Author: admin

محکوم کردن گناه مردم

1 فکر نکنید که خداوند آن‌قدر ضعیف است که نمی‌تواند شما را نجات دهد ‌یا آن‌قدر کَر است که فریاد شما را برای کمک نمی‌شنود.

2 به‌خاطر گناهان شماست که او حرف شما را نمی‌شنود. این گناهان شماست که بین شما و خدا -‌حتّی در وقتی که می‌خواهید او را پرستش کنید- جدایی ایجاد کرده است.

3 شما مرتکب گناهان دروغگویی، خشونت، و قتل شده‌اید.

4 شما به دادگاه می‌روید، ولی حقیقت را نمی‌گویید. شما می‌خواهید با دروغ در دعوا برنده شوید. نقشه‌های خود را برای آزار دیگران دنبال می‌کنید.

5-6 توطئه‌‌های شرارت‌آمیزی که طرح می‌کنید مثل تخمهای مارهای زهرآگین، سمّی هستند؛ از درون این تخمها چیزی جز مار به دنیا نمی‌آید. این نقشه‌ها به سود شما نخواهد بود، آنها مثل لباسی خواهند بود که از تار عنکبوت بافته شده باشد!

7 شما دایماً در اندیشهٔ توطئه‌های شرارت‌بار هستید، و می‌خواهید هرچه سریعتر آن نقشه‌ها اجرا شوند. برای کشتن آدمهای بی‌گناه هیچ‌وقت تأمل نمی‌‌کنید. هر جا می‌روید خرابی و ویرانی بجا می‌گذارید،

8 و وقتی شما آنجا هستید، کسی در امن و امان نیست. هرچه می‌کنید بی‌عدالتی است. شما مسیری ناراست را دنبال می‌کنید و هیچ‌وقت کسی‌که از آن راه برود در امن و امان نخواهد بود.

مردم به گناهان خود اعتراف می‌کنند

9 مردم می‌گویند: «ما اکنون می‌دانیم چرا خداوند ما را از دست کسانی‌که به ما ظلم و جور روا می‌دارند، خلاص نمی‌کند. ما در انتظار نور هستیم تا بتوانیم راه خود را پیدا کنیم، امّا تمام راهها تاریک است.

10 مثل آدمهای کور، کورکورانه حرکت می‌کنیم. در آفتاب ظهر می‌لغزیم، گویی که شبی تاریک است، و یا در ظلمت دنیای مردگان هستیم.

11 ما در ترس و نگرانی هستیم. ما با اشتیاق فراوان در انتظاریم که خدا ما را از ظلم و بی‌انصافی خلاص کند، ولی از آن نتیجه‌ای نگرفتیم.

12 «ای خداوند، گناهان بی‌شماری برضد تو مرتکب شده‌ایم و خطاهای ما گواهی است برضد ما، و خودمان از آنها کاملاً آگاه هستیم.

13 ما علیه تو شوریده‌ایم، تو را رد کرده و از پیروی تو خودداری نموده‌ایم. ما به دیگران ستم روا داشتیم و از تو دور شدیم. افکار ما غلط و گفتار ما ناراست است.

14 عدالت به عقب رانده شده، و نیکویی نمی‌تواند نزدیک شود. در پیش چشمان همه حقیقت منحرف شده، و جایی برای صداقت وجود ندارد.

15 آن‌قدر صداقت کَم شده که اگر کسی دست از شرارات بردارد، خودش هدف شرارت قرار می‌گیرد.»

خداوند برای رهایی قوم خود آماده می‌شود

خداوند اینها را دیده است واز اینکه عدالتی نیست، ناخشنود است.

16 او در عجب است که کسی به یاری ستمدیدگان نمی‌رود. از این رو او با قدرت خودش برای رهایی آنها می‌رود و پیروزی را به دست می‌آورد.

17 او عدالت را مانند زره بر تن کرده، و پیروزی را مانند کلاهخود بر سر گذاشته. او خود را با اشتیاق شدید برای اصلاح، تنبیه، و انتقام از کسانی‌که باعث چنین ستمی بر قوم خدا شده‌اند، آماده کرده است.

18 او دشمنان خود را -‌حتّی آنهایی را که در سرزمینهای دوردست زندگی می‌کنند- متناسب با آنچه که مرتکب شده‌اند، مجازات خواهد کرد.

19 همه از شرق و غرب از او و از قدرت عظیم او در هراس خواهند بود. او مثل رودی خروشان، و مانند بادی شدید خواهد آمد.

20 خداوند به قوم خود می‌گوید: «من به اورشلیم خواهم آمد تا از تو حمایت کنم و تمام کسانی را که از گناهان خود توبه می‌کنند نجات دهم.

21 و من با تو پیمان می‌بندم که قدرت و تعالیم خود را تا به ابد به تو بدهم، در عوض تو باید از من اطاعت کنی و به فرزندان و نوه‌های خود بیاموزی که همیشه مُطیع من باشند.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ISA/59-1c5ca73574851f9ff6ca4e5314ce2082.mp3?version_id=181—

آیندهٔ پُرشکوه اورشلیم

1 ای اورشلیم، برخیز و مانند خورشید درخشان شو،

جلال خداوند بر تو می‌تابد!

2 تیرگی و ظلمت بر سایر ملّتها سایه خواهد افکند،

امّا نور خداوند بر تو خواهد تابید،

و روشنایی حضور او با شما خواهد بود.

3 ملّتها به سوی نور تو کشیده می‌شوند،

و پادشاهان به سپیده دَم روزی تازه.

4 به اطراف نگاه کن و ببین چه چیزی در حال وقوع است،

قوم تو جمع می‌شوند تا به طرف خانه‌های خود بیایند!

پسرانت از سرزمینهای دور می‌آیند،

و دخترانت را مثل کودکان بر روی دست می‌آورند.

5 تو این را می‌بینی و مسرور خواهی شد،

و از هیجان خواهی لرزید.

ثروت ملّتها را برایت خواهند آورد،

و ذخایر آنها را از آن سوی دریا.

6 کاروان بزرگ شتر از میدیان و عیفا می‌آیند.

از شَبا طلا و بُخور می‌آورند،

و مردم این خبر خوش را به یکدیگر می‌دهند و می‌گویند، خدا چه کرده است.

7 تمام گوسفندان قیدار و نبایوت را

به عنوان قربانی به حضور تو می‌آورند،

و برای خشنودی خداوند آنها را به قربانگاه تقدیم می‌کنند.

خداوند معبد بزرگ خود را از هر زمان دیگر پرشکوه‌تر خواهد ساخت.

8 این کشتی‌ها چیستند که مثل ابر آرام حرکت می‌کنند

و مثل کبوتر به لانه‌های خود برمی‌گردند؟

9 اینها کشتی‌هایی هستند که از سرزمینهای دور می‌آیند

و قوم خدا را به خانه‌های خود برمی‌گردانند.

آنها با خودشان نقره و طلا می‌آوردند

تا نام خداوند را گرامی بدارند،

نام خدای قدّوس اسرائیل،

خدایی که همهٔ ملّتها را واداشت تا به قوم او احترام بگذارند.

10 خداوند به اورشلیم می‌گوید:

«بیگانگان دیوارهای تو را خواهند ساخت،

و پادشاهان آنها تو را خدمت خواهند کرد.

در خشم خودم تو را مجازات کردم،

امّا اکنون لطف و رحمت خودم را به تو نشان خواهم داد.

11 دروازه‌های تو روز و شب باز خواهند بود،

تا پادشاهان ملّتها ثروتشان را برای تو بیاورند.

12 امّا ملّتهایی که تو را خدمت نکنند،

کاملاً از بین خواهند رفت.

13 «ای اورشلیم، برای بازسازی تو چوب درختان کاج، صنوبر و سدر،

بهترین چوبهای جنگلهای لبنان را خواهند آورد

تا معبد بزرگ مرا زیبا

و شهر مرا پرشکوه بسازند.

14 پسران کسانی‌که بر تو ستم کردند،

در برابرت تعظیم می‌کنند

و به تو احترام خواهند گذاشت.

تمام کسانی‌که روزی تو را تحقیر می‌کردند، امروز به پای تو می‌افتند.

آنها تو را به نام ‘شهر خداوند’

و ‘صهیون شهر خدای اسرائیل’ خواهند خواند.

15 «دیگر تو فراموش شده و منفور،

شهری متروک و ویران نخواهی بود.

من تو را بزرگ و زیبا خواهم ساخت،

و مکانی برای شادی ابدی.

16 ملّتها و پادشاهان مثل مادری که از فرزندش پرستاری می‌کند

به تو توجّه خواهند کرد.

تو خواهی دانست که من، خداوند تو را نجات داده‌ام،

خدای قادر اسرائیل تو را آزاد نموده است.

17 «برای تو به عوض برنز، طلا

و به جای آهن، نقره و در عوض چوب، برنز

و به عوض سنگ، آهن خواهم آورد.

حُکّام تو دیگر بر تو ظلم نخواهند کرد

و آنها از روی عدالت و برای صلح حکومت خواهند کرد.

18 از خشونت دیگر خبری نخواهد بود،

و ویرانی سرزمین تو را خُرد نخواهد کرد.

من از تو مثل دیوار مواظبت و دفاع خواهم کرد،

و تو مرا تمجید خواهی نمود، چون من تو را نجات دادم.

19 «دیگر هیچ‌وقت خورشید نور تو در روز

و ماه نور تو در شب نخواهد بود.

من، خداوند، نور ابدی تو خواهم بود،

نور جلال من بر تو تابان خواهد بود.

20 ایّام غم و غصّه تو به پایان می‌رسد.

من، خداوند که از ماه و خورشید جاودانه‌ترم،

نور ابدی تو خواهم بود.

21 قوم تو آنچه را درست است، به جا خواهد آورد.

و برای ابد مالک این زمین خواهد بود.

من آنها را مثل نهالی کاشته‌ام، من آنها را آفریدم،

تا جلال مرا آشکار سازند.

22 حتّی کوچکترین و افتاده‌ترین خانوادهٔ شما

ملّتی بزرگ و قوی خواهد شد.

وقتی زمان مناسب برسد،

من این را انجام خواهم داد.

من خداوند هستم!»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ISA/60-87eb89c87571f8da6a17497975e12468.mp3?version_id=181—

مژدهٔ نجات

1 خدای قادر متعال مرا از روح پُر ساخته است.

او مرا فرستاده تا به مسکینان بشارت،

و شکسته‌دلان را شفا دهم،

و رهایی اسیران و آزادی زندانیان را اعلام کنم.

2 او مرا فرستاده تا اعلام کنم

زمان نجات قوم به وسیلهٔ خداوند

و شکست دشمنان آنها فرا رسیده است.

او مرا فرستاده تا به سوگواران تسلّی دهم.

3 به سوگواران صهیون به جای غم، شادی و خوشی

و به جای غصّه، سرود تمجید بدهم.

آنها مانند درختانی هستند که خداوند خودش کاشته است.

آنها هر آنچه را راست و درست است، به جا می‌آورند،

و خداوند به‌خاطر آنچه کرده است، ستایش می‌شود.

4 آنها شهرهایی را که مدّت زیادی ویران بوده دوباره خواهند ساخت.

5 ای قوم من، بیگانگان در خدمت شما خواهند بود.

آنها از گلّه‌های شما نگهداری می‌کنند،

و مزارع و تاکستانهای شما را کشت خواهند کرد.

6 و شما، کاهنان خداوند و خادمان خدا خوانده خواهید شد.

از ثروت ملّتها لذّت خواهید برد

و از اینکه همهٔ آنها متعلّق به شما خواهد بود، افتخار خواهید کرد.

7 خجالت و شرمساری تو پایان یافته است.

تو در سرزمین خودت زندگی خواهی کرد

و ثروت تو دو چندان خواهد شد،

و شادی تو ابدی خواهد بود.

8 خداوند می‌گوید:

«عدالت را دوست دارم و از ظلم و جنایت متنفّرم.

من با قوم خودم پیمانی ابدی می‌بندم و وفادارانه به آنها پاداش خواهم داد.

9 آنها در میان تمام ملّتها مشهور خواهند بود

و هرکس آنها را ببیند خواهد دانست

که آنها قوم من هستند و من آنها را برکت داده‌ام.»

10 اورشلیم از آنچه خداوند کرده در وجد است.

او مثل عروسی است که لباس بر تن دارد.

خداوند او را به لباس نجات و پیروزی ملبّس کرده است.

11 همان‌طور که بذرها در زمین جوانه می‌زنند و رشد می‌کنند،

به همان نحو خدای متعال قوم خودش را نجات می‌دهد،

و تمام دنیا او را ستایش خواهند کرد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ISA/61-40c1e1cac85146b5f68d813acbb9fe88.mp3?version_id=181—

1 برای تشویق اورشلیم سخن می‌گویم،

و ساکت نخواهم شد تا او نجات یابد،

و پیروزی او مثل چراغی در شب نمایان باشد.

2 ای اورشلیم ملّتهای دیگر می‌بینند که تو پیروز شده‌ای!

و تمام پادشاهان آنها جلال تو را خواهند دید.

تو را به نامی تازه خواهند نامید،

اسمی که خود خداوند به تو داده است.

3 تو مثل تاج زیبایی برای خداوند خواهی بود.

4 دیگر کسی تو را «ترک شده» و یا زمینت را «زن طرد شده» نخواهد خواند.

اسم تازهٔ تو این است: «خداوند از او خشنود است.»

و سرزمین تو را به عنوان «شوهردار» خواهند شناخت.

چون خداوند از تو خشنود است،

و برای سرزمین تو مثل شوهری خواهد بود.

5 مثل جوانی که با دوشیزه‌ای ازدواج می‌کند، همین‌طور خالق تو با تو ازدواج می‌کند،

همان‌طور که داماد از وجود عروس شاد است،

همان‌طور خدای تو از تو خشنود خواهد بود.

6 ای اورشلیم، من نگهبانانی بر روی دیوارهای تو گماشته‌ام

که هیچ‌وقت -‌نه در شب و نه در روز- ساکت نخواهند بود.

آنها باید خداوند را به یاد وعده‌هایش بیندازند و نگذارند آنها را فراموش کند.

7 آنها نباید او را آرام بگذارند تا اورشلیم را مثل گذشته مستحکم

و به صورت شهری مورد ستایش همهٔ جهان درآورد.

8 خداوند با تو چنین پیمان بزرگی بسته

و با قدرت خودش آن را به انجام خواهد رسانید.

غلاّت شما دیگر غذای دشمنان شما نخواهد شد

و بیگانگان شراب شما را نخواهند نوشید.

9 امّا شما که غلّه را کاشتید و درو کردید،

نان آن را می‌خورید و خدا را ستایش می‌کنید.

شما، کسانی‌که تاکستانها را باغبانی می‌کنید و انگور آنها را می‌چینید،

از شراب آنها در صحن معبد بزرگ من خواهید نوشید.

10 ای مردم اورشلیم، از شهر خارج شوید

و راهی برای بازگشت قوم خود بسازید!

شاهراهی آماده کنید و سنگها را از سر راه بردارید!

علامتی برای راهنمایی ملّتها قرار دهید،

11 که خداوند به تمام جهان اعلام می‌کند:

«به مردم اورشلیم بگویید که خداوند برای نجات شما می‌آید،

و آنهایی را که آزاد ساخته با خود می‌آورد.»

12 شما «قوم مقدّس خداوند» خوانده خواهید شد،

«قومی که خداوند نجات داده است.»

اورشلیم به نام «شهر محبوب خدا» و «شهری که خداوند آن را ترک نکرده» نامیده خواهد شد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ISA/62-1898419dccf17d73ca01409455271898.mp3?version_id=181—

پیروزی خداوند بر سایر ملل

1 این کیست که از جانب شهر بُصره در ایدوم می‌آید؟ این کیست که با چنین لباس قرمز، با شکوه و جلال و با قدرت و عظمت پیش می‌رود؟

این خداست -‌خدای قادر و نجات‌دهنده- که می‌آید تا پیروزی خود را اعلام کند.

2 چرا جامه‌ات مثل لباس کارگری که انگور را برای شراب می‌فشارد قرمز است؟

3 خداوند در پاسخ می‌گوید: «من ملّتها را مثل انگور زیر پا لِه کردم، و هیچ‌کس به کمک من نیامد. در خشم خود آنها را لگدمال کردم، و لباسم از خون آنها سرخ‌فام شده است.

4 به این نتیجه رسیدم که زمان نجات قوم من و زمان مجازات دشمنان آنها فرا رسیده است.

5 وقتی نگاه کردم و دیدم کسی به یاری من نیامده متعجّب شدم. امّا خشم من مرا قوی ساخت و پیروزی از آن من شد.

6 در خشم خود تمام ملّتها را پایمال و خُرد کردم و خون آنها را بر زمین ریختم.»

نیکی خداوند برای اسرائیل

7 از محبّت بی‌پایان خداوند سخن می‌گویم؛

و او را به‌خاطر آنچه برای ما انجام داده، سپاس خواهم گفت.

او قوم اسرائیل را به‌خاطر رحمت و محبّت پایدار خود به فراوانی برکت داده است.

8 خداوند گفت: «آنها قوم من هستند، آنها مرا فریب نخواهند داد.» و به همین دلیل آنها را از تمام

9 درد و رنجشان نجات داد. فرشته‌ای حضور نداشت، آن خود خداوند بود که آنها را نجات داد. محبّت و رحمتش به آنها خلاصی بخشید، همان‌طور که در گذشته همیشه نگه‌دار آنها بوده است.

10 امّا آنها برضد او شوریدند و روح مقدّس او را افسرده کردند. به این جهت خداوند با آنها مخالفت کرد و برضد آنها جنگید.

11 آنگاه آنها گذشته -‌یعنی ایّام موسی بندهٔ خداوند- را به‌خاطر آوردند و پرسیدند: «کجاست خداوند، آن خداوندی که رهبران قوم خودش را در دریا نجات داد؟ کجاست آن خداوندی که روح مقدّس خود را به ایشان داد؟

12-13 کجاست آن خداوند قادری که به وسیلهٔ موسی چنان کارهای بزرگی انجام می‌داد، دریا را می‌شکافت و قوم خود را در عمق دریا رهبری می‌کرد تا نامش جلال ابدی یابد؟»

تحت رهبری خداوند آنها مثل اسبهای وحشی تیزپا بودند و هیچ‌وقت نلغزیدند.

14 روح خداوند به آنها مثل گلّه‌ای در دشتهای سرسبز آرامش عطا فرمود. او قوم خود را رهبری کرد و موجب سرافرازی اسم خود شد.

دعا برای رحمت و یاری

15 ای خداوند از آسمان -‌از آن مکان مقدّس و پرجلال خود- برما نظر افکن. کجاست آن توجّه و غیرت تو؟ کجاست قدرت تو؟ کجاست آن محبّت و رحمت تو؟ آیا ما را فراموش کرده‌ای؟

16 تو پدر ما هستی. اجداد ما، ابراهیم و یعقوب دیگر ما را نمی‌شناسند، امّا تو ای خداوند پدر ما هستی، کسی‌که همیشه ما را نجات داده است.

17 چرا اجازه می‌دهی از راه تو منحرف شویم؟ چرا اجازه می‌دهی، آن‌قدر خود رأی شویم که از تو روی برگردانیم؟ ای خداوند به‌خاطر کسانی‌که به تو خدمت می‌کنند، و به‌خاطر قومی که همیشه به تو تعلّق داشته‌اند، بازگرد.

18 ما -‌قوم مقدّس تو- برای زمانی کوتاه به وسیلهٔ دشمنان تو رانده شده بودیم. آنها معبد مقدّس تو را پایمال کردند.

19 تو با ما چنان رفتار می‌کنی که گویی تو هیچ‌وقت حاکم نبودی و ما هیچ‌وقت قوم تو نبودیم.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ISA/63-8de0b4880fd53eb4f345898e94782e21.mp3?version_id=181—

1 چرا آسمان را نمی‌شکافی و نزول نمی‌کنی؟ کوهها از دیدن تو از ترس بر خود خواهند لرزید.

2 آنها مثل آبی که بر روی آتشی داغ می‌جوشد، در تب و تاب خواهند بود. ای خداوند بیا و قدرت خود را به دشمنانت آشکار ساز، و بگذار ملّتها در حضور تو از ترس بلرزند.

3 زمانی آمده بودی و کارهای شگفت‌انگیزی انجام می‌دادی که ما انتظار آنها را نداشتیم، کوهها تو را دیدند و از ترس لرزیدند.

4 هیچ‌وقت کسی خداوندی مثل تو را ندیده و دربارهٔ کارهایی که تو -‌برای آنهایی که به تو امید دارند- انجام داده‌ای چیزی نشنیده است.

5 تو کسانی را که کارهای درست را با خوشی انجام می‌دهند و به‌یاد می‌آورند که تو می‌خواهی چگونه زندگی کنند، به حضور می‌پذیری. تو نسبت به ما خشمگین بودی ولی ما از گناه دست برنداشتیم. علیرغم غضب تو ما از همان زمانهای قدیم به خطاهای خود ادامه داده‌ایم.

6 ما همه گناهکاریم، و حتّی بهترین کارهای ما سرتاسر ناپاک است. به‌خاطر گناهانمان، ما مانند برگهای پژمرده‌ای هستیم که باد آنها را پراکنده می‌کند.

7 کسی برای دعا به حضور تو نمی‌‌آید و هیچ‌کس از تو کمک نمی‌خواهد. تو خود را از ما مخفی، و ما را به‌خاطر گناهانمان ترک کرده‌ای.

8 امّا تو ای خداوند، پدر ما هستی. ما مثل گِل و تو مانند کوزه‌گر هستی. تو ما را آفریده‌ای،

9 پس دیگر نسبت به ما خشمگین مباش و گناهان ما را به‌خاطر نیاور. ما قوم تو هستیم، برما رحم کن.

10 شهرهای مقدّس تو مثل بیابان شده‌اند، اورشلیم ویران و متروک،

11 و معبد بزرگ ما -‌مکان مقدّس و زیبایی که اجداد ما تو را در آن ستایش می‌کردند- در آتش سوخته و تمام مکانهای محبوب ما ویران شده‌اند.

12 خداوندا، آیا در برابر تمام این چیزها باز هم ساکت خواهی بود؟ آیا کاری نمی‌کنی که ما بیشتر از طاقتمان رنج نکشیم؟

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ISA/64-7a067e1ecd783b8640489c60b78be0aa.mp3?version_id=181—

تنبیه قوم سرکش

1 خداوند گفت: «من آماده بودم تا به دعاهای قوم خودم جواب بدهم، امّا آنها چیزی از من نخواستند. من حاضر بودم که آنها مرا بیابند، امّا آنها هیچ کوششی نکردند. گرچه من همیشه آماده بودم به آنها پاسخ بدهم، و گفته بودم ‘آماده‌ام و به شما کمک خواهم کرد‌’، قوم من هیچ‌وقت از من چیزی نخواست.

2 من همیشه حاضر بودم قوم سرکش و خطاکار خود را که به راههای غلط می‌روند بپذیرم.

3 آنها با گستاخی به خشمگین کردن من ادامه می‌دهند. آنها در باغچه‌های مقدّس مثل کافرها قربانی می‌گذرانند و بُخور می‌سوزانند.

4 شب هنگام به غارها و قبرها می‌روند تا از ارواح مردگان یاری بجویند. آنها گوشت خوک و آبگوشتی را که با گوشتهای ناپاک تهیّه شده می‌خورند.

5 آن‌ وقت به دیگران می‌گویند، ‘به ما نزدیک نشوید. ما آن‌قدر مقدّس و پاک هستیم که اگر ما را لمس کنید، ما نجس می‌شویم.’ چنین مردمی را نمی‌توانم تحمّل کنم. خشم من علیه آنها مثل آتشی است که هیچ‌وقت خاموش نمی‌شود!

6 «تصمیم خود را برای مجازات آنها گرفته‌ام و حکم محکومیّت آنها نوشته شده است. کارهای آنها را نادیده نخواهم گرفت و

7 برای گناهان خودشان و گناهان اجدادشان مجازات خواهند شد. آنها در پرستشگاه کافران برفراز تپّه‌ها بُخور سوزانده و به من ناسزا گفته‌اند. پس به‌خاطر آنچه در گذشته انجام داده‌اند ایشان را مجازات خواهم نمود.»

8 خداوند می‌گوید: «کسی انگور خوب را نه تنها از بین نمی‌برد، بلکه از آن شراب می‌گیرد. من هم قوم خودم را از بین نخواهم برد، کسانی‌که مرا خدمت کنند، نجات خواهند یافت.

9 من کسانی را که به طایفهٔ یهودا تعلّق دارند، برکت خواهم داد و فرزندان آنها سرزمین کوهستانی را تصرّف خواهند کرد. قوم برگزیدهٔ من که مرا خدمت می‌کند، در اینجا زندگی خواهد کرد.

10 آنها مرا پرستش خواهند کرد و گاو و گوسفندانشان در دشت شارون در غرب و در دشت عخور، یعنی دشت زحمات در مشرق خواهند چرید.

11 «امّا دربارهٔ شما، کسانی‌که من را ترک کردید و صهیون کوه مقدّس مرا نادیده گرفتید و گَد و مِنی، خدایان اقبال و سرنوشت را می‌پرستید.

12 سرنوشت شما مرگ خوفناکی است، چون وقتی شما را خواندم پاسخ ندادید و وقتی سخن گفتم، گوش ندادید. شما نافرمانی کردید و مرتکب شرارت شدید.

13 پس به شما می‌گویم کسانی‌که مرا پرستش و از من اطاعت می‌کنند خوردنی و نوشیدنی فراوان خواهند داشت، امّا شما گرسنه و تشنه خواهید بود. آنها خوشحال و شما شرمسار خواهید بود.

14 آنها از شادی می‌سرایند، ولی شما با دلهای شکسته خواهید گریست.

15 قوم برگزیدهٔ من اسم شما را به عنوان لعنت به کار خواهند برد. من، خدای قادر، شما را هلاک خواهم کرد. امّا اسمی تازه به کسانی‌که از من اطاعت می‌کنند، خواهم داد.

16 هرکس در این سرزمین طالب برکتی است، باید از خدای وفادار آن برکت را بطلبد. هرکس سوگند یاد می‌کند به نام خدای وفادار یاد خواهد کرد. ناراحتی‌های گذشته فراموش شده‌اند.»

خلقت تازه

17 خداوند می‌گوید: «من زمینی جدید و آسمانی تازه می‌آفرینم. اتّفاقات گذشته کاملاً فراموش خواهند شد.

18 خوشحال باشید و از آنچه آفریدم برای همیشه لذّت ببرید. اورشلیم تازه‌ای که من خواهم ساخت از خوشی لبریز خواهد بود و مردمان او خرسند خواهند بود.

19 من به‌خاطر اورشلیم و مردم آن بسیار خوشحالم. دیگر در آنجا گریه و فریاد برای کمک نخواهد بود.

20 بچّه‌ها دیگر در طفولیّت نخواهند مُرد، و مردم همه عمر طبیعی خواهند داشت. آدمهای صدساله جوان محسوب می‌شوند، اگر قبل از آن بمیرند، نشانه‌ای است که من آنها را تنبیه نمودم.

21-22 ‌خانه‌هایی برای خود می‌سازند و خودشان در آن زندگی خواهند کرد نه دیگران. آنها تاکستانهای خود را می‌کارند و خودشان از شراب آنها لذّت می‌برند، نه دیگران. قوم من مثل درخت، عمر طولانی خواهند داشت و از ثمرهٔ کارهای خود برای مدّتی طولانی لذّت خواهند بُرد.

23 در کارشان موفّق و فرزندانشان با مصیبت روبه‌رو نخواهند شد. من به آنها و به فرزندان آنها همیشه برکت خواهم داد.

24 حتّی قبل از آنکه دعاهای آنها تمام شود من به آنها پاسخ خواهم داد.

25 گرگ و گوسفند با هم خواهند چرید، شیر مثل گاو کاه خواهد خورد، و مار دیگر سمّی نخواهد بود. در صهیون، در کوه مقدّس من، دیگر چیزی شریر و مضرّ وجود نخواهد داشت.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ISA/65-91cb81a18ab4083c1749252ee538a48e.mp3?version_id=181—

خداوند ملّتها را داوری می‌کند

1 خداوند می‌گوید: «آسمان تخت من و زمین پای‌انداز من است، پس چه نوع خانه‌ای می‌توانستید برای من بسازید و چه مکانی برای من فراهم کنید تا در آن زندگی کنم؟

2 من خودم تمام جهان را آفریدم! من از مردم فروتن و توبه‌کار که از من می‌ترسند و از من اطاعت می‌کنند خشنودم.

3 «مردم هرچه آنها را خوشحال کند به عمل می‌آوردند. برای آنها فرقی نمی‌کند که یک گاو را به عنوان قربانی بکشند یا یک انسان را قربانی کنند، قربانی کردن یک گوسفند و شکستن گردن یک سگ برایشان یکی است، تقدیم غلاّت و پاشیدن خون خوک برایشان یکسان است، و فرقی بین تقدیم بُخور و پرستش بُتها قایل نمی‌شوند. آنها از پرستشهای نفرت‌انگیز لذّت می‌برند.

4 وقتی من آنها را خواندم، به ایشان گوش دادم و سخن گفتم، پس من آنها را گرفتار مصیبتی خواهم کرد که همه از آن واهمه دارند. آنها آگاهانه از اطاعت من سر باز زدند و مرتکب شرارت شدند.»

5 ای کسانی‌که از خداوند می‌ترسید واز او اطاعت می‌کنید، به آنچه او می‌گوید گوش دهید: «به‌خاطر وفاداری شما به من، بعضی مردم از قوم خودتان از شما نفرت دارند و از شما دوری می‌کنند. آنها با مسخره به شما می‌گویند: ‘بگذارید خداوند بزرگی خودش را نشان دهد و شما را نجات بخشد تا ما هم ببینیم که شما چقدر خشنود هستید.’ امّا آنها خودشان شرمنده خواهند شد.

6 به صدای فریادهایی که از شهر و از معبد بزرگ می‌رسد، گوش دهید، این صدای خداوند است که دشمنان خود را تنبیه می‌کند.

7 «شهر مقدّسِ من مانند زنی است که بدون تحمّل دوران حاملگی فرزندی به دنیا می‌آورد.

8 آیا تا به حال کسی چیزی مثل این را دیده یا شنیده است؟ آیا هرگز ملّتی در ظرف یک روز به دنیا آمده است؟ صهیون قبل از به دنیا آمدن این ملّت، متحمّل درد زیادی نخواهد شد.

9 تصوّر نکنید که من قوم خودم را برای به دنیا آمدن آماده می‌کنم ولی نمی‌گذارم متولّد شود.» خداوند چنین گفته است.

10 همراه با اورشلیم شادی کنید، برای او خوشحال باشید!

ای تمام کسانی‌که این شهر را دوست دارید.

در شادی او شریک شوید،

و ای تمام کسانی‌که برای او سوگوار بودید،

11 از فراوانی نعمت او مسرور شوید،

مانند طفلی که از پستان مادرش تغذیه می‌کند.

12 خداوند می‌گوید: «من خوشبختی ابدی را برای شما می‌آورم، ثروتهای سایر ملّتها مثل وادی که هیچ‌وقت خشک نمی‌شود به طرف شما خواهد آمد. شما مانند طفلی خواهید بود که با شیر مادر تغذیه می‌کند، در بغل مادر می‌آرامد، و با رفتار محبّت‌آمیز او رشد می‌کند.

13 من در اورشلیم مثل مادری که فرزند خود را تسلّی می‌دهد، تو را تسلّی خواهم داد.

14 وقتی شما ببینید که چنین چیزی واقع می‌شود خوشحال خواهید شد، و آن شما را قوی و سالم خواهد ساخت. آنگاه خواهید دانست که من، خداوند، به کسانی‌که از من اطاعت کنند کمک می‌کنم، و خشم خود را علیه دشمنانم نشان خواهم داد.»

15 خداوند مثل آتش می‌آید، او برفراز ارّابه‌ها مثل گردبادی برای مجازات کسانی‌که مورد غضب او هستند می‌آید.

16 او با آتش و شمشیر تمام کسانی را که خاطی بودند مجازات خواهد کرد، و بسیاری از آنها کشته خواهند شد.

17 خداوند می‌گوید: «عاقبت کار کسانی‌که خود را برای پرستش بُتها تطهیر می‌کنند، و در صف زائرین باغهای مقدّس هستند، و گوشت خوک و موش و سایر غذاهای حرام را می‌خوردند نزدیک است.

18 من افکار و کارهای او را می‌دانم. من می‌آیم تا تمام ملّتهای جهان را جمع کنم. وقتی آنها همه جمع شوند قدرت و جلال مرا خواهند دید

19 و خواهند دانست من همان کسی هستم که آنها را مجازات می‌کند.

«امّا من بعضی از آنها را از مجازات معاف خواهم کرد و به میان ملّتها و به سرزمینهای دوردست که نام مرا نشنیده یا جلال مرا ندیده‌اند مانند اسپانیا، لیبی، لود با تیراندازان ماهرشان، و به توبال و یونان خواهم فرستاد تا بزرگی مرا در میان این ملّتها اعلام کنند.

20 آنها هموطنان شما را از میان ملّتهای دیگر به عنوان هدیه‌ای برای من خواهند آورد. آنها را سوار بر اسب، قاطر، شتر، ارّابه‌ها و گاریها به کوه مقدّس من در اورشلیم می‌آورند، همان‌طور که فرزندان یعقوب، غلاّتِ خود را در ظروف پاک در معبد بزرگ به حضور خدا تقدیم می‌کنند.

21 و من بعضی از آنها را بر‌می‌گزینم تا به صورت لاوی و کاهن خدمت کنند.

22 «همان‌طور که آسمان و زمین تازه، با قدرت من پایدار می‌مانند، نسل شما و اسم شما هم باقی خواهد ماند.

23 خداوند می‌گوید در تمام جشن‌های روز ماه نو و در تمام سبت‌ها، مردم از هر قوم و ملّتی برای پرستش من به اینجا در اورشلیم خواهند آمد. خداوند می‌گوید:

24 وقتی اینها بیرون می‌روند، بدنهای بی‌جان کسانی را می‌بینند که بر من شوریده‌اند. کرمهایی که آنها را می‌خورند مرگ نخواهند داشت و آتشی که آنها را می‌‌سوزاند، هیچ‌وقت خاموش نخواهد شد. منظرهٔ آنها برای تمام مردم دنیا نفرت‌انگیز خواهد بود.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/ISA/66-e2085429b37f44b7b488518407d37182.mp3?version_id=181—

معرّفی کتاب

ارمیای نبی در اواخر قرن هفتم و اوایل قرن ششم قبل از میلاد زندگی می‌کرد. در دوران مأموریت طولانی خود، از بلاها و مصیبتهایی که بنا بود به‌خاطر بت‌پرستی و گناه بر سر قوم اسرائیل بیاید، به ایشان هشدار داد. در زمان حیات او بود که پیشگویی سقوط اورشلیم، ویرانی آن شهر و معبد بزرگ آن به دست نبوکدنصر پادشاه بابل تحقق یافت. او همچنین شاهد تبعید پادشاه یهودا و مردم آنجا به بابل بود. ارمیا بازگشت قوم خود از تبعید و احیای مجدّد آن را نیز پیشگویی کرد.

کتاب ارمیا را می‌توان به پنج بخش تقسیم کرد:

1- دعوت خداوند از ارمیا

2- پیام خدا به ملّت یهودا و فرمانروایان ایشان در دوران سلطنت یوشیا، یهویاقیم، یهویاکین و صدقیا

3- یادداشت‌های باروک، منشی ارمیا شامل پیشگویی‌ها و وقایع دوران حیات ارمیا

4- پیامهای خدا به اقوام مختلف جهان

5- فهرست وقایع تاریخی از قبیل سقوط اورشلیم و تبعید مردم به بابل

ارمیا شخصی حساس و دوستدار صمیمی مردم خود بود و از مجازات ایشان نفرت داشت. در کلام او به‌خاطر ناراحتی‌هایی که در دوران رسالت و نبوّت خود متحمّل شد، هیجان و تأثر عمیقی احساس می‌شود. کلام خدا مانند آتش در قلب او شعله‌ور بود و نمی‌توانست آن را خاموش نگه دارد.

کتاب ارمیا همچنین از پیمان تازه‌ای پیشگویی می‌کند که پس از دوران مشقت بارِ ارمیا بسته می‌شود و قوم خدا بدون اینکه آموزگاری آن پیمان را به ایشان یادآوری کند، از آن پیروی می‌کنند، چرا که در دلهایشان نوشته خواهد شد. (31:31-34)

تقسیم‌‌بندی کتاب

دعوت خدا از ارمیا 1:1-19

پیشگویی‌هایی در دوران سلطنت یوشیا، یهویاقیم، یهویاکین و صدقیا 2:1-25:38

وقایع دوران حیات ارمیا 26:1-45:5

پیشگویی‌هایی در مورد اقوام مختلف 46:1-51:64

سقوط اورشلیم 52:1-34

1 این کتاب شامل پیامهایی است از طرف ارمیا پسر حِلقیا، یکی از کاهنان شهر عناتوت در سرزمین بنیامین.

2 خداوند در سیزدهمین سال سلطنت یوشیا پسر آمون، پادشاه یهودا با ارمیا سخن گفت.

3 بار دیگر وقتی یهویاقیم -‌پسر یوشیا- پادشاه یهودیه بود خداوند با او سخن گفت. بعد از آن تا یازدهمین سال سلطنت صدقیا -‌پسر یوشیا- خداوند چندین بار با ارمیا سخن گفت. در پنجمین ماه همان سال مردم اورشلیم به تبعید برده شدند.

رسالت ارمیا

4 خداوند به من گفت:

5 «قبل از آنکه به تو هستی بخشم، تو را برگزیدم، و قبل از آنکه به دنیا بیایی، تو را انتخاب کردم تا پیام‌آوری برای تمام ملّتها باشی.»

6 در جواب گفتم: «ای خداوند متعال، من خیلی جوان هستم و نمی‌دانم چگونه سخن بگویم.»

7 امّا خداوند به من گفت: «نگو که خیلی جوانی، در عوض به نزد مردمی که تو را می‌فرستم برو و هرچه به تو دستور می‌دهم به آنها بگو.

8 از آنها نترس، چون من با تو خواهم بود و از تو حمایت خواهم کرد. من -‌خداوند- چنین گفته‌ام»

9 آنگاه خداوند لبهای مرا لمس کرد و به من گفت: «گوش بده، من آنچه را که باید بگویی در دهانت خواهم گذاشت.

10 من امروز به تو قدرتی می‌دهم که بتوانی ملّتها و دولتها را ریشه‌کن کنی، ویران و واژگون سازی و دوباره بسازی و از نو بکاری.»

دو رؤیا

11 خداوند به من گفت: «ارمیا، چه می‌بینی؟»

در پاسخ گفتم: «یک شاخهٔ درخت بادام.»

12 خداوند گفت: «درست می‌بینی و من مواظب هستم تا سخنان من تحقّق یابند.»

13 سپس خداوند بار دیگر با من سخن گفت و پرسید: «چه چیز دیگری می‌بینی؟»

در جواب گفتم: «در شمال دیگی را در حال جوشیدن می‌بینم که به این‌ سو سرازیر می‌شود.»

14 او به من گفت: «ویرانی از شمال غلیان می‌کند و تمام موجودات زنده را در این سرزمین دربر می‌گیرد؛

15 زیرا من تمام ملّتها را از شمال می‌خوانم تا بیایند. پادشاهان آنها تختهای خود را در دروازه‌های شهر اورشلیم و اطراف دیوار و اطراف آن و همچنین در اطراف شهرهای یهودیه خواهند نهاد.

16 من قوم خود را تنبیه خواهم کرد، چون آنها مرتکب گناه شده‌اند. آنها مرا ترک کرده و به حضور خدایان دیگر قربانی گذرانده‌اند، بُتها ساختند و آنها را پرستش کردند.

17 ای ارمیا آماده شو، برو و هرچه به تو دستور می‌دهم به آنها بگو. از آنها نترس وگرنه من تو را از آنها بیشتر خواهم ترسانید.

18-19 ای ارمیا، گوش کن، همه‌کس در این سرزمین -‌از پادشاهان یهودا، سرداران، کاهنان گرفته تا مردم عادی- همه برضد تو خواهند بود. امّا امروز من قدرتی به تو می‌دهم که بتوانی در برابر آنها مقاومت کنی. تو مانند شهری با بُرج و باروی مستحکم، مانند ستونی از آهن و دیواری از برنز خواهی بود. آنها تو را شکست نخواهند داد، چون من با تو خواهم بود و از تو حمایت خواهم کرد. من، خداوند چنین گفته‌ام.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/JER/1-1b79ecd977bd38386f4aa2a2eb59b771.mp3?version_id=181—