Categories
یوئیل

یوئیل 1

ماتم برای نابودی غلّه

1 این پیام از جانب خداوند به یوئیل پسر فتوئیل رسید:

2 ای پیر مردان بشنوید!

ای ساکنان روی زمین گوش بدهید!

آیا در عمرتان یا در دوران زندگی نیاکانتان

چنین واقعه‌ای اتّفاق افتاده است؟

3 آن را برای فرزندانتان تعریف کنید.

آنها نیز آن را به فرزندان خود بگویند

و به همین ترتیب این واقعه برای نسلهای بعدی تعریف شود.

4 انواع ملخها دسته‌دسته خواهند آمد

و تمام محصول زمین شما را خواهند خورد.

5 ای مستان بیدار شوید و گریه کنید.

ای میگساران زاری نمایید،

زیرا انگور و شراب شما همه از بین رفته است.

6 امّتی که بسیار قوی و بی‌شمارند

بر سرزمین من هجوم آورده‌اند.

دندانهای ایشان مانند دندان شیر، تیز است.

7 تاکستانهای مرا خراب کرده‌اند.

پوست درختان انجیر مرا کنده

و شاخه‌های آنها را سفید و برهنه گذاشته‌اند.

8 مانند دوشیزه‌ای که به‌خاطر مرگ نامزد جوان خود

لباس ماتم می‌پوشد، سوگواری کنید.

9 هدیهٔ آردی و شراب برای معبد بزرگ از بین رفته

و کاهنان که خادمان خداوند هستند، ماتم گرفته‌اند.

10 کشتزارها همه خشک شده‌اند

و زمین عزادار است.

چون غلّه از بین رفته است،

انگور خشک شده

و درختان زیتون پژمرده گردیده‌اند.

11 ای کشاورزان گریه کنید

و ای باغبانان شیون نمایید،

زیرا محصول گندم

و جو تلف شده است.

12 تاکهای انگور از بین رفته و درختان انجیر،

انار، خرما، سیب و تمام درختان دیگر خشک شده‌اند.

خوشی و سُرور برای مردم نمانده است.

13 پلاس بپوشید و گریه کنید،

ای کاهنانی که در قربانگاه خدمت می‌کنید!

به معبد بزرگ بروید و تمام شب را ماتم بگیرید!

زیرا دیگر غلّه و شرابی نیست که به خدا تقدیم شود.

14 فرمان بدهید تا روزه بگیرند

و به مردم خبر بدهید

که همهٔ رهبران

با تمام مردم یهودا

در معبد بزرگ خدای خود جمع شوند

و در آنجا در حضور خداوند گریه و زاری کنند.

15 وای بر ما، زیرا روز خداوند نزدیک است،

روزی که خدای قادر مطلق،

نابودی و هلاکت بر ما می‌آورد.

16 خوراک ما در برابر چشمان ما از بین رفته است

و دیگر خوشی و شادمانی در خانهٔ خدای ما نیست.

17 بذرها در زمین خشک پوسیده شده‌اند.

غلّه‌ای برای ذخیره کردن نیست

و انبارها خالی از غلّه، خراب شده‌اند.

18-19 گاوها از گرسنگی ناله می‌کنند

و گلّه‌های گوسفند سرگردانند،

زیرا چراگاهی برایشان باقی نمانده است و همه تلف می‌شوند.

خداوندا، به درگاه تو التماس می‌کنم،

زیرا گرمای سوزان، چراگاهها را خشک ساخته

و شعله‌های آن درختان را سوزانده است.

20 حتّی حیوانات وحشی به درگاهت ناله می‌کنند،

چون جویهای آب خشک شده و شعله‌های سوزان گرما چراگاههای بیابان را از بین برده است.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/84/32k/JOL/1-d28d1c743c1c24b76f07f951ce0003f3.mp3?version_id=181—

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *