف می‌کنند.

11 همچون باد هجوم می‌آورند و می‌روند. آنها مردمی گناهکار هستند، زیرا قدرت خود را، خدای خود می‌دانند.»

شکایت دوم حبقوق

12 خداوندا، ای خدای من! تو از ابتدا خدا بوده‌ای، مقدّس و ابدی، ای خداوند و ای پناه من، تو نمی‌گذاری که ما نابود شویم. تو به بابلی‌ها قدرت داده‌ای تا ما را مجازات کنند.

13 چشمان تو پاکتر از آن است که گناه را نگاه کند. تو بی‌عدالتی را تحمّل نمی‌کنی، پس چرا وقتی‌که شریران اشخاصی را که از خودشان عادلترند می‌بلعند، خاموش می‌مانی؟

14 چرا مردم را مثل ماهیان و خزندگان که رهبری ندارند، به قلّاب بابلی‌ها می‌اندازی؟

15 آنها مردم را به قلّاب خود می‌اندازند و در تورهای خود جمع می‌کنند و سپس به شادمانی می‌پردازند.

16 بعد می‌روند و تورهای خود را می‌پرستند و برای آنها قربانی می‌کنند، زیرا تورهایشان خوراک و ثروت برای آنها آورده است.

17 آیا تو به آنها اجازه می‌دهی که برای همیشه به کشتار بی‌رحمانهٔ خود ادامه بدهند؟

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/HAB/1-c8d704cedff0d31f313edc112ee61506.mp3?version_id=181—

1 اکنون از بُرج دیدبانی خود بالا می‌روم و انتظار می‌کشم تا ببینم که خداوند به من چه می‌فرماید و به شکایت من چه پاسخی می‌دهد.

جواب خداوند

2 خداوند به من پاسخ داد: «آنچه را که در رؤیا به تو نشان می‌دهم به طور آشکار و خوانا بر لوحی بنویس تا هرکسی بتواند با یک نگاه آن را بخواند.

3 این رؤیا اکنون اتّفاق نمی‌افتد، امّا در وقت معیّن اتّفاق خواهد افتاد و زمان آن بزودی خواهد رسید. آنچه را که به تو نشان می‌دهم حتماً واقع خواهد شد. شاید تا وقوع آن مدّت زیادی طول بکشد، ولی منتظر باش، زیرا وقوع آن حتمی و بدون تأخیر است.

4 پیغام این است: مردم بدکار هلاک می‌شوند، امّا شخص نیکو به وسیلهٔ ایمان زندگی خواهد کرد.»

مجازات بدکاران

5 ثروت فریبنده است. اشخاص حریص مغرورند و آرامی ندارند. قومها را اسیر کرده آنها را نزد خود جمع می‌کنند و مانند مرگ به کام خود فرو می‌برند و سیر نمی‌شوند.

6 اسیران با طعنه و تمسخر به بابلی‌ها می‌گویند: «وای بر شما! زیرا آنچه را که مال شما نیست می‌گیرید و به دارایی خود می‌افزایید؛ تا به کی مردم را مجبور می‌سازید تا بیشتر از آنچه که بدهکار هستند به شما بپردازند؟»

7 آیا کسانی‌که به شما بدهکار هستند ناگهان برنخواهند خاست و شما را به وحشت نخواهند انداخت و شما را غارت نخواهند کرد؟

8 چون شما قومها را غارت کرده‌اید، پس بازماندگان آنها شما را غارت می‌کنند، زیرا شما مرتکب قتل شدید و ظلم و ستم را بر روی زمین رواج دادید و شهرها و ساکنان آنها را از بین بردید.

9 وای به حال شما که از راه شرارت برای خود ثروت اندوخته‌اید تا خود و خانواده‌تان در رفاه و آسایش زندگی کنید و از خطر و بلا در امان باشید.

10 نقشه‌های شوم شما باعث رسوایی خودتان می‌شوند. شما با نابود کردن مردم، مرگ و نیستی را برای خود می‌آورید.

11 حتّی سنگهای دیوار و تیرهای سقف خانه‌تان برضد شما فریاد برمی‌آورند.

12 وای بر شما که شهرها و روستاهای خود را با غارت و ریختن خون مردم، می‌سازید.

13 قومهایی که آنها را اسیر کردید از دسترنج خود فایده‌ای نبردند. آنها زحمت بی‌فایده کشیدند و همهٔ چیزهایی که ساخته‌اند دود می‌شوند و به هوا می‌روند، زیرا خداوند متعال چنین اراده فرموده است.

14 امّا همان‌طور که دریاها پُر از آب می‌باشند، زمین نیز از حکمت و جلال خداوند پر خواهد شد.

15 وای بر شما که همسایگان خود را با جام غضب خود مست می‌سازید و بعد، از رسوایی آنها لذّت می‌برید.

16 بزودی شکوه و جلال شما به رسوایی تبدیل خواهد شد و از پیالهٔ مجازات خداوند خواهید نوشید و مست شده به زمین خواهید افتاد.

17 به‌خاطر ظلمهایی که در لبنان کرده‌اید و حیواناتی را که به وحشت انداختید و هلاک نمودید، اکنون خودتان نابود می‌شوید. به سبب خونهایی که ریخته‌اید و ظلمها‌یی که در شهرهای روی زمین و بر مردم آن کرده‌اید خودتان گرفتار ظلم و ستم می‌گردید.

18 از بت چه فایده‌ای به انسان می‌رسد؟ بُتی که انسان آن را بتراشد و بسازد و سپس بر آن توکّل نماید، تنها تمثالی است دروغین که حتّی نمی‌تواند حرف بزند و از آن نمی‌توان چیزی آموخت.

19 وای به حال شما که به یک تکه چوب می‌گویید «بیدار شو» و از یک بت بی‌جان می‌خواهید که برخیزد. آیا بت می‌تواند به شما چیزی بیاموزد؟ بُتها از بیرون با نقره و طلا پوشانده شده‌اند، امّا بی‌جان هستند و روحی در آنها نیست.

20 امّا خداوند در معبد مقدّس خود است، پس تمام روی زمین در حضور او خاموش باشند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/HAB/2-38a68efe784910c0d43f40a58b1bb921.mp3?version_id=181—