Author: admin

معرّفی کتاب

کتاب اعداد، شرح وقایع بنی‌اسرائیل در طی چهل سالی است که آنها کوه سینا را ترک کرده و به نواحی شرقی مرز کنعان رسیدند. اسم این کتاب اشاره به دو واقعهٔ سرشماری دارد که موسی ابتدا در کوه سینا، قبل از حرکت قوم انجام داد و سپس بعد از یک نسل در سرزمین موآب، یعنی در شرق رود اردن دوباره تکرار شد. بنی‌اسرائیل بعد از سرشماری اول، کوشش کردند که در قادش برنیع در مرز جنوبی کنعان به زمین کنعان وارد شوند ولی موفّق نشدند. مدّتی بعد از اینکه سالهای زیادی در این منطقه زندگی کردند، به منطقهٔ شرق رود اردن رفتند، جایی‌که عدّه‌ای از آنان در آنجا ماندند و عدّه‌ای نیز آمادهٔ عبور از رود اردن شدند.

مردم اغلب هنگام روبه‌رو شدن با سختیها مأیوس می‌شدند و می‌ترسیدند و علیه خدا و موسی، مردی که خدا او را انتخاب کرد تا آنها را رهبری کند، قیام می‌کردند. امّا خدا در پیمان خود وفادار و پایدار بود و هر چند بنی‌اسرائیل ضعیف و نافرمانبردار بودند، از آنها مراقبت و نگهداری نمود. موسی نیز استوار و پایدار باقی بود، هرچند گاهی صبر خود را در خدمت به خدا و مردم خویش از دست می‌داد.

تقسیم‌بندی کتاب

آماده شدن بنی‌اسرائیل برای ترک کوه سینا 1:1-9:23

الف- سرشماری اول 1:1-4:49

ب- قوانین و مقرّرات مختلف 5:1-8:26

ج- دومین عید فصح 9:1-23

از کوه سینا تا موآب 10:1-21:35

وقایع موآب 22:1-32:42

خلاصهٔ مهاجرت از مصر تا موآب 33:1-49

دستورات قبل از عبور از رود اردن 33:50-36:13

اولین سرشماری قوم اسرائیل

1 در روز اول ماه دوم از سال دوم، بعد از آنکه قوم اسرائیل از مصر خارج شدند، در صحرای سینا، خداوند در خیمهٔ عبادت به موسی فرمود:

2 «تمام قوم اسرائیل را برحسب خاندان و خانواده‌شان سرشماری کن.

3 تو و هارون، تمام مردان بیست ساله و بالاتر را که قادر به جنگیدن باشند، سرشماری کنید،

4 و سرکردهٔ هر خاندان باید در این سرشماری کمک کند.»

5-15 این است نامهای رهبران هر طایفه:

از طایفهٔ رئوبین: الیصور، پسر شدیئور
از طایفهٔ شمعون: شلومیئیل، پسر صوریشدای
از طایفهٔ یهودا: نحشون، پسر عمیناداب؛
از طایفهٔ یساکار: نتنائیل، پسر صوغر؛
از طایفهٔ زبولون: الیاب، پسر حیلون؛
از طایفهٔ افرایم: الیشمع، پسر عمیهود؛
از طایفهٔ منسی: جملیئیل، پسر فدهصور؛
از طایفهٔ بنیامین: ابیدان، پسر جدعونی؛
از طایفهٔ دان: اخیعزر، پسر عمیشدای؛
از طایفهٔ اشیر: فجعیئیل، پسر عکران؛
از طایفهٔ جاد: الیاساف، پسر دعوئیل؛
از طایفهٔ نفتالی: اخیرع، عینان؛

16 اشخاص فوق، سرکردگان قوم اسرائیل بودند که برای این‌کار انتخاب شدند.

17-19 در همان روز موسی، هارون و سرکردگان طایفه‌ها، تمام مردان بیست ساله و مسن‌‌تر را برای نام‌نویسی در صحرای سینا، فراخواندند و همان‌طور که خداوند به موسی امر فرموده بود، هرکس برحسب خاندان و خانواده‌اش نام‌نویسی شد.

20-21 نتیجهٔ نهایی سرشماری از این قرار بود:

از طایفهٔ رئوبین پسر اول یعقوب: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و آمادهٔ خدمت سربازی بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان چهل و شش هزار و پانصد نفر بود.

22-23 از طایفهٔ شمعون: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان پنجاه و نه هزار و سیصد نفر بود.

24-25 از طایفهٔ جاد: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان چهل و پنج هزار ششصد و پنجاه نفر بود.

26-27 از طایفهٔ یهودا: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان هفتاد و چهار هزار و ششصد نفر بود.

28-29 از طایفهٔ یساکار: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان پنجاه و چهار هزار و چهارصد نفر بود.

30-31 از طایفهٔ زبولون: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان پنجاه و هفت هزار و چهارصد نفر بود.

32-33 از طایفهٔ افرایم پسر یوسف: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و براى خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفهٔ خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان چهل هزار و پانصد نفر بود.

34-35 از منسی پسر یوسف: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان سی و دو هزار و دویست نفر بود.

36-37 از طایفهٔ بنیامین: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، بر حسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان سی و پنج هزار و چهارصد نفر بود.

38-39 از طایفهٔ دان: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان شصت و دو هزار و هفتصد نفر بود.

40-41 از طایفهٔ اشیر: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان چهل و یک‌هزار و پانصد نفر بود.

42-43 از طایفهٔ نفتالی: تمام مردانی را که بیست ساله و بالاتر و برای خدمت سربازی آماده بودند، برحسب طایفه و خاندانشان سرشماری کرد؛

تعدادشان پنجاه و سه هزار و چهارصد نفر بود.

44 این آمار کسانی است که توسط موسی، هارون و دوازده نفر از سران اسرائیل که هرکدام نماینده یک طایفهٔ بودند، سرشماری شدند.

45-46 تعداد تمام کسانی‌که در قوم اسرائیل بیست ساله و مسن‌تر و قادر به جنگیدن بودند ششصد و سه هزار و پانصد و پنجاه نفر بود.

47 این سرشماری شامل طایفهٔ لاوی نبود.

48-49 زیرا خداوند به موسی فرموده بود: «طایفهٔ لاوی باید از سربازی معاف باشد.

50 وظایف آنها مربوط به خیمهٔ عبادت و نگهداری از وسایل و لوازم آن است و آنها باید در اطراف خیمه اردو بزنند.

51 در هنگام نقل مکان لاویان باید آن را جمع کنند و آنها مسئول برپا کردن آن نیز هستند. اگر کس دیگری به آن نزدیک شود، باید او را کشت.

52 هر طایفهٔ اسرائیل باید اردوگاه و پرچم جداگانه‌ای داشته باشد.

53 لاویان باید به دور خیمهٔ عبادت، اردوی خود را برپا کنند تا خشم من برمردم اسرائیل فرود نیاید و تنها لاویان باید مسئول امور خیمهٔ عبادت باشند.»

54 به این ترتیب آنچه را که خداوند، توسط موسی امر فرموده بود، قوم اسرائیل بجا آورد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/1-b55497d653d2c74626fb9d39086975c9.mp3?version_id=181—

نظم طایفه‌ها در اردوگاه

1 خداوند به موسی و هارون فرمود:

2 زمانی‌که قوم اردوگاه را برپا نمودند، هر شخص می‌بایست زیر پرچم علامت قسمت خود و پرچم طایفهٔ خویش اردو بزند. این اردوگاه باید گرداگرد خیمهٔ عبادت برپا شود.

3-9 در سمت شرق:

طایفهٔ یهودا، به رهبری نحشون، پسر عمیناداب، هفتاد و چهار هزار و ششصد نفر؛

طایفهٔ یساکار، به رهبری نتنائیل، پسر صوغر، پنجاه و چهار هزار و چهارصد نفر؛

طایفهٔ زبولون، به رهبری الیاب، پسر حیلون، پنجاه و هفت هزار و چهارصد نفر؛

تعداد تمام افرادی که در بخش یهودا سکونت داشتند صد و هشتاد و شش هزار و چهارصد نفر بود. هنگامی‌که قوم اسرائیل به جای دیگری می‌روند، این سه طایفه پیشاپیش همه حرکت خواهند کرد.

10-16 در سمت جنوب:

طایفهٔ رئوبین، به رهبری الیصور، پسر شدیئور، چهل و شش هزار و پانصد نفر؛

طایفهٔ شمعون، به رهبری شلومیئیل، پسر صوریشدای، پنجاه و نه هزار و سیصد؛

طایفهٔ جاد، به رهبری الیاساف، پسر دعوئیل، چهل و پنج هزار و ششصد و پنجاه؛

تعداد تمام افرادی که در بخش رئوبین سکونت داشتند صد و پنجاه و یک‌هزار و چهارصد و پنجاه نفر بود. هنگام حرکت، این سه طایفه در ردیف دوم حرکت خواهند کرد.

17 لاویان با خیمهٔ عبادت به دنبال آنها حرکت خواهند ‌نمود و همهٔ طایفه‌های دیگر زیر پرچم مخصوص خود حرکت می‌کنند.

18-24 در سمت غرب:

طایفهٔ افرایم، به رهبری الیشمع، پسر عمیهود، چهل هزار و پانصد نفر؛

طایفهٔ منسی، به رهبری جملیئیل، پسر فدهصور، سی و دو هزار و دویست نفر؛

طایفهٔ بنیامین، به رهبری ابیدان، پسر جدعونی، سی و پنج هزار و چهارصد نفر؛

تعداد کلّ افرادی‌ که در بخش افرایم سکونت داشتند صد و هشت هزار و صد نفر بود. هنگام حرکت این سه طایفه در ردیف سوم حرکت خواهند ‌کرد.

25-31 در سمت شمال:

طایفهٔ دان، به رهبری اخیعزر، پسر عمیشدای، شصت و دو هزار و هفتصد نفر؛

طایفهٔ اشیر، به رهبری فجیعیئیل، پسر عکران، چهل و یک‌هزار و پانصد نفر؛

طایفهٔ نفتالی، به رهبری اخیرع، پسر عینان، پنجاه و سه هزار و چهارصد نفر؛

تعداد کلّ افرادی‌ که در بخش دان سکونت داشتند صد و پنجاه و هفت هزار و ششصد نفر بود. در هنگام حرکت، این سه طایفه در آخر حرکت خواهند کرد.

32-33 پس مجموع تمام سربازان اسرائیلی، به استثنای طایفهٔ لاوی که به امر خداوند سرشماری نشدند، ششصد و سه هزار و پانصد و پنجاه نفر بود.

34 مردم اسرائیل طبق فرامین خداوند به موسی رفتار کردند، هر خاندان زیر پرچم مخصوص خود اردو می‌زد و حرکت می‌کرد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/2-afd5852f70daee7c9cb1c2d14359ea09.mp3?version_id=181—

پسران هارون

1 این است خانوادهٔ هارون و موسی، در زمانی‌که خداوند در کوه سینا با موسی صحبت کرد.

2 هارون دارای چهار پسر به نامهای ناداب (پسر اول)، ابیهو، العازار و ایتامار بود.

3 این چهار نفر برای خدمت کهانت انتخاب و تقدیس شدند.

4 امّا ناداب و ابیهو به‌خاطر اینکه در بیابان سینا آتش غیر مجاز به حضور خداوند تقدیم کردند، کشته شدند و فرزندی از آنها باقی نماند. پس تنها العازار و ایتامار در دوران حیات پدر خود به او کمک می‌کردند.

انتخاب لاویان برای کمک کاهنان

5 خداوند به موسی فرمود:

6 «طایفهٔ لاوی را فرا بخوان و آنها را به عنوان دستیاران هارون برگزین.

7 آنها بایستی کارهای لازم برای خیمهٔ حضور من، وظایف کاهنان و نیز تمام قوم را انجام دهند.

8 آنها باید مسئولیّت تمام لوازم خیمه و نیز انجام وظایف بقیّهٔ بنی‌اسرائیل را به عهده بگیرند.

9 تنها مسئولیّتی که لاویان دارند این است که هارون و پسران او را خدمت نمایند.

10 تنها هارون و پسرانش را به وظیفهٔ کهانت بگمار و اگر کس دیگری چنین کند باید کشته شود.»

11 خداوند به موسی فرمود:

12 «من لاویان را به جای تمام نخستزادگان قوم اسرائیل برای خود انتخاب کرده‌ام و آنها متعلّق به من هستند.

13 تمام نخستزادگان از آن من هستند، هنگامی‌که من تمام نخستزادگان را در مصر نابود کردم، نخستزادگان اسرائیل را چه انسان و چه حیوان برای خود تقدیس کردم، آنها به من تعلّق خواهند داشت، من خداوند هستم.»

سرشماری لاویان

14 بار دیگر خداوند در بیابان سینا به موسی فرمود:

15 «لاویان را برحسب طایفه و خاندانشان بشمار و پسران آنها را از یک ماهه و بالاتر سرشماری کن.»

16 موسی طبق دستور خداوند، آنها را سرشماری کرد.

17 نامهای پسران طایفهٔ لاوی از این قرار می‌باشند: جرشون، قهات و مراری.

18 پسران خاندان جرشون: لبنی و شمعی.

19 پسران خاندان قهات: عمرام، یصهار، حبرون و عُزیئیل.

20 پسران خاندان مراری: محلی و موشی.

21 خاندان جرشون جدّ فامیلهایی لبنی و شمعی بود.

22 تعداد مردان آنها، از یک ماهه و بالاتر، به هفت هزار و پانصد نفر می‌رسید.

23 اردوگاه آنها در سمت غربی خیمهٔ عبادت بود.

24 سرکردهٔ خاندان جرشونیان، الیاساف پسر لایل بود.

25 وظیفهٔ آنها مراقبت از خیمهٔ عبادت، پوششها، پردهٔ دروازهٔ دخول خیمه،

26 پرده‌های دیوارهای اطراف خیمه و قربانگاه، پرده در ورودی حیاط و طنابها و خدمات مربوط به آنها بود.

27 قهات جدّ خاندانهای عمرام، یصهار، حبرون و عُزیئیل بود.

28 تعداد مردان آنها، از یک ماهه و بالاتر، هشت‌هزار و ششصد بالغ بود.

29 اردوگاه آنها در سمت جنوبی خیمهٔ ‌عبادت،

30 و رهبر خاندان الیصافان، پسر عُزیئیل بود.

31 وظیفهٔ ایشان مراقبت از صندوق پیمان خداوند، میز نان مقدّس، چراغدانها، قربانگاه، ظروفی‌ که کاهنان در مکان مقدّس از آنها استفاده می‌کردند، پردهٔ بین مقدّسترین مکان و کارهای مربوط به آنها بود.

32 العازار، پسر هارون، رئیس رهبران لاویان بود و بر امور مستخدمان مکان مقدّس نظارت می‌کرد.

33 مراری جدّ خاندانهای مَحلْی و موشی بود.

34 تعداد مردان ایشان، از یک ماهه و بالاتر، به شش هزار و دویست نفر می‌رسید.

35 سرکردهٔ این دو خاندان صوریئیل، پسر ابیحایل بود. موضع اردوگاه آنها در سمت شمال خیمهٔ عبادت بود.

36 آنها مسئولیّت چهار چوب خیمهٔ عبادت، پشت‌بندها، ستونها، پایه‌های ستونها و دیگر اجزا و امور مربوطهٔ آنها را به عهده داشتند.

37 آنها همچنین از ستونهای اطراف حیاط و پایه‌ها و میخها و طنابهای خیمه مراقبت می‌کردند.

38 موسی، هارون و پسرانش می‌بایست در جلوی خیمهٔ عبادت، یعنی در سمت شرق آن اردو برپا کنند. آنها برای مردم اسرائیل مراسم مذهبی را در مکان مقدّس انجام می‌دادند. به غیراز آنها، اگر هر ‌کسی دیگر به داخل جایگاه مقدّس قدم می‌گذاشت، سزایش مرگ بود.

39 مجموع کلّ مردان یک ماهه و بالاتر لاوی، که موسی و هارون برحسب خاندانها، مطابق دستور خداوند سرشماری کردند، بیست و دو هزار نفر بود.

لاویان جانشین نخستزادگان پسر می‌شوند

40 خداوند به موسی فرمود: «همهٔ پسران ارشد قوم اسرائیل به من تعلّق دارند. پس آنها را از یک ماه و بالاتر سرشماری و نامهای آنها را ثبت کن.

41 شما باید لاویان را به جای نخستزادگان اسرائیل و نخستزادگان دامهای ایشان را به جای نخستزادگان دامهای اسرائیل برای من بپذیرید، من خداوند هستم.»

42 بنابراین موسی طبق امر خداوند پسران اول قوم اسرائیل را شمرد

43 تعداد آنها از یک ماهه و بالاتر بیست و دو هزار و دویست و هفتاد و سه نفر بود.

44 خداوند به موسی فرمود:

45 «حالا لاویان را به جای پسران اول اسرائیل و حیواناتشان را به جای نخستزادگان حیوانات برای من وقف کن.

46 چون تعداد نخستزادگان قوم اسرائیل دویست و هفتاد و سه نفر بیشتر از تعداد لاویان است، تو باید آن تعداد را بازخرید کنی.

47 برای هر نفر آن پنج تکه نقره بگیر

48 و به هارون و پسرانش بپرداز.»

49-51 موسی خداوند را اطاعت کرد و مبلغ بازخرید دویست و هفتاد و سه نفر را، که عبارت از یک‌هزار و سیصد و شصت و پنج تکه نقره بود، به هارون و پسرانش پرداخت.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/3-c9d33291a1a4ae43b4d10411629251b9.mp3?version_id=181—

وظایف مردان خاندان قهات

1 خداوند به موسی و هارون فرمود:

2 «از طایفهٔ لاویان، خاندان قهات را با فامیلهایشان سرشماری کن.

3 مردان سی ساله تا پنجاه ساله‌ای که می‌توانند در خیمهٔ اجتماع خدمت کنند.

4 خدمات آنها مربوط به امور بسیار مقدّس است.»

5 خداوند به موسی چنین امر فرمود: هنگام کوچ اردو، هارون و پسرانش باید وارد خیمهٔ عبادت شوند. پرده را پایین بیاورند و صندوق پیمان را با آن بپوشانند.

6 بالای پرده، پوست بُز را بیندازند و سپس آن را با پارچهٔ ارغوانی، بپوشانند و میله‌های حامل صندوق را در حلقه‌های آن قرار دهند.

7 بعد روی میزی را که نان مقدّس روی آن گذاشته می‌شود، با پارچهٔ ارغوانی بپوشانند و بشقابها، قاشقها، کاسه‌ها، پیاله‌ها و نان مقدّس را، بر آن قرار دهند.

8 آنگاه پارچهٔ قرمزی را، بر روی آنها بیندازند و روی پارچهٔ قرمز را، با پوست بُز بپوشانند و میله‌های حامل میز را، در حلقه‌ها قرار دهند.

9 سپس چراغدانها، چراغها، آتشگیرها، انبرها، سینی‌ها و ظرفهای روغن زیتون را با پارچه‌های ارغوانی، بپوشانند.

10 همهٔ این وسایل را در پوست ‌بُز بپیچند و بالای چهارچوب حامل بگذارند.

11 بعد پارچهٔ ارغوانی را، بر روی قربانگاه طلایی بیندازند و آن را با پوست بُز بپوشانند و میله‌های حامل را در حلقه‌های قربانگاه قرار دهند.

12 تمام وسایل و لوازم دیگر مکان مقدّس را در پارچهٔ ارغوانی بپیچند و آن را با پوست بُز بپوشانند و روی چهارچوب حامل بگذارند.

13 بعد خاکستر قربانگاه را خالی کنند و بر روی قربانگاه پارچهٔ ارغوانی بیندازند.

14 آنگاه همهٔ وسایل قربانگاه را از قبیل منقلها، چنگک‌ها، خاک‌اندازها، کاسه‌ها و ظروف دیگر را، بر روی پارچه قرار دهند و آنها را با پوست بُز بپوشانند و میله‌های حامل را در جاهایشان قرار دهند.

15 هنگامی‌که هارون و پسرانش، خیمهٔ عبادت و وسایل آن را جمع کردند و اردو آماده حرکت شد، خاندان قهاتیان باید برای بردن آنها بیایند، ولی حق ندارند که به آن چیزهای مقدّس دست بزنند، مبادا کشته شوند.

این بود وظایف خاندان قهات در مورد حمل لوازم خیمهٔ عبادت.

16 العازار، پسر هارون باید مسئول نظارت بر خیمهٔ عبادت و تهیّهٔ روغن برای چراغها، بُخور خوشبو، هدیهٔ آردی، روغن مسح و وسایل خیمه باشد.

17 خداوند به موسی و هارون فرمود:

18 «شما نباید بگذارید که خاندان قهات با دست زدن به اشیای مقدّس از بین بروند.

19 برای جلوگیری از آن، هارون و پسرانش باید با آنها وارد خیمهٔ عبادت شوند و وظیفهٔ هرکدامشان را تعیین کنند.

20 امّا اگر آنها، حتّی برای یک لحظه هم به داخل خیمه بروند و به چیزهای مقدّس نگاه کنند، خواهند مرد.»

وظایف مردان خاندان جرشون

21-23 خداوند به موسی فرمود: «تمام مردان سی ساله تا پنجاه سالهٔ خاندان جرشون از طایفهٔ لاوی را که بتوانند در خیمهٔ عبادت خدمت کنند، سرشماری کن.

24 آنها را به این وظایف بگمار:

25 حمل خیمه، پوششهای داخلی و خارجی آن، پوشش پوست بُز، پردهٔ در ورودی،

26 حمل پرده‌ها و طنابهای دیوار حیاط و پردهٔ در ورودی حیاطی که در اطراف قربانگاه و خیمهٔ عبادت است و دیگر وسایل مربوط به خیمه.

27 وظایف مردان خاندان جرشون زیر نظر هارون و پسرانش تعیین و انجام خواهد شد.

28 ایتامار، پسر هارون، باید بر وظایف خاندان جرشونیان نظارت نماید.»

وظایف مردان خاندان مراری

29-30 خداوند به موسی فرمود: «تمام مردان سی ساله تا پنجاه سالهٔ خاندان مراری را که بتوانند در خیمهٔ عبادت خدمت کنند، سرشماری کن.

31 آنها مسئول حمل و نقل چهارچوب، میله‌ها، ستونها و پایه‌ها،

32 ستونهای اطراف حیاط و پایه‌های آنها، میخها، طنابها و دیگر اجزای خیمه می‌باشند.

33 این بود وظیفهٔ مردان خاندان مراری که آنها هم باید تحت نظر ایتامار، پسر هارون خدمت کنند.»

سرشماری لاویان

34 پس موسی و هارون، با کمک رهبران قوم اسرائیل، مردان خاندان قهات را سرشماری کردند.

35-36 تعداد مردان سی ساله تا پنجاه ساله که می‌توانستند در خیمهٔ عبادت خدمت کنند، دو هزار و هفتصد و پنجاه نفر بود.

37 این سرشماری طبق امر خداوند به موسی انجام شد.

38-41 تعداد مردان سی ساله تا پنجاه سالهٔ خاندان جرشون، دو هزار و ششصد و سی نفر

42-45 و مردان خاندان مراری، سه هزار و دویست نفر بود.

46-48 به این ترتیب، موسی و هارون به اتّفاق رهبران قوم اسرائیل، مردان سه خاندان طایفهٔ لاوی را سرشماری کردند و مجموع مردان سی ساله تا پنجاه ساله که شایستگی کار در خیمهٔ عبادت را داشتند، هشت هزار و پانصد و هشتاد نفر بود.

49 این سرشماری مطابق دستور خداوند به موسی انجام شد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/4-87a5966c86856f2ea1638b057c7ddeb6.mp3?version_id=181—

پاکسازی اردوگاه

1-3 خداوند به موسی فرمود: «به قوم اسرائیل بگو که همهٔ کسانی را که بیماری پوستی دارند، اشخاصی که بدنشان مایع ترشح می‌کند و آنهایی که در اثر تماس با جنازه‌ای ناپاک شده‌اند، خواه مرد باشند خواه زن، باید از اردوگاه خارج کنند تا آنجا را که من با آنها در آن ساکنم، ناپاک نسازند.»

4 مردم اسرائیل طبق دستور خداوند عمل کردند و آنها را از اردوگاه خارج کردند.

جبران خسارت

5 خداوند به موسی گفت:

6 «به قوم اسرائیل بگو که هرگاه مرد یا زنی در برابر من مرتکب خطایی شود و به کسی خسارت برساند،

7 باید به گناه خود اعتراف کند و خسارت کامل به اضافه بیست درصد به آنها بپردازد.

8 امّا اگر شخص خسارت دیده بمیرد و اقوام نزدیک نداشته باشد تا خسارت به آنها پرداخت شود، آنگاه خسارت به علاوه یک قوچ برای خداوند به کاهن داده می‌شود.

9 همچنین وقتی قوم اسرائیل هر هدیهٔ مخصوصی را که برای خداوند می‌آورند، باید به کاهن بدهند و کاهن آن را برای خود نگاه دارد.

10 همهٔ چیزهایی‌که وقف خداوند می‌شوند به کاهن تعلّق می‌گیرد.»

زنانی که مورد سوء ظن شوهر خود قرار می‌گیرند

11-14 خداوند به موسی امر فرمود تا به قوم اسرائیل بگوید: اگر مردی گمان کند که زنش به او خیانت کرده و با مرد دیگری همبستر شده است، امّا شاهدی نداشته باشد،

15 آن مرد باید زن خود را با یک کیلو آرد جو که با روغن زیتون یا کُندُر مخلوط نشده باشد نزد کاهن ببرد، چون این هدیه، هدیهٔ بدگمانی است و برای روشن کردن حقیقت تقدیم می‌شود.

16 کاهن آن زن را به حضور خداوند بیاورد

17 آنگاه کمی آب مقدّس را در یک کاسهٔ سفالی بریزد و با قدری از خاک زمین عبادتگاه مخلوط کند.

18 سپس موی بافته آن زن را باز کند و هدیهٔ بدگمانی را در دستهای او بگذارد و کاهن با کاسهٔ آب تلخ لعنت، که در دست خود دارد در پیش روی زن بایستد.

19 آن وقت کاهن از آن زن بخواهد که به بی‌گناهی خود قسم بخورد و به او بگوید: «اگر با مرد دیگری همبستر نشده باشی، این آب تلخ لعنت به تو آسیبی نمی‌رساند.

20 امّا هرگاه مرتکب زنا شده باشی،

21-22 خداوند در بین قومت به لعنت خود گرفتارت کند و این آب در شکمت داخل شده، آن را متورّم سازد و تو را نازا کند.» و زن بگوید: «آمین! آمین!»

23 «سپس کاهن این لعنت‌ها را در یک طومار بنویسد و آنها را در آب تلخ بشوید.

24 قبل از آن که آب تلخ را به زن بنوشاند که ممکن است باعث درد شدیدی در او گردد،

25 کاهن هدیهٔ بدگمانی را از دست زن بگیرد و آن را در حضور خداوند تکان بدهد و بعد بالای قربانگاه بگذارد.

26 آنگاه یک مشت آن را در بالای قربانگاه بسوزاند و بعد از زن بخواهد که آب را بنوشد.

27 اگر آن زن به شوهر خود خیانت کرده باشد، این آب در او اثر کرده باعث درد شدیدی می‌شود، شکمش را متورم می‌سازد و نازا می‌شود. در بین قوم خود ملعون می‌گردد.

28 امّا اگر بی‌گناه باشد، صدمه‌ای نمی‌بیند و می‌تواند صاحب فرزند شود.»

29-30 این است قانون بدگمانی دربارهٔ زنی که شوهرش به او بدگمان شده باشد و در آن صورت شوهرش او را به حضور خداوند بیاورد تا کاهن مراسم لازم را بجا آورد.

31 اگر زن گناهکار باشد، سزای گناه خود را می‌بیند، امّا مرد در این مورد بی‌تقصیر است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/5-7d5819bc4ed1d2ac75dcc1ecfea80242.mp3?version_id=181—

مقرّرات نذر

1-2 خداوند به موسی فرمود این دستورها را به قوم اسرائیل بدهد: هر مرد یا زنی که نذر مخصوصی کند و خود را وقف خدمت به خداوند نماید،

3-4 تا هنگامی‌که خود را وقف خداوند کرده است، نباید مشروبات الکلی، شراب، سرکه و آب انگور بنوشد و نباید انگور، کشمش و هر چیزی که از تاک به دست آمده باشد، حتّی دانه و پوست آن را بخورد.

5 مدّت زمانی که خود را وقف خداوند نموده، نباید موی سرش را بتراشد، او مقدّس است و باید بگذارد موی سرش بلند شود.

6-7 در مدّتی که خود را وقف خداوند کرده است، نباید به جنازه‌ای نزدیک شود و خود را ناپاک سازد، حتّی اگر جنازهٔ پدر، مادر، برادر و یا خواهرش باشد،

8 زیرا در تمام آن مدّت وقف خداوند می‌باشد.

9 هرگاه کسی به طور ناگهانی در کنار او بمیرد، ناپاک می‌شود و باید پس از هفت روز موی سر خود را بتراشد تا از نجاست پاک شود.

10 در روز هشتم دو قمری یا دو جوجه کبوتر را به در ورودی خیمهٔ عبادت بیاورد و به کاهن بدهد.

11 کاهن یکی را به عنوان قربانی گناه و دیگری برای قربانی سوختنی تقدیم کند و گناه او را به‌خاطر نزدیکی‌اش به جنازه، کفّاره نماید. در همان روز او باید موهای خود را دوباره تقدیس کند.

12 در همان روز دوباره خود را وقف خداوند کند و روزهای پیش از ناپاکی‌اش را حساب نکند، زیرا تقدیس موهایش از بین رفته است. او باید یک برّه به عنوان قربانی جبران خطا تقدیم نماید.

13 وقتی دورهٔ نذر خود را به پایان رسانید، باید به دَم دروازهٔ خیمهٔ عبادت برود

14 و یک برّهٔ نر یک ساله و بی‌عیب را، برای قربانی سوختنی، یک برّهٔ مادهٔ یک ساله و بی‌عیب را، برای قربانی گناه و همچنین یک قوچ بی‌عیب را، به عنوان قربانی سلامتی،

15 با یک سبد نان فطیر، که از آرد مرغوب، مخلوط با روغن زیتون تهیّه شده باشد و قرص‌های روغنی و هدیهٔ آردی و نوشیدنی بیاورد.

16 کاهن این قربانی و هدایا را از او بگیرد و به حضور خداوند به عنوان قربانی گناه و قربانی سوختنی تقدیم کند.

17 قوچ را با یک سبد نان فطیر و هدیهٔ آردی و نوشیدنی برای قربانی سلامتی تقدیم نماید.

18 بعد، شخصی که خود را وقف خداوند کرده است، موی سر خود را جلوی در خیمهٔ عبادت بتراشد و در آتش قربانگاه سلامتی بیندازد.

19 سپس کاهن، شانهٔ پُخته قوچ را با یک نان فطیر و یک قرص نان روغنی، در دست او بگذارد.

20 پس از آن کاهن همهٔ آنها را بگیرد و به عنوان هدیهٔ مخصوص در حضور خداوند تکان بدهد. اینها و همچنین سینه و ران قوچ، سهم مقدّس کاهن است. آنگاه شخصی که خود را وقف خداوند کرده است، می‌تواند شراب بنوشد.

21 این مقرّرات مربوط به کسی است که نذر می‌کند و خود را وقف خداوند می‌کند و همچنین مربوط به قربانی‌هایی است که در پایان دوران نذر خود باید تقدیم کند. علاوه بر اینها، او باید نذرهای دیگری را که در شروع دوران وقف به گردن گرفته است، ادا نماید.

برکت کاهنانه

22 خداوند به موسی فرمود:

23 به هارون و پسران او بگو که قوم اسرائیل را با این عبارات برکت بدهند:

24 خداوند شما را برکت بدهد و در پناه خود نگه دارد.

25 خداوند نور چهرهٔ خود را بر شما بتاباند و شما را از فیض و رحمت خود برخوردار گرداند.

26 خداوند به شما بنگرد و به شما صلح و آرامش عطا فرماید.

27 خداوند گفت: «هرگاه هارون و پسرانش به نام من، برای ایشان برکت بخواهند، من به آنها برکت خواهم داد.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/6-6bca83052ffc15d5d8deedd69ef4592d.mp3?version_id=181—

هدایای رهبران

1 موسی در روزی که برپا کردن خیمهٔ عبادت را به پایان رساند، تمام وسایل و لوازم آن و قربانگاه را تدهین و تخصیص نمود.

2 رهبران طایفه‌های اسرائیل، یعنی مو سفیدان طایفه‌هایی که مسئول سرشماری بودند،

3 هدایای خود را که عبارت بودند: از شش گاری سر پوشیده، هر گاری از طرف دو رهبر و دوازده گاو، برای هر نفر یک گاو در برابر خیمهٔ عبادت، به حضور خداوند تقدیم کردند.

4-5 خداوند به موسی فرمود: «هدایای ایشان را قبول کن و آنها را به لاویان بده تا برای وظایف خود از آنها استفاده کنند.»

6 پس موسی گاریها و گاوها را برای لاویان برد.

7 دو گاری و چهار گاو را، به خانوادهٔ جرشون داد.

8 چهار گاری و هشت گاو را، در اختیار خانوادهٔ مراری که زیر نظر ایتامار، پسر هارون خدمت می‌کردند، گذاشت.

9 امّا به خانوادهٔ قهات، گاری یا گاوی داده نشد، زیرا آنها مسئول مراقبت اشیای مقدّس بودند و آنها را بر دوش خود حمل می‌کردند.

10 در همان روز، رهبران قوم هدایایی هم برای تقدیس قربانگاه آوردند. وقتی‌که می‌خواستند هدایا را در جلوی قربانگاه تقدیم کنند،

11 خداوند به موسی فرمود: «هر روز یکی از رهبران، هدیهٔ خود را برای تقدیس قربانگاه تقدیم کند.»

12-47 رهبران هدایای خود را به ترتیب زیر تقدیم کردند.

روز اول، نحشون، پسر عمیناداب، از طایفهٔ یهودا،

روز دوم، نتنائیل، پسر صوغر، از طایفهٔ یساکار،

روز سوم الیاب، پسر حیلون، از طایفهٔ زبولون،

روز چهارم، الیصور، پسر شدیئور، از طایفهٔ رئوبین،

روز پنجم، شلومیئیل، پسر صوریشدای، از طایفهٔ شمعون،

روز ششم، الیاساف، پسر دعوئیل، از طایفهٔ جاد،

روز هفتم، الیشمع، پسر عمیهود، از طایفهٔ افرایم،

روز هشتم، جملیئیل، پسر فدهصور، از طایفهٔ منسی،

روز نهم، ابیدان، پسر جدعونی، از طایفهٔ بنیامین،

روز دهم، اخیعزر، پسر عمیشدای، از طایفهٔ دان،

روز یازدهم، فجعیئیل، پسر عکران، از طایفهٔ اشیر،

روز دوازدهم، اخیرع، پسر عینان، از طایفهٔ نفتالی.

هدایای همهٔ رهبران، کاملاً شبیه یکدیگر و عبارت بودند از: یک سینی نقره به وزن یک و نیم کیلوگرم، یک کاسهٔ نقره‌ای به وزن هشتصد گرم، هر دو ظرف پُر از آرد مرغوب مخلوط با روغن برای هدیهٔ آردی بودند. یک ظرف طلایی به وزن صد و ده گرم پُر از بُخور خوشبو، یک گاونر جوان، یک قوچ و یک برّهٔ نر یک ساله، برای قربانی سوختنی، یک بُز نر برای قربانی گناه، دو گاو نر، پنج قوچ، پنج بُز نر و پنج برّهٔ نر یک ساله، برای قربانی سلامتی.

48-88 مجموع هدایای دوازده رهبر برای تقدیس قربانگاه، به قرار زیر بودند:

دوازده عدد سینی نقره‌ای، هر کدام به وزن یک و نیم کیلوگرم،

دوازده عدد کاسهٔ نقره‌ای، هر کدام به وزن هشتصد گرم. وزن تمام ظروف نقره‌ای در حدود بیست و هفت کیلو و ششصد گرم بود.

دوازده عدد ظرف طلایی، هرکدام به وزن صد و ده گرم، وزن کلّ آنها یک کیلو و سیصد و بیست گرم،

دوازده گاو نر، دوازده قوچ، دوازده بُز نر یک ساله (با هدایای آردی آنها) برای قربانی سوختنی، دوازده بُز نر برای قربانی گناه، بیست و چهار گاو نر جوان، شصت قوچ، شصت بُز نر و شصت برّهٔ نر یک ساله، برای قربانی سلامتی.

89 وقتی‌که موسی به خیمهٔ عبادت داخل شد تا با خداوند صحبت کند، از بالای تخت رحمت که بر صندوق پیمان قرار داشت، یعنی از بین دو مجسمهٔ فرشته، آواز خداوند را شنید که با او حرف می‌زد.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/7-3d894901d255532b58b2fea600e084f9.mp3?version_id=181—

چگونگی نصب چراغها

1-2 خداوند به موسی فرمود: «به هارون بگو که چراغها را در چراغدانها طوری قرار دهد که نور هر هفت چراغ در جلوی چراغدانها بتابد.»

3 هارون امر خداوند را بجا آورد و چراغها را طوری قرار داد که جلوی چراغدانها را روشن کند.

4 چراغدانها، از سر تا پایه، از طلا و مطابق همان نقشه‌ای که خداوند به موسی نشان داده بود، ساخته شده بودند.

تطهیر و وقف لاویان

5-6 سپس خداوند به موسی فرمود: «لاویان را از سایر قوم اسرائیل جدا کن، و آنها را به این ترتیب تطهیر نما:

7 آب طهارت را بر آنها بپاش. بعد به آنها بگو که تمام موهای بدن خود را بتراشند، لباسهای خود را بشویند و غسل کنند.

8 بعد آنها یک گاو جوان را با هدیهٔ آردی، که از آرد مرغوب و با روغن تهیّه شده باشد و یک گاو جوان دیگر، برای قربانی گناه بیاورند.

9 آنگاه همهٔ لاویان را به حضور مردم در جلوی خیمهٔ عبادت بیاور، و تمام جماعت قوم اسرائیل را جمع کن.

10 مردم اسرائیل بر سر لاویان دست بگذارند.

11 هارون آنها را به عوض تمام قوم اسرائیل به عنوان هدیهٔ مخصوص، وقف خداوند کند و لاویان به جای آنها برای خداوند خدمت نمایند.

12 سپس لاویان دست خود را بر سر گاوها بگذارند و به حضور خداوند تقدیم کنند تا یکی برای قربانی گناه و دیگری برای سوختنی برای تطهیر لاویان، کفّاره شود.

13 «آنگاه لاویان به عنوان هدیهٔ مخصوص به خداوند تقدیم شوند و هارون و پسرانش وظایف آنها را تعیین کنند.

14 به این ترتیب، لاویان را از سایر قوم جدا کن. آنها به من تعلّق دارند.

15 پس از آن که آنها را تطهیر و وقف من کردی، برای خدمت در خیمهٔ عبادت آماده شوند.

16 آنها از بین تمام طایفه‌های اسرائیل به من تعلّق دارند، و من آنها را به عوض پسران اول قوم اسرائیل برای خود اختیار کرده‌ام.

17 زیرا همهٔ نخستزادگان در قوم اسرائیل، خواه انسان باشند، خواه حیوان، از آن من هستند؛ همان روزی که پسران اول مصریان را کشتم اینها را برای خود برگزیدم.

18 بلی، من لاویان را به عوض تمام پسران قوم اسرائیل برای خود گرفتم.

19 من لاویان را به عنوان یک هدیه به هارون و پسرانش بخشیده‌ام تا در خیمهٔ عبادت به عوض قوم اسرائیل خدمت کنند و از قوم اسرائیل محافظت نمایند که اگر به مکان مقدّس نزدیک شوند، آسیبی به ایشان نرسد.»

20 موسی، هارون و همهٔ مردم اسرائیل تمام دستوراتی را که خداوند برای تقدیس لاویان به موسی داده بود، به دقّت انجام دادند.

21 لاویان خود را تطهیر کردند، لباسهای خود را شستند و هارون آنها را به عنوان هدیهٔ مخصوص به خداوند وقف نمود. او همچنان برای تطهیر ایشان، مراسم کفّاره انجام می‌داد.

22 بعد از آن لاویان، همان‌طور که خداوند به موسی امر فرموده بود، به خیمهٔ عبادت رفتند و زیر نظر هارون و پسرانش به انجام وظایف خود پرداختند.

23-24 خداوند به موسی فرمود: «لاویان باید خدمت خود را در خیمهٔ عبادت، از سن بیست و پنج سالگی یا بالاتر آغاز کنند،

25 و در سن پنجاه سالگی بازنشسته شوند.

26 بعد از آن، می‌توانند لاویان دیگر را در انجام خدمتشان کمک کنند، امّا خودشان نباید مستقیماً در امور عبادتگاه دخالت نمایند. به این ترتیب، وظایف لاویان را برای ایشان تعیین کن.»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/8-f829a5535335b74321b1af7e3429bde0.mp3?version_id=181—

دومین فصح

1 در ماه اول سال دوم، پس از آن که قوم اسرائیل سرزمین مصر را ترک کرد، خداوند در صحرای سینا به موسی فرمود:

2-3 «قوم اسرائیل هنگام غروب روز چهاردهم این ماه مراسم عید فصح را برگزار کنند. برای برگزاری این مراسم، از دستوراتی که من داده‌ام پیروی نمایید.»

4 پس موسی به مردم اسرائیل گفت مراسم عید فصح را بجا آورند.

5 در غروب روز چهاردهم ماه اول سال دوم، مراسم عید را طبق دستورات خداوند در صحرای سینا بجا آوردند.

6 ولی عدّه‌ای از مردان در اردوی اسرائیل، به علّت تماس با جسد مرده ناپاک شده، نتوانستند در مراسم شرکت کنند. آنها نزد موسی و هارون رفته

7 گفتند: «ما در اثر تماس با جنازه، ناپاک شده‌ایم. چرا ما نباید مثل سایر مردم در این عید، قربانی‌های خود را به خداوند تقدیم کنیم؟»

8 موسی به آنها گفت: «صبر کنید تا من در این مورد از خداوند دستورالعمل بگیرم.»

9-10 خداوند به موسی فرمود: «اگر یکی از شما و یا فرزندان شما در اثر تماس با جسد مرده ناپاک شود، یا در سفر باشد و نتواند در مراسم عید شركت نماید، بازهم می‌تواند عید فصح را بجا آورد.

11 یک ماه بعد از عید، یعنی در عصر ماه دوم می‌تواند عید را با خوردن برّه، نان بدون خمیرمایه و سبزیهای تلخ بجا آورد.

12 او نباید چیزی را باقی بگذارد، یا استخوانی از آن را بشکند و باید از تمام دستوراتی که در این مورد داده‌ام پیروی کند.

13 امّا کسی‌که ناپاک و یا مسافر نباشد و از انجام مراسم عید فصح خودداری کند، باید از بین قوم طرد شود، زیرا در وقت معیّن قربانی خود را به خداوند تقدیم نکرده است. آن شخص گناهکار شمرده می‌شود.

14 «اگر یک نفر بیگانه در بین شما سکونت دارد، او هم می‌تواند مراسم عید فصح را با پیروی از مقرّرات آن برای خداوند، بجا آورد. پیروی از این مقرّرات هم برای بیگانگان و هم برای قوم اسرائیل واجب است.»

ابر راهنما

15 در روزی‌ که خیمهٔ عبادت را برپا کردند، ابری خیمه را پوشاند. در شام همان روز، آن ابر به شکل آتش درآمد و تا صبح بالای خیمه باقی‌ ماند.

16 به همین ترتیب، ابر همیشه در روز خیمه را می‌پوشاند و هنگام شب به شکل آتش در می‌آمد.

17 هرگاه ابر از بالای خیمه حرکت می‌کرد، قوم اسرائیل هم به راه می‌افتادند و در هر جایی‌که ابر توقّف می‌کرد، مردم هم در همان‌جا اردو می‌زدند.

18 قوم اسرائیل به امر خداوند به سفر خود ادامه می‌دادند، و به امر او هم توقّف کرده، اردو می‌زدند.

19 حتّی اگر ابر بالای خیمه، مدّت زیادی هم توقّف می‌کرد، قوم اسرائیل طبق دستور خداوند، در همان‌جا می‌ماندند.

20 بعضی اوقات ابر بالای خیمه برای چند روز توقّف می‌کرد، آنها هم به پیروی از حکم خداوند، در خیمه‌های خود باقی می‌ماندند. و بعد هم به امر خداوند حرکت می‌کردند.

21 گاهی ابر تا صبح توقّف می‌کرد و صبح روز دیگر به راه می‌افتاد، امّا خواه شب می‌بود خواه روز، وقتی‌که ابر حرکت می‌کرد، قوم اسرائیل هم با راهنمایی ابر کوچ می‌کردند.

22 اگر ابر دو روز، یک ماه و یا زمانی طولانی بالای خیمهٔ عبادت توقّف می‌نمود، مردم اسرائیل هم از جای خود حرکت نمی‌کردند ولی همین‌که ابر به راه می‌افتاد، آنها هم به دنبالش به راه می‌افتادند.

23 به این ترتیب، قوم اسرائیل به امر خداوند حرکت می‌کردند و به امر خداوند خیمه‌های خود را برمی‌افراشتند و هر دستوری که خداوند به موسی می‌داد، آنها طبق آن رفتار می‌کردند.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/NUM/9-4d064b69bafad967080975eb305c8e55.mp3?version_id=181—